غلامرضا موسوی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری خبرآنلاین، درباره نقش و مشارکت سرمایه‌گذاران خصوصی همانند بانک‌ها و یا اشخاص و نهادهای غیردولتی ثروتمند در حوزه سینما، اظهار کرد: «حمایت بخش خصوصی از تولید فیلم‌های سینمایی هیچ‌گاه در سینمای ایران به این ترتیب پیش نرفته که براساس یک آیین‌نامه و روند کاری مشخص باشد. در کمتر مواردی پیش می‌آید که یک فعال بخش خصوصی به فکر سرمایه‌گذاری در زمینه سینما بیافتد و همچنین در موارد بسیار اندکی هم افراد نزدیک به مدیران امکان آن را داشته‌اند که بودجه‌ای کسب کرده و فیلم بسازند که آن هم شرایط خاص خود را داشته است.»
او ادامه داد: «روشن است که کمک گرفتن از بانک برای ساخت فیلم به صرفه نیست. سود بانکی 30 درصد است و با این وضع هیچ فردی به سمت دریافت کمک از بانک نمی‌رود. در خارج از کشور بانک‌ها برای وام‌هایشان چهار تا شش درصد سود می‌گیرد. کسانی که به سمت این شکل از دریافت کمک مالی می‌روند معمولا با مشکل روبرو می‌شوند. مرحوم محمدرضا اعلامی برای ساخت یکی از فیلم‌هایش از بانک وام گرفت و خانه خود را گرو گذاشت که بانک خانه را مصادره کرد.»
موسوی گفت: «تنها در صورتی می‌توان به حضور بانک‌ها در جریان ساخت فیلم را مفید دانست که در شرایطی مانند آنچه برای «جدایی نادر از سیمین» رخ داد، بانک در سود و زیان فیلم شریک شود. برای اینکه مشارکت‌ها به نتیجه برسد و تداوم یابد باید کاری کارشناسی از سوی منابعی که پول در اختیار دارند صورت بگیرد، اما اغلب دیده‌ایم این سرمایه‌ها به نزدیک‌ترین افراد صاحبان پول اختصاص می‌یابد و در نتیجه روندی که طی می‌شود چندان مربوط به شکل حرفه‌ای سرمایه‌گذاری نیست.»
این تهیه‌کننده فیلم گفت: «معمولا افرادی که خود برای سرمایه‌گذاری در فیلم‌ها اقدام می‌کنند از آنجا که بدون آشنایی درست وارد این عرصه می‌شوند، در جریان تولید فیلم به سود نمی‌رسند و در نتیجه این همکاری‌ها چندان ادامه نمی‌یابد. می‌توان با نگاهی حرفه‌ای‌تر به مساله سرمایه‌گذاری غیردولتی‌ها در حوزه فرهنگ و هنر نزدیک شد و قطعا در آن زمان است که بخش خصوصی فعالیت درست خود را پی می‌گیرد و ماهیتی نزدیک به واقعیت پیدا می‌کند.»
57243
نظر شما