نگاهی به خطرات المپیک زمستانی: این‌جا نماد صلح است یا میدان جنگ؟

مجید جویا: خطر بخشی جدایی‌ناپذیر از ذات رقابت‌های المپیک و بخصوص المپیک‌های زمستانی است؛ اما این بازی‌ها چقدر خطرناک هستند؟ به لطف پیگیری تمام صدمات در طول المپیک زمستانی ونکور کانادا در سال 1388/2010؛ اولین تلاش برای یافتن پاسخی جامع به این پرسش، در قالب مقاله‌ای در نشریه بریتانیایی پزشکی ورزشی منتشر و در دسترس همگان قرار گرفته است.

در آن بازی‌ها 11 درصد ورزشکاران دچار آسیب‌دیدگی شدند و خطرناک‌ترین ورزش هم اسنوبورد بود که طی آن 4 یا 6 رقیب همزمان در مسیری سرازیری که با پرش‌های چالش‌برانگیزی نیز همراه هست، مسابقه می‌دهند.

کمیته بین المللی المپیک، IOC که مسئول این پیگیری‌ها بوده، برنامه ریزی کرده تا با ثبت اینکه ورزشکاران چگونه، کی و کجا آسیب می‌بیننند، این آسیب‌دیدگی‌ها را برای المپیک زمستانی آینده به حداقل برساند.

وقتی این داده‌ها را با میزان آسیب دیدگی‌های المپیک تابستانی پکن در سال 2008/1386 (که در آن برای اولین بار از سیستم رهگیری آسیب‌های ورزشکاران استفاده شد) در یک قاب مقایسه کنیم، نتایج آن بسیار جالب توجه خواهند بود.

برای مشاهده اینفوگراف فوق در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

برای اطلاع دقیق‌تر از رشته‌های ورزشی نیز می‎توانید به جدول زیر مراجعه کنید

آنهایی که با ورزش اسنوبورد آشنا هستند خیلی از اینکه این ورزش رتبه اول جدول آسیب‌دیدگی‌ها را به خود اختصاص داده، تعجب نمی‌کنند. دیوید گیر، رئیس پیشین بخش پزشکی ورزشی در دانشگاه علوم پزشکی کارولینای جنوبی می‌گوید: «بخش زیادی از این آسیب دیدگی‌ها ناشی از ماهیت این ورزش است که دارای حرکاتی آکروباتیک شامل تاب خوردن، چرخش در هوا و فرود روی زمین با سرعتی بسیار بالا است».

به گفته پر پنستروم، متخصص پزشکی ورزشی در مرکز تحقیقاتی ورزشی تراما در سوئد و عضو کمیته ورزشی IOC، علی رغم این که خطر در ذات بسیاری از ورزش‌های زمستانی همانند اسنوبورد، اسکی و لوژسواری قرار دارد، سطح صدمات باز هم بالاتر از حد انتظار او بوده است.

البته نباید از یاد برد که این سیستم همه خطرات را یک جا نشان می‌دهد، حال چه یک کبودشدگی مختصر باشد، چه ضربه مغزی (که هفته گذشته برای یکی از ورزشکاران ایران رخ داد و او را به کما برد) و چه حتی مرگ. بنابراین صرف نگاه کلی به این لیست، همه داستان را برای ما بازگو نمی‌کند. مثلا نتایج لوژ یک نفره ونکوور را در نظر بگیرید: تنها دو حادثه در آن ثبت شد، اما یکی از آن دو مرگ نودار کاماریتاشهویل از جورجیا بود که در دور نهایی مرحله تمرینی کشته شد.

در المپیک ونکوور از پزشکان خواسته شد تا هر صدمه در تمرین یا در مسابقه اصلی را بر اساس روشی که توسط فدراسیون جهانی فوتبال، فیفا استفاده می‌شود (که در آن آسیب‌های وارده به بازیکنان را از سال 1998/1377 پیگیری می‌کنند) بررسی و ثبت کنند.

براش مشاهده اینفوگراف دوم در ابعاد بزرگ می‏توانید اینجا را کلیک کنید.

رنستروم می‌گوید: «ما همه اطلاعات را در مورد زمانی که صدمات رخ می‌دهند داریم، و همین داده‌ها کمک زیادی خواهد کرد تا هر چیز مشکل‌سازی را اعم از محیط، دستگاه و یا هر چیز دیگر دریابیم ».

در رقابت‌های المپیک زمستانی سوچی روسیه که هم اکنون در حال انجام است، چندین ورزشکار در هنگام تمرین اسنوبورد مجروح شدند که باعث شد که شکایت‌ها درباره این بازی بالا بگیرد. در فینال این مسابقات در 9 فوریه/20 بهمن هم ورزشکاری از جمهوری چک به نام سارکا پانسوچوا، چنان آسیب سختی دید که کلاه ایمنی‌اش ترک برداشت.

رنستروم می‌گوید: «اصل و اساس برای برای جلوگیری از آسیب دیدگی‌ها، آگاهی از آنها است، و این مطالعات دانش کافی برای نیل به این مقصود را به ما خواهد داد».

5353