یکی از مشکلات اساسی ای که امروز کشور ما با آن دست به گریبان است پیدا کردن سعید مرتضوی و رساندن احضاریه دادگاه به دستان پرتوان اوست. این مشکل آنقدر پیچیده شده که یکی از شاکیان وی گفته: احتمال فراخواندن مرتضوی از طریق انتشار آگهی در روزنامه ها دور از انتظار نیست. البته آمدن مرتضوی به دادگاه به این روش هم غیرمحتمل به نظر می رسد. برای همین ما راه های دیگری پیشنهاد می کنیم:
1) ابتدا باید به صورت نامحسوس عمل کنیم. مثلا در نیازمندی های همشهری آگهی بزنیم: به یک نفر با سابقه قضاوت و ریاست سازمان تامین اجتماعی با حقوق بالا نیازمندیم. ولی در انتهای آگهی آدرس دادگاه را بنویسیم.
2) به صورت زیرنویس در تلویزیون از مرتضوی تقاضا شود تا هرچه سریع‌تر به دادگاه مراجعه کند.
3) با طرح سوال در مسابقه پیامکی برنامه نود مرتضوی را در رودربایستی قرار دهیم. سوال این مسابقه می تواند به این صورت باشد: به نظر شما مشخص نبودن آدرس و مراجعه نکردن به دادگاه از سوی بعضی اشخاص که سابقا در دولت مسئولیتی داشتند کار درستی است؟ بله / خیر
4) لا به لای مسابقات پربیننده فوتبال به‌طور غیرمستقیم این مسئله را مطرح کنیم. مثلا به جواد خیابانی بسپاریم که وسط بازی بارسلونا و رئال مادرید بگوید: لیونل مسی هم جدیدا به خاطر مسائل مالیاتی به دادگاه احضار شده، ولی گفته من نمیرم. لیونل از تو بعید بود ... قطعا تو که احضار شدی توی پرونده حضور داری ... زود باش برو دادگاه. باریکلا به غیرتت ای آرژانتینی (+ گریه خیابانی)
5) چنانچه احضار به صورت صداوسیمایی میسر نشود مجبوریم به شبکه‌های ماهواره ای رو بیندازیم. پیشنهاد می شود قبل از این که اسپانسرهای سریال کوزی گونی ملت را به تماشای این سریال دعوت کنند این آگهی پخش شود که: آقای مرتضوی اوپال های دسینی حق شماست، این حق را با عدم مراجعه به موقع به دادگاه از دست ندهید.
6) از حداد عادل استفاده کنیم و از او بخواهیم برود و مرتضوی را پیدا کند و از او قول شرف بگیرد که طی یک هفته به دادگاه مراجعه کند. البته این مورد بیشتر جنبه فان و سرگرمی دارد.
7) شهرداری در تابلوهایی که می زند به‌صورت تلویحی این احضاریه را به اطلاع مرتضوی برساند مثلا: بیایید به قانون احترام بگذاریم، مخصوصا تو سعید مرتضوی که رفتی و معلوم نیست کجایی!
8) با توجه به این که محل سکونت حسن روحانی معلوم است و همه می دانند او کجاست و چکار می کند تداوم چاپ داستان «حسنک کجایی؟» در کتب درسی ضرورتی ندارد. به جای آن می توان از «سعیدک کجایی؟» استفاده کرد که لااقل یک فایده ای داشته باشد.
در پایان همین‌طور بی خود و بی ربط می گوییم هیچ کجا مثل ایران نمی شود. ما خبر موثق داریم از آن دوست عزیزی که رفت و همسایه سلن دیون شد که خود سلن دیون هر روز «چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم» را پلی می کند و سرش را تکان می دهد و لذت می برد. پس بیاییم قدر کشورمان را بدانیم. این هم از پیام اخلاقی انتهای مطلب!
6060
نظر شما