سهل انگاری در بیمارستان/ عفونت ساده "شست پا" کار را به قطع پای دختر دانشجو می رساند؟

روز دوم مهرماه، ماریا دانشجوی بوکانی که در رشته ی الهیات دانشگاه تهران تحصیل می کند، از سرویس دانشگاه پیاده می شود.  اتوبوس ، از روی پای ماریا رد می شود، انگشت شستش را قطع می کند. راننده می گوید:«اصلا متوجه داد و فریادها نشدم وگرنه زودتر می ایستادم تا کار به اینجا نرسد.» بعد از دقایقی سر و کله ی آمبولانس پیدا می شود و به بیمارستان شریعتی منتقلش می کنند. در آنجا انگشت شستش را با پلاتین به پایش پیوند می زنند. کمی هم کوفتگی و کبودی در ناحیه رانش وجود داشته که خیلی جدی به نظر نمی رسیده و همه فکر می کنند ماجرا به همینجا ختم شده است.

بعد از عمل شست پا، ماریا را به بخش می آورند. می گوید: «اتاقم در بیمارستان شریعتی مشترک با شش نفر دیگر بود، خیلی شلوغ. تختم هم کنار سطل زباله عفونی بود. نمی دانم دلیل عفونت این بود یا چیز دیگر.»

بعد از آن که ماریا در بیمارستان شریعتی تحت عمل جراحی قرار می گیرد، دیگر پزشک متخصص و یا جراح برای ویزیت بالای سرش نمی آید و فقط رزیدنت ها به وضعیت او رسیدگی می کنند. ده روز می گذرد و طی این ده روز، هر بار که رزیدنتی بالای سر ماریا می آید می گوید باید برود اتاق عمل اما کسی نبود که به این تشخیص و یا دستور رسیدگی کند.

کم کم پای ماریا، خصوصا ناحیه ران متورم می شود و وقتی همراهیان او این قضیه را به کادر بیمارستان اطلاع می دهند، پاسخ می شنوند که: «باید صبر کنید تا ورم بخوابد بعد ببینیم قضیه چیست!»

تعلل بیش از حد کادر بیمارستان و بی توجهی آنها به اعتراض های همراهان و خانواده ی ماریا سبب می شود که عفونت در کل پا منتشر شود تا جایی که در پرونده ی او می نویسند: «پای چپ تا محدوده ی لگن عفونی شده و احتمال قطع پای او وجود دارد.»

وقتی خانواده ماریا می بینند که هر روز حال مریضشان بدتر از دیروز است، شکایتشان را به نماینده ی شهرشان می رسانند. برادر ماریا شخصا با قسیم عثمانی تماس می گیرد و او را در جریان مشکل می گذارد و این نماینده مجلس، به دیدن دانشجوی بوکانی می آید و وقتی وضعیت خراب او را می بیند، با معاون بیمارستان شریعتی مسئله را مطرح می کند و خواستار پیگیری هر چه بیشتر وضعیت ماریا می شود.

اطرافیان ماریا می بینند که هر چه زمان می گذرد نه تنها وضعیت رو به بهبود نیست، که هر روز مشکل جدید پیش می آید. عفونت که از مچ پا شروع شده حالا به لگن و حتی  دستگاه گوارش رسیده و پای چپ را تبدیل به گوشت فاسدی کرده که هر لحظه امکان دارد دستور قطع کردنش داده شود.

برادر ماریا که متوجه کم کاری و عدم توجه و رسیدگی کادر پزشکی بیمارستان شریعتی شده، با پزشکی از بیمارستان سینا مشورت می کند و پرونده ی پزشکی را به او می دهد تا بخواند. این پزشک ضمن تعجب از اقدامات انجام شده و تعلل بیش از حد کادر، دستور می دهد تا هر چه زودتر ماریا را به بیمارستان سینا منتقل کنند.

برادر ماریا می گوید روز آخر با کادر پرستاری درگیری لفظی پیدا کردم چون کار به جایی رسیده بود که هر چه با آنها حرف می زدم، جواب نمی دادند که نمی دادند؛ انگار اصلا مرا نمی دیدند! برادر ماریا از رفتارهایی که دیده متعجب است و خدا را شکر می کند که از شر بیمارستان شریعتی خلاص شده اند!

خود ماریا هم به این که چند دانشجوی پزشکی در مورد وضعیت پایش نظر داده اند و عوارضی که برایش پیش آمده نشان می دهد که تشخیص این رزیدنت ها اشتباه بوده اعتراض دارد و این عدم تشخیص درست و به موقع را عامل اوضاع امروزش می داند.

چند روزیست که ماریا. ج در بخش وی آی پی بیمارستان سینا در یک اتاق دو نفره بستری است. پس از 6 بار عمل جراحی و پاکسازی گوشت های فاسد، در تاریخ هفتم آبان عمل پیوند توسط دکتر سیاوشی برای او انجام شد واز ران سالم و شکمش گوشت برداشته شده و به پای چپ پیوند زده شده است و حالا  ماریا منتظر است ببیند آیا این پیوندها جواب می دهند یا نه.

این که چرا مسئولین دانشگاهی، دانشجوی مصدوم را زودتر از این به بیمارستان بهتر ارجاع ندادند و سریعتر به روند بهبود بیمار رسیدگی نکرده اند، و این که چرا هزینه های درمانی ماریا را تقبل نکرده اند و فقط حدود 4 میلیون تومان به خانواده ی او قرض داده اند تا فعلا صرف مخارج کند و بعدا این مبلغ را به دانشگاه برگرداند، سوالیست که تاکنون بی جواب باقی مانده است.

1717