منبع :روزنامه اعتماد
دستیابی به نتایج ملموس و تعیین کننده در هر نشست بین المللی برای رسیدگی به هر موضوع اساسی، بدون تردید در گرو حضور دولت ها و طرف های تاثیرگذار است. نشست ژنو2 برای یافتن راه حل سیاسی جهت پایان دادن به بحران سوریه تشکیل شد:
1- بان کی مون دبیرکل سازمان ملل چندی قبل در سفرش به ایران، ضمن اشاره به اهمیت نقش ایران در منطقه به ویژه در پرونده سوریه تلویحا از جمهوری اسلامی برای شرکت در اجلاس ژنو2 دعوت غیررسمی به عمل آورد. علاوه بر آن یکشنبه گذشته وی رسما از ایران برای حضور فعال در این اجلاس دعوت کرد. اما کمتر از فاصله یک روز، به بهانه واهی عدم پذیرش مصوبات ژنو1 توسط ایران، این دعوت را پس گرفت. قبل از این اقدام، اظهارات تند جان کری و شرط و شروط معارضان سوریه و دولت عربستان که هر دو حضور خود را منوط به عدم شرکت ایران کرده بودند، کار را برای بان کی مون سخت کرد و تحت همین فشارهای بین المللی و منطقه یی به هر حال دعوت وی پس گرفته شد. در عرف بین الملل این اقدام دبیرکل سازمان ملل کار پسندیده یی نیست اما واقعیت مساله حکایت از متاثر بودن تصمیم بان کی مون از فشارهای بین المللی است ولو اینکه این امر به اعتبار وی لطمه زند. گرچه به نظر می رسد برای دعوت از ایران نیز وی باید قبلانظرات طرف مورد نظر بین المللی را کسب کرده باشد.
2- ایران دنبال ثبات و بازگشت امنیت به سوریه است. حتما شرایط با ثبات در سوریه به نفع مردم این کشور است. منافع جمهوری اسلامی ایران نیز ایجاب می کند که نه تنها در سوریه بلکه در سایر حوزه های ناامن منطقه که جولانگاه گروه های تروریستی قرار گرفته آرامش برقرار شود.
مردم بی دفاع، به نام دین و حمایت از به اصطلاح یک مذهب، قربانی اقدامات این گروه ها نشوند. امکانات و ابزارهای مواجهه با صهیونیسم فرسوده نشود. چنین موضعی از سوی ایران حتما خوشایند بسیاری از طرف های منطقه یی که اتفاقا رویکرد خود را به هم ریختن اوضاع امنیتی کشورها قرار داده اند نبوده و در تعارض قرار دارد. حال سوال این است چنانچه مقرر شود اجلاسی برای یافتن راه حل مسالمت آمیز در نزاع سوریه تشکیل شود و هدف بازگشت ثبات و آرامش به این کشور باشد طرف تاثیرگذاری که تلاش های خود را برای اعاده استقرار و امنیت قرار داده چرا نباید دعوت شود؟ آیا به واقع حذف جمهوری اسلامی از این معادله امکان پذیر است و آیا حضور طرف های خشونت طلب و حامیان تروریسم در این نشست واقعا کمک به حل بحران سوریه خواهد کرد یا اینکه باید صرفا شاهد نمایشی سیاسی باشیم؟
3- از ابتدای امر مشروط کردن حضور ایران در نشست ژنو 2 راهکار سیاسی مناسب و اصول مندی نبود. دولتی که در نشست ژنو1 حضور نداشته و طبعا در مصوبات آن نقش نداشته است چطور باید پذیرش همه نبود آن نشست شرط مشارکت و دعوت از ایران اعلام شود. مگر بقیه مدعوین، بندها و مصوبات ژنو1 را پذیرفته اند؟ وانگهی وقتی دولت سوریه که خود صاحب پرونده است بدون هیچ پیش شرطی دعوت می شود آیا حامی این دولت در این کنفرانس باید با قبول پیش شرطی دعوت شود؟ این منطق قابل قبولی نیست و البته روشن است که هدف بهانه تراشی برای عدم مشارکت ایران است. این امر می تواند حکایت از نگرانی تاثیرگذاری مثبت ایران به سود محور سوریه - روسیه باشد و البته به گونه یی غیر مستقیم اعتراف به نقش مهم و تعیین کننده ایران نیز محسوب می شود.
نتیجه اینکه بسیار بعید است نشست ژنو2 دستاورد ملموسی را به همراه داشته باشد چرا که فاصله بسیاری در دیدگاه دو طرف متنازع وجود دارد. هر طرف اهداف خود را در این گردهمایی دنبال می کند. دولت سوریه و در کنارش نمایندگان روس از رشد فزاینده جریان افراط و ترور در سوریه و در کل منطقه و یافتن راهکارهای مقابله با آن سخن به میان خواهند آورد، در حالی که برخی از نمایندگان همین جریانات حامی ترور و خشونت که در این اجلاس مذکور حضور دارند هدف را تنها حذف دولت فعلی سوریه به هر قیمت قرار داده اند.
نظر شما