«اوایل ازدواج ما، اختلاف نظر و تفاوت گرایش سیاسی پدر و همسرم سایه سنگینی روی روابط خانوادگی ما انداخته بود که این خود فشار سنگینی روی من که عروسی جوان و مادر یک نوزاد چندماهه بودم، وارد می‌آورد.
روزی تصمیم گرفتم درددل‌های خودم را به صورت مکتوب و در قالب نامه‌ای به پدر بنویسم و به ایشان بدهم. پدرم پس از مطالعه آن نامه متاثر شده بود و به قصد چاره‌جویی و برای اینکه تاثیر بیشتری روی همسرم گذاشته شود و ایشان را به سلایق و تمایلات سیاسی خود نزدیک کند، از آقای عسگراولادی مدد خواست. استقبال فوری مرحوم عسگراولادی از این پیشنهاد با نیت خیر، موافقت همسرم را نیز به همراه داشت و روزی جلسه طولانی سه‌نفره‌ای در منزل پدری برگزار شد.
من و مادر با دلواپسی تمام منتظر پایان این جلسه بودیم تا ببینیم آیا فرجی از آن حاصل خواهد شد یا نه. البته نه در نتیجه آن جلسه و نه در رخدادهای پس از آن طی این سی و چند سال تغییری در نوع نگاه و گرایش سیاسی همسرم که آن را اصلاح‌طلبانه و به‌حق می‌دانست به وجود نیامد اما دستاورد آن نشست از نظر من این بود که گفت‌وگو می‌تواند حلال بسیاری از مشکلات و تنگناها و معضلات خانوادگی و اجتماعی شود و از آن مهم‌تر بحث ریش‌سفیدی و شیخوخیت هنوز هم می‌تواند در دنیای مدرن در مواردی کارساز باشد و آنچه از گفت‌وگو و مذاکره و مباحثه و مناظره حاصل می‌شود تاثیرش بر تغییر دیدگاه‌ها و تعاطی افکار و رفع منازعات و مشکلات به مراتب بیش از خشونت، تندروی، عربده‌کشی و حریف به میدان مبارزه طلبیدن است.
کاش سایر هم‌گروهی‌های این مرد بزرگ به تاسی از او مشی وی را ادامه داده و در این شرایط حساسی که کشورمان در آن قرار دارد با نیت خیر برای اصلاح امور قدم در مسیر سلم و مدارا گذارند.»
/2929
نظر شما