به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پاپ فرانسیس سال 2006 گفته بود آثار هنری والا، آثاری هستند که واقعیت‌های تلخ و دردآور زندگی را به زیبایی تصویر می‌کنند. او در مصاحبه اخیرش با «امریکن مگزین» که 30 سپتامبر منتشر می‌شود بیشتر درباره زمینه‌های مختلف هنری صحبت کرده است.
پاپ و ادبیات
«نویسندگان متعدد با سبک‌های متنوعی را دوست دارم. فیودور داستایوسکی و هولدرلین را خیلی خیلی دوست دارم. همیشه هولدرلین را با آن شعری که برای تولد مادربزرگش گفته به یاد می‌آورم، شعری بسیار زیبا که از نظر معنوی خیلی پربار است. شاید هم این شعر را خیلی دوست دارم چون خودم مادربزرگم رزا را خیلی دوست دارم.»
«کتاب «نامزد» نوشته الساندرو مانزونی را سه بار خوانده‌ام و حالا روی میزم است چون می‌خواهم یک بار دیگر آن را بخوانم. مانزونی درس‌های بسیاری به من داده است. وقتی بچه بودم مادربزرگم شروع ماجرای «نامزد» را از حفظ برایم تعریف کرد. از همان موقع به این رمان علاقه‌مند شدم.»
پاپ و نقاشی
«از میان نقاش‌های بزرگ دنیا کاراواجو را بیش از همه دوست دارم، نقاشی‌های او با من حرف می‌زنند. شاگال را هم خیلی دوست دارم، مخصوصا تابلو «تصلیب سفید» او را.»
پاپ و موسیقی
«البته عاشق موزات هستم. به نظرم قطعه «Et incarnatus est» او انسان را به خدا می‌رساند! اجرای آثار موزارت توسط کلارا هسکیل را خیلی دوست دارم. موزارت مرا اغنا می‌کند. البته نمی‌توانم به موسیقی‌اش فکر کنم، فقط به آن گوش می‌دهم. کارهای بتهوون را هم زیاد گوش می‌دهم. «مصائب» باخ را هم خیلی دوست دارم. واگنر را هم می‌پسندم اما نه اینکه مدام آثارش را گوش دهم.»
پاپ و سینما
«بد نیست درباره سینما هم حرف بزنیم. «جاده» ساخته فدریکو فلینی شاید محبوب‌ترین فیلم برای من باشد. با این فیلم احساس همذات‌پنداری می‌کنم چون فیلم به شکل تلویحی به فرانسیس مقدس اشاره می‌کند. فکر کنم بین 10 تا 12 سالگی تمام فیلم‌های ایتالیایی آنا مانیانی و آلدو فابریتزی را هم دیده باشم. فیلم دیگری که خیلی دوست دارم «رم، شهر بی‌دفاع» روبرتو روسلینی است. من علاقه به سینما را مدیون والدینم هستم که عادت داشتند مرا به سینما ببرند.»
پاپ و هنر
«کلا هنرمندانی را، به ویژه هنرمندان کلاسیکی را دوست دارم که به تراژدی می‌پردازند. سروانتس در «دن کیشوت» جمله جالبی درباره داستانش آورده: «بچه‌ها آن را در دست دارند، جوان‌ها آن را می‌خوانند، بزرگسالان آن را می‌فهمند و پیرها آن را تحسین می‌کنند.» به نظرم این تعریف یک اثر کلاسیک است.»
پاپ و تدریس ادبیات
«کاری خطری بود. باید مطمئن می‌شدم که شاگردانم «السید» را می‌خوانند. اما پسرها این داستان را دوست نداشتند. می‌خواستند اشعار فدریکو گارسیا لورکا را بخوانند. بعد به این نتیجه رسیدم که بچه‌ها در خانه «السید» را بخوانند و سر کلاس آنچه دوست دارند بخوانند. کمی بعد از شاگردان خواستم که داستان بنویسند. برخی از داستان‌ها را برای خورخه لوئیس بورخس فرستادم. منشی او را می‌شناختم چون معلم پیانو من بود. بورخس از داستان‌ها خیلی خوشش آمد. بعد هم یک مقدمه برای کتابی از مجموعه این داستان‌ها نوشت.»
امریکن مگزین / 22 سپتامبر / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
57241
نظر شما