نامه ای به نویسنده ی نامه به دادستانی کل

به نام حق تعالی

ارجمند گرانمایه

استاد محترم دانشگاه

با اهدای سلام

احتراماً نه در پاسخ به دستنوشته ­ی سرگشاده ­ی شما که در باب اعدام نشریه ­ای روی به دادستانی کل کشور کرده و داد سخن داده ­اید و از سانسور و از سانسور و از سانسور گفته­ اید؛ نه! بلکه از آن جهت که ضرورت دارد استاد بزرگواری همچون شما، موضوع را کالبدشکافی کند و پس از بررسی همه­ جانبه ­ی علت وقوع بزهِ انتسابی، ریشه ­ی چنین برخوردهایی را از سوی حاکمیت، تبیین نماید که در کجا لانه دارد و خانه ­ی رشد و گسترش چنین دیدگاه ­هایی کجاست؟! نکته ­ای را یادآور می­ شود!

نگارنده، پیش­ تر هم گفته ­است ( اینجا) که:

به نظر می­ رسد که همچنان باید از خودمان شروع کنیم؛

ما وظیفه داریم و باید این فرهنگ­ سازی بشود که:

هر ایرانی، حافظ منافعِ دو مقوله ­ی بسیار مهم باشد؛

یک- منافع ملی.

دو- امنیت ملی.

و تلاش در خصوص حفظ و پاسداریِ این دو مهم، از ابتدایی­ ترین وظایف هر ایرانی است که باید آن را از کودکی آموخت.

ناگفته پیداست که بزهِ انتسابی همچون بسیاری از جرایم مطبوعاتی در این دو مقوله می­ گنجد.