*مذاکرات فرصتی استثنایی است. در مذاکرات شرایط بازی برد - برد مشخص است؛ پس اگر طرف مقابل به دنبال بازی برد - باخت باشد، حداکثر تبدیل به باخت - باخت میشود؛ چون شرایط برد - باختی وجود ندارد.
*در جامعه اسلامی مهندسین به دنبال استقبال از گزارش 100 روزه رییسجمهور بودیم. در 100 روز گذشته بحث جدی در حوزه سیاست خارجی به خصوص موضوع هستهیی شکل گرفته که کلید آن از سفر رئیسجمهور به سازمان ملل زده شد. فضای کلی نشان از آن دارد که تلاش جدی از طرف دولت ایران شروع شده که با مد نظر قرار گرفتن سیاستهای راهبردی رهبری تحت عنوان «نرمش قهرمانانه» پیش میرود. عدهای نگران هستند دولت کاری انجام دهد که بر اساس خواست نظام نباشد و از خطوط قرمز عبور شود، اما عدهای هم نگرانند که مذاکرهکنندگان برخورد افراطی کنند و با توجه به توقعات زیاد 1+5 این کار به بنبست برسد و اوضاع سختتر شود.
*مساله تحریمها نه ورقپارههایی است که دولت احمدینژاد مطرح میکرد و نه دلیل و علت مطلق وضعیت فعلی اقتصاد کشور که بتواند ما را به موقعیت شعب ابیطالب ببرد. اگر تحریمها را کم کنیم، تاثیر آن در اقتصاد فعلی کشور بیش از 30 درصد نیست و 70 درصد مسائل جاری با خرد جمعی، تدوین اقتصاد مقاومتی و سیاستهای راهبردی قابل حل است.
*هیات مذاکرهکننده در جنگ جدی بینالمللی است. به آنها اعتماد داریم و باید حمایتشان کنیم؛ چون تضعیفشان به مصلحت نیست. هیات ایرانی هم خطوط قرمزی دارد که از آنها تجاوز نمیکند و کسی نباید نگران باشد؛ چون امضای توافقات در داخل کشور انجام میشود و مملکت صاحب دارد؛ پس نیازی نیست از همه چیز خبر داشته باشیم؛ چون اینجا حواسها جمع است.
*متاسفانه در کشور ما هر مسوولی که در دولت و مجلس روی کار میآید یک خط قرمز روی عملکرد همه گذشتهها میکشد. به آقای روحانی پیشنهاد دادم وزرا به شکل سمبلیک از تمام وزرای قبلی برای شرکت در جلسات مشورتی و رسانهای دعوت کنند و حتی این جلسات به دعوت آقای روحانی و با حضور همه روسای جمهور گذشته نیز میتواند انجام شود و گاهی خدمت مقام معظم رهبری برسند.
*روزهای اولی که حضرت آقا، رهبر شدند، برخی منتظر بودند ببینند نحوه تعاملشان چگونه است، اما حضرت آقا با همه وجود از امام دفاع کردند و این موضوع هیچ چیز از ایشان کم نمیکرد و همچنان نیز با تمام وجود از امام دفاع میکنند؛ البته مشابه این دو بزرگوار را دیگر در کشور نداریم؛ اما میتوانیم از رفتار آنها درس بگیریم.
*منهای برخی انتصابها در دولت، در مجموع اعتدال رعایت شده است؛ چون از نیروهای اصلاحطلبی که بدخیم نیستند، استفاده شده و جای تشکر دارد؛ اما این انتصابها فراجناحی نبوده. از آقای روحانی میخواهم نیمنگاهی هم به نیروهای اصولگرا داشته باشند.
*{یا اشاره به آمارهایی که دولت در طول 100 روز گذشته داده است} باید به این آمارها اعتماد کرد که نسبتا درست هستند و بسیار تاسفبار.
*دولت در 100 روز گذشته اقدامات مثبتی هم داشته است. در کشور برای مدتها، طلا، دلار و ملک شاخص شده بود اما مدتی است که قیمت این موارد به ثبات نسبی رسیده و این از اقدامات مثبت دولت است؛ اما اگر دولت فکری برای 400 هزار میلیارد تومان نقدینگی نکند، باز شاهد سرریز قیمتها در طلا و دلار و ملک خواهیم بود؛ پس بهترین درمان این است که نقدینگی پشت سر تولید قرار بگیرد.
*10 درصد از تورم 40 درصدی هم مربوط به مسکن مهر است. اگر مسکن مهر نبود، الان تورم 30 درصد بود، البته دولت احمدینژاد میخواست مشکل مسکن را حل کند و از طرفی یک میلیون خانوار بیخانه خانهدار شدند، اما از طرف دیگر 10 درصد تورم به 17 میلیون خانوار تحمیل شد.
*اجرای هدفمندی یارانهها با امیدهای بسیار در کشور آغاز شد. دولت همت بسیار کرد اما از روز اول قانون منحرف شد؛ چون ما معتقد بودیم باید هدفمندی با 20 هزار تومان شروع شود اما با 40 هزار تومان شروع شد و امروز 75 میلیون نفر در کشور ماهانه 45 هزار تومان دریافت میکنند. دولت هر ماه 500 تا 700 میلیارد تومان کسری دارد تا هدفمندی را ادامه دهد.
*{در رابطه با انتصاب علیاکبر ولایتی به عنوان رییس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام} انتصاب خوبی بود؛ البته این موضوع در مورد آقای ناطق مطرح شد که ایشان نپذیرفتند و شایعات دیگری هم وجود داشت اما فکر میکنم عقربه در جای خوبی ایستاد.
/2929
نظر شما