روز شنبه گذشته، در جلسه‌ای که در دفتر طرح تنوع زیستی زاگرس برگزار شده بود، شرکت داشتم. در آن جلسه که مدیرکل محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری - دکتر سعید یوسف پور - و دکتر موسوی از اساتید دانشگاه صنعتی اصفهان هم شرکت داشتند، سرکار خانم مهندس ابوالقاسمی، مدیر پروژه زاگرس گفتند: اخیراً در مطالعاتی که در مورد سد درودزن انجام داده‌اند، متوجه یک خلاف شگفت‌انگیز شده‌اند؛ چرا که دریافته‌اند وسعت شالیکاری‌ها در اراضی پشت سد درودزن از رقم 32 هزار هکتار که مصوب بوده، به رقم 137 هزار هکتار افزایش یافته است!
متوجه هستید؟ نه تنها هنوز در استان فارس محصول پرمصرفی چون برنج کشت میشود، بلکه وسعت اراضی زیر کشت آن افزایش هم یافته است! چرا؟ مگر نمی‌بینیم که در پایین دست این سد در بختگان و طشک و کم جان چه فاجعه‌ای رخ داده است؟ مگر نمی‌دانیم که میزان تراز منفی آبخوان‌های استان فارس در بین 31 استان کشور، رکورد شکن شده و به بیش از منهای 2.1 میلیارد متر مکعب رسیده است؟
چگونه آینده‌ی این بوم و بر را اینگونه ارزان به حراج نهاده‌ایم؟ آیا مفهوم آب مجازی را نمی‌دانیم؟ آیا نمی‌دانیم که نباید استان فارس که به شدت در معرض تنش آبی قرار دارد، خود صادرکننده آب مجازی باشد؟
آیا توضیح بیشتری لازم است؟!
برای مطالعه بیشتر از همین نویسنده:
- شیراز و سیوند و گندم و بیابان‌زایی!
- رقابت تنگاتنگ فارس و خوزستان برای هیچ!
- نان ایران به چه قیمتی از فارس می‌رسد؟
- چه کسی خودکفایی گندم را به باد داد؟
نظر شما