فردی که بهردلیل اما مجاز دارای سلاح گرم است آنرا در موقعیتی بکار برده و امنیت جامعه را بخطر انداخته است. صرف نظر از موقعیت اجتماعی فرد مورد نظر و مداح مشهور بودنش ، همه کسانی که دارای چنین اختیاری در حمل سلاح گرم هستند می باید به نکته مهم توجه کنند که ملاک قانونی برای دارا بودن سلاح گرم ، قانون بکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری است.
در این قانون اختیارات و ممنوعیتهایی در بکارگیری از سلاح دیده می شود که از جمله می توان به نکات زیر اشاره داشت:
1-افراد مجاز در این قانون شامل نیروهای مسلح و مأمورین مسلح وزارت اطلاعات که به منظور استقرار نظم و امنیت وجلوگیری از فرار متهم یا مجرم و یا در مقام ضابط قوه قضائیه به‌تفتیش، تحقیق و کشف جرائم و اجرای احکام قضائی و یا سایر مأموریت‌های محوله، مجاز به حمل و بکارگیری سلاح می‌باشند.
2- مأمورین مسلح بایددارای سلامت جسمانی و روانی متناسب با مأموریت محوله و آموزشهای لازم در راستای مأموریت و تسلط کامل در بکارگیری سلاح و آشنایی کامل به قانون و مقررات مربوط به بکارگیری آن باشند.
3-مأمورین انتظامی با تعریف بالا تنها در موارد ویژه حق بکارگیری سلاح را دارند که از جمله این مواردمی توان به دارا بودن سلاح گرم حمله کننده یا برای دستگیری راهزنان و ترورکنندگان در حال فرار یا زندانی درحال فرار یا جلوگیری از اشغال و حفظ مقر نظامی و جلوگیری از گروگانگیری اشاره کرد آنهم با رعایت و انجام کارهای مقدماتی که چاره ای بجز در بکارگیری از سلاح نباشد.
4- قانون تنها در این موارد اجازه شلیک به خودرو به منظور متوقف ساختن را می دهد که وسیله نقلیه بنا به قرائن و دلایل معتبر و یا اطلاعات موثق مسروقه یا حامل افراد متواری یا اموال مسروقه یا کالای قاچاق یا‌مواد مخدر و یا به طور غیر مجاز حامل سلاح و مهمات باشد ویا در صورتی که از وسیله نقلیه برای تهاجم عمدی به مأمورین و یا مردم استفاده شده باشد.در این باره نیز مأمورین مذکور موظفند که در ایستگاه‌های ایست و بازرسی وسایل هشداردهنده به اندازه لازم (اعم از موانع، تابلو، چراغ گردان) تعبیه‌نمایند ودر صورتی می‌توانند به وسائل نقلیه تیراندازی نمایند که علاوه بر انجام امور قبلی با صدای رسا و بلند به راننده‌وسیله نقلیه ایست داده و راننده به اخطار ایست توجهی ننموده باشد.
آنچه در رخداد اخیر بنظر می رسد آنست که آقای مداح در حال انجام ماموریت محوله در موارد پیش گفته نبوده که اصولا بتواند از اسلحه استفاده کند. با کمی تامل می توان به وضع خطرناک جامعه ای پی برد که دارندگان اسلحه مجازبه محض احساس هر خطر کوچک و ناچیزی بخواهند از سلاح خود استفاده کنند.
چنین پسندیده بود که حتی اگر وی در این ماجرا کتک می خورد و یا مجروح می شد ، بنا بر حکم قانون ، از سلاح خود بهره نمی گرفت تا نه تنها امنیت روانی جامعه بدون سلاح فرهنگ ایرانی را تهدید نکرده باشد بلکه پای جامعه مداحان و مریدان خاندان اهل بیت را که غالبا مسلح نیستند! نیز به میان کشیده نمی شد.
تازه این اتفاق نه چندان نادر در حالتی بوقوع پیوسته دارنده سلاح ، واژه ی مجاز را یدک می کشد . وای بحال دارندگان غیر مجاز آن.
مصطفی ترک همدانی
وکیل دادگستری
hamedani_law@yahoo.com
نظر شما