نسرین وزیری: اما صادق زیباکلام بر این باور است که صرف ادبیات مودبانه ایران در مواضعش دلیل نمیشود که چنین توقعی از آمریکا داشته باشیم. او پیش بینی کرد که تحلیل گرانی از این دست ظرف یکی دو هفته آینده ز دولت طلبکار شوند و بگویند «دیدید ما گفتیم اینها حسن نیت ندارند، اینها منافق هستند،خودتان با چشم خودتان دیدید؟» از این رو لازم است که از هم اکنون به انها تفهیم شود که اساسا مذاکرهای بین ایران و امریکا شکل نگرفته و توافقی نشده که در ازای آن توقع کوتاه امدن آمریکا از مواضعش در قبال ایران را داشته باشیم.
مشروح گفت و گوی کوتاه خبرآنلاین با وی را در ادامه بخوانید:
پس از حضور اخیر رئیس جمهور در آمریکا و مذاکرات تلفنی ایشان با اوباما، برخی ناظران و تحلیل گران بر این باورند که حال نوبت آمریکا است که گام مثبتی به سوی ایران بردارد. نظر شما در این خصوص چیست و این گام آمریکا چه میتواند باشد؟ لغو تحریمها یا ...
در پاسخ به تمام کسانی که ظرف دو سه روز گذشته مطالبی از این دست دارند و خلاصهاش این است که ما {آقای روحانی} قدمی را برداشتهایم و نوبت آمریکا است که صداقت و حسن نیت خود را نشان دهد و انتظار ملت این است که امریکا چند قلم از تحریمها را که در اختیار رئیس جمهور است و نیازی به مصوبه سنا ندارد را به عنوان اقدای سمبلیک، لغو کند؛ باید مطالبی را عنوان کنم.
این نوع تحلیلها عموما از سوی اصولگرایان است. کسانی که چنین تحلیلی دارند یا واقعا خودشان را به تجاهل زدهاند یا می خواهند تنش زدایی با امریکا به هیچ جا نرسد و هنوز حرکت نکرده برود به ته دره! می شود اصولگرایان بفرمایند که ما چه امتیازی به آمریکا دادیم؟ آقای روحانی دقیقا چه گامی به سوی آمریکا برداشته؟ تنها اتفاق این بوده که بعد از 8 سال و 8 دوره که رئیس جمهور ایران به نیویورک رفته و در سخنان خود به غرب توهین کرده و از مدیریت جهانی و آمدن امام عصر صحبت کرده و مخاطبش را مردم اروپا و آمریکا قرار داده نه «روسای فاسدشان» {آنگونه که رئیس جمهور پیشین خطابشان کرده}؛ رئیس جمهور ما فقط به غرب و آمریکا توهین نکرده و مودب و خوب صحبت کرده و به دیگران توهین نکرده و حرفهای صد من یک غاز درباره مدیریت جهانی نزده!
البته این تحلیل گران، اشاره رئیس جمهور به سخنان رویس جمهور آمریکا و اینکه برای مذاکره شرطی نگذاشتهایم را یک گام از سوی ایران میدانند.
مثل اینکه خودمانم باورمان شده که آقای روحانی امتیاز مهمی را در نیویورک داده! اصلا صحبت و مذاکره ای در کار نبوده، امتیازی داده نشده. ما و آمریکا صرفا اعلام آمادگی کردهایم که حاضریم با یکدیگر گفت و گو کنیم. در خلال 15 دقیقه مکالمه تلفنی -که اهمیتی ندارد که چه کسی تماس گرفته- هم هیچ اتفاق دیگری نیفتاده. نمی دانم چطور امر بر برخی مشتبه شده که ما گام مهمی برداشته ایم و الان نوبت آمریکایی هاست.
طی دو روز گذشته 10-15 پیامک از شخصیتهای اصولگرا و شخصیتهای عضو انجمنهای اسلامی مستقل دانشجو در کل کشور داشتهام که در آنها آمده است «نوبت آمریکا است که تحریمها را لغو کند و دست از شیطنت بردارد و حقوق ملت ایران را به رسمیت بشناسد و ...».من خیلی دلم می خواهد بپرسم که ما چه کردهایم و چطور الان نوبت آمریکا است؟ اینکه با آمریکا با وقار و مودب صحبت کریدم دلیل می شود که آمریکا، برای ما سند شش دنگ کنگره را بزند و یا دو دور 75 میلیون ایرانی را دور میدان آزادی بگرداند؟ صرفا به خاطر اینکه آقای ظریف هولوکاست را انکار نکرده، آنها باید به ما امتیاز بدهند؟ ما چطور خودمان هم باورمان شد ه که از آمریکاییها طلبکار هستیم و آنها باید گامی بردارند؟
من نگران این رویکرد اصولگرایانم. چون اگر به آنها پاسخ داده نشود و تفهیم نشوند امر به آنها مشتبه می شود که آمریکایی ها باید کاری کنند که نکردند و از فردا به آقای روحانی حمله می کنند که «دیدید ما گفتیم اینها حسن نیت ندارند، اینها منافق هستند،خودتان با چشم خودتان دیدید؟» از نیمه دوم مهرماه با این حرفهای الان اصولگرایان، به نظر میآید که گفتمانشان این بشود که دیدید صحبت کردن با این شیطان بزرگ فایده ندارد. آنها به دنبال یک بهره برداری سیاسی هستند. از این رو جا دارد که الان قرص و محکم به این دست تحلیل گران اصولگرا این پاسخ داده شود که چرا آمریکا باید تحریم ها را بردارد؟ مگر ما چه امتیازی داده ایم که آنها بخواهند تحریم ها را بردارند؟ اصلا مذاکره خاصی نشده و فقط اظهار تمایل دو طرف در مکالمات اوباما و روحانی بوده است.
مگر شما از جزئیات مذاکره آقایان روحانی و اوباما خبر دارید؟
من نبودم ولی میتوانم حدس بزنم که آقای اوباما گفته «ملت ما با شما سر جنگ ندارد و در خصوص تحریمها می توان گامهایی برداشت. آقای روحانی هم متقابلا گفته «ملت ما هم با شما سر جنگ ندارند و صلح طلب و خواهان رویارویی با هیچ کشوری از جمله شما نیستند».
روح صحبت در آن مدت 15 دقیقه میان دو رئیس جمهور همینها بوده اما اینکه ممکن است گفت و گویشان به جایی برسد یا نرسد، حرف دیگری است.
ممکن است ما تقاضاهایمان را مطرح کنیم که طرف مقابل چه گامهای بردارد متقابلا انتظارت آمریکاییها مطرح شود. ممکن است آنقدر سطح توقعات از همدیگر زیاد باشد که به هیچ توافقی نرسیم. یعنی چندین دور مذاکره شود و آخرش هم به جای نرسیم و هر دو طرف سر سوزنی از مواضع خود کوتاه نیایند. متقابلا ممکن هم هست که ما و آنها نرمشهایی داشته باشیم وبا کوتاه آمدن هایی، مسائلمان حل شود. مثلا آنها از ما بخواهند که 20 درصد غنی سازی را متوقف کنیم و آنها هم چهار تا کاربرای ما بکنند. همه اینها به هنر چانه زنی ما برمیگردد.
آنوقت چه کسی باید این مسائل را به تحلیل گران مد نظر شما تفهیم کند که چنین توقعاتی از دولت و شخص رئیس جمهور ایجاد نشود؟
خبرآنلاین و صادق زیبا کلام وروزنامه های اصلاح طلب! البته آقای روحانی هم در سخنرانی هایشان باید این را تفهیم کنند و نخبگان فکری و فرهنگی هم همینطور. در خط مقدم این تفهیم سازی خبرآنلاین نوعی و صادق زیباکلام نوعی هستند.
البته این را هم نمی توان ناددیه گرفت که هنوز آقای روحانی به ایران نرسیده خانم رایس در آمریکا اعلام کرد که درخواست تماس تلفنی از سوی ایران بوده و جان کری هم بار دیگر فعالیت هستهای ما را غیر شفاف خواند. اینها نشان نمیدهد که طرف آمریکایی هم چندان صادق نیست؟
ببینید آمریکاییها هم می توانند بگویند که ما شفاف نیستیم و مثلا نمی گذاریم بازرسین بیایند پارچین را ببینند و تعداد سانتریفیوژهایمان مرتب بالا میرود و همچنان از اسد حمایت می کنیم و از حزب الله حمایت کرده و به آن سلاح می دهنیم و ..... اگر آنها این را به ما بگویند ما می گوییم مگر مذاکره و توافقی شده که انتظاری جز این از ما دارید؟
تا مذاکره واقعی بین دو طرف شکل نگیرد، نه آنها می توانند از ما انتظار و توقع داشته باشند و نه ما از آنها می توانیم توقع داشته باشیم. بنابراین در این فاصله فعلا ما کاری نکنیم که بر ابعاد دشمنی و تنش اضافه شود. مثلا نگوییم از لج آمریکا، غنی سازی را به 25 درصد افزایش میدهیم و آمریکا هم از لج ما بگویند که یک تحریم بیشتری را اضافه میکنیم! این انتظاراز هر دو طرف می تواند باشد.
/2929
نظر شما