علی پاکزاد: محمود احمدی نژاد در آخرین گزارش عملکرداش به بحث اشتغال اشاره کرده است. وی در تشریح خدمات دولت اش گفته است:"با طرحهایی همچون بنگاههای کوچک زود بازده، صندوق حمایت از فرصتهای شغلی، صندوق مهر امام رضا و بانک تعاون در مجموع میزان بیکاری در 8 سال اخیر بطور متوسط 11.4 درصد بوده است که نشان می دهد در مقایسه با دولتهای هفتم و هشتم، میزان بیکاری کمتر شده است".
به فاصله چند روز از سخنان احمدی نژاد، مرکز آمار ایران در گزارشی به صورت خلاصه وضعیت شاخص های اشتغال کشور را طی سالهای 84 تا 91 منتشر کرده است.
براساس گزارش مرکز آمار ایران متوسط نرخ بیکاری کشور در سالهای 84 تا 91 معادل 11.7 درصد بوده و متوسط جمعیت بیکاری در این سالها حدود 2.76 میلیون نفر بوده است.
براساس این آمارها طی سالهای 84 تا 91 بالغ بر 810 هزار نفر به جمعیت فعال کشور افزوده شده و از این میزان بالغ بر 540 هزار نفر به بازار کار جذب شده و در جمع جمعیت شاغل کشور وارد شده اند.
تا به اینجای کار هیچ نکته خاصی قابل ملاحظه نیست ولی اگر در نظر بگیریم که در دوره مورد نظر جمعیت بالای 10 سال کشور بالغ بر 7.1 میلیون نفر افزوده شده است متوجه می شویم که یک خلاء جدی بین جمعیت فعال و جمعیتی که از نظر رده سنی باید وارد بازار کار شوند وجود دارد.
مقایسه رشد جمعیت فعال و جمعیت بالای ده سال طی سالهای 84 تا 91 نشان میدهد تنها 11.4 درصد از افرادی که از نظر سنی امکان حضور در بازار کار را دارند متقاضی اشتغال بوده و به جمعیت فعال کشور وارد شده اند.
شاید گفته شود در این دوران بخش عمده ای از جمعیت کشور مشغول به تحصیل شده اند و وارد جامعه دانش آموزی و دانشجویی کشور جذب شده اند. این نکته غلطی نیست، براساس آمارهای وزارت علوم جمعیت دانشجویی کشور در سالهای 84 تا 91 بالغ بر 2 میلیون نفر افزوده شده است و در این دوره جمعیت دانش آموزی کشور نیز در حدود 1 میلون نفر افزایش پیدا کرده است که سرجمع جمعیت بالای 10 کشور 3 میلیون نفر جذب فضاهای آموزشی شده اند، با توجه به این موضوع بازهم وضعیت 4.1 میلیون نفر از جمعیت بالای 10 سال کشور نامشخص است. حال اگر بر فرض محال میزان افراد بازنشسته شده را در این دوره را بالغ بر 2 میلیون نفر بدانیم بازهم تعداد مفقودالاثرهای بازار کار کشور از 2 میلیون نفر پایین تر نخواهد آمد.
حال اگر این جمعیت مفقودالاثر را به جمعیت بیکار کشور اضافه کنیم می بینیم به ناگهان نرخ بیکاری در کشور از 12.2 درصد به 20 درصد افزایش پیدا می یابد. اگر فرض کنیم این جمعیت از کشور به دلیل مهاجرت در آمارها ذکر نشده اند هم باز با یک بحران جمعیتی مواجه می شویم.
از سوی دیگر با توجه به افزایش 7.1 میلیون نفری جمعیت بالای 10 سال کشور طی سالهای 84 تا 91 معلوم نیست که چرا جمعیت فعال تنها 810 هزار نفر اضافه شده است؟
معجزه سال 91
در حالی که شرایط اقتصادی کشور طی سال 91 با مشکلات فراوانی مواجه بوده، نرخ رشد اقتصادی کشور به روایت صندوق بین المللی پول منفی و بنابراظهار نظر منابع داخلی نزدیک به صفر بوده است به ناگهان شاهد رشد 720 هزار نفری جمعیت فعال هستیم در حالی که طی سالهای 84 تا 90 متوسط رشد جمعیت فعال کشور سالی 20 هزار نفر بوده است؟!
از سوی دیگر نگاهی به جمعیت شاغل کشور هم همین ابهام وجود دارد، در سالهای 84 تا 90 جمعیت شاغل کشور به طور متوسط سالانه 20 هزار نفر کاهش پیدا کرده است ولی به ناگهان در سالی که تمامی ارکان اقتصادی کشور با مشکلاتی مانند تورم، تحریم و تبعات هدفمندی دست به گریبان هستند، جمعیت شاغل کشور 650 هزار نفر افزایش پیدا کرده است؟
پاسخ به این سئوالات به طور حتمی می تواند به شفافیت کارنامه اشتغال زایی دولتهای احمدی نژاد کمک کند، دولتهایی که بی اغراق ثروتمند ترین دولتهای سه دهه گذشته ایران محسوب می شوند.
/31222
نظر شما