آیا آمریکایی ها هم مشکلی از جنس دریاچه ارومیه دارند؟

هادی معیری نژاد- پروفسور پرویز کردوانی چندی پیش در گفتگویی با خبرآنلاین (اینجا) از خشک شدن چند دریاچه در آمریکا خبر داد و گفت که خشک شدن دریاچه ارومیه نشانه هایی در کشورهای دیگر هم داشته است. در این گزارش نگاهی به یک حوضه آبریز و دو دریاچه آمریکا که با مشکل خشکسالی مواجه شدند، می اندازیم؛ 

آیا پاول خشک می شود؟

در ایالت آریزونا دریاچه پاول یکی از زیباترین دریاچه های آمریکاست که گویا سرنوشتی نظیر دریاچه ارومیه در انتظارش است.

این دریاچه که بیش از ۶۰ سال پیش پس از احداث سد در مسیر رود کلرادو ایجاد شده است و در مرز بین ایالت یوتا و آریزونا قرار دارد. این دریاچه یک نقطه مهم گردشگری با حدود دو میلیون گردشگر در سال محسوب می شود.

از تاریخ 13 سپتامبر 1963 همزمان با ساختن سد گلن کانیون که رودخانه کلرادو دچار کم آبی شد روند آبگیری دریاچه پاول آغاز شد.

در تاریخ 22 ژوئن 1980 سطح آب دریاچه پاول با بالاترین سطح خود رسید و به عنوان یکی از بزرگترین دریاچه های مصنوعی درون قاره آمریکا مطرح شد.

اما از سال 2000 میلادی همزمان با کمتر شدن سطح آبدهی رود کلرادو و افزایش تبخیر آب روند کاهشی آب دریاچه پاول آغاز شد. در بهار سال 2005 دریاچه به پایین ترین حد آب از دوران تولدش رسید.

دو سال آبی خشک در این منطقه یعنی 2012 و 2013 باعث شده است که سطح دریاچه پاول به نحو مشخصی در کناره های دریاچه پایین بیاید.

افزایش مصرف، تبخیر بالا و کم شدن حجم آب ورودی حیات این دریاچه را (البته نه به شدت دریاچه ارومیه) تهدید می کند.

این دریاچه همچنین لوکیشن چند فیلم و سریال معروف نیز بوده است از فیلم جاذبه گرفته تا سیاره میمونها همچنین چند قسمت از مجموعه دکتر هو نیز در این منطقه پر طرفدار فیلمبرداری شده است.

دریاچه پاول به دلایل اهمیت زیست محیطی اش یکی از دریاچه هاییست که مانند دریاچه ارومیه برای زنده نگه داشتن آن مطالعات فراوانی می شود.

دریاچه زیر زمینی اوگالالا

معضل خشکی و بی آبی معضل در ایالت کانزاس به عنوان یکی از قطب های کشاورزی آمریکا محسوس تر است به گونه ای که سفره زیرزمینی اوگالالا به دلیل استفاده بیش از حد در معرض نابودی قرار دارد.

به گزارش موسسه مطالعات آمریکا و به نقل از سایت ksn.com - ایالت کانزاس یکی از قطب های کشاورزی ایالات متحده است و راز این حاصلخیزی نه تنها در خاک آن، بلکه در منابع آب زیرزمینی اوگالالا - بزرگترین سفره آبی در آمریکای شمالی - نیز هست.

امروزه تکنولوژی آبیاری قادر است تا در مدت یک دقیقه منابع آبی را که صدها هزار سال در این سفره زیر زمینی ذخیره شده اند به بیرون پمپاژ کند که این امر حیات این منبع آبی و صنایع کشاورزی وابسته به آن را تهدید می کند.

داو هیندمن از دانشگاه میشیگان می گوید که از سال 2011 خشکسالی قابل توجهی در بسیاری از دشت های بالای سفره آب زیر زمینی اوگالالا حکمفرما بوده است. لذا، تیمی متشکل از دانشمندان دانشگاه دولتی میشیگان در همکاری با مقامات محلی، ایالتی، کارشناسان حوزه مدیریت آب و کشاورزان در تلاشند تا مدل طولانی مدتی را برای استفاده از منابع این سفره آبی ارائه دهند. این معضل در صورت حل نشدن حیات این سفره زیر زمینی را تهدید می کند.

در تصویر گستردگی این سفره زیر زمینی مشاهده می شود که در بسیاری از ایالتها که تا پیش از این عمق و حجم این آب بالا بود از دهه نود به مرحله خشکی کامل نزدیک شده است.

دریاچه نمکی سالتون

دریاچه سالتون دریاچه‌ای نمکی است که در ناحیه جنوبی صحرای کلرادو در شمال ایمپریال ولی در جنوب شرقی کالیفرنیا قرار دارد.

این دریا که باقی‌مانده دریاچه پیش‌ از تاریخ کاهوئیلا است، تا پیش از سال ۱۹۰۵یک گودال پوشیده از نمک بود که با عنوان گودال سالتون شناخته می‌شد و  ۸۵ متر پایینتر از سطح دریا قرار داشت. اما با ورود سیلاب‌های رود کلرادو به آن، دریاچهٔ سالتون شکل گرفت. دریاچه سالتون تا ۱۹۰۷ که بندهای محافظی  روی آن ساخته شد، ۶۰ کیلومتر طول و ۲۱ کیلومتر پهنا داشت و گستره‌ای درحدود ۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع را در بر می‌گرفت. تبخیر آب در مدت ۵ سال سبب شد تا سطح آب دریاچه به ۷٬۵ متر کاهش یابد. اما در سال‌های پس از آن با افزایش میزان ورودی آب از دره‌های ایمپریال و کوچلا در جنوب شرقی و شمال غربی به رودهای نیو، آلامو و نهر سان فلیپه، دریاچه سالتون در اندازه‌های کنونی آن تثبیت شد. این دریاچه امروزه ۵۵ کیلومتر طول، ۲۵ کیلومتر عرض، ۱۵ متر عمق و ۹۷۰ کیلومتر مربع مساحت دارد. همچنین رویه آن از ۶۰ متر پایینتر از سطح دریا به ۶۹ متر پایینتر از سطح دریا تغییر یافته است.

البته اندازه‌گیری‌های جدید تشان می‌دهد که اندازه دریاچه در سال‌های اخیر کاهش و میزان شوری آب و آلودگی‌های ناشی از حشره‌کش‌ها و کودهای زراعی در آن افزایش یافته است. این شوری که برابر با حدوداً ۴۵ در هزار اندازه‌گیری شده است بسیار بیتشتر از میزان شوری آب دریاست. همچنین وجود آلودگی‌های شیمیایی در آب دریای سالتون باعث آسیب‌رسیدن به حیات ماهیان و پرندگانی می‌شود که در آن نقطه می‌زیند.

4746