می‌گویند یکی برای اینکه ملت را سر کار بگذارد داد می‌زد که فلان جا جنس رایگان می‌دهند، بعد که دید همه به سمت"فلان جا" دویدند ، با خودش گفت نکند واقعاً جنس رایگان می‌دهند و خودش هم قاطی مردم شد.
حکایت، حکایت برخی شاعران است و توهماتی که ناشران برایشان ایجاد می‌کنند. بارها دیده یا شنیده‌ایم شاعری که شعرش ارزش ادبی قابل دفاعی ندارد و جایگاهش در بین مخاطبان قابل توجه نیست و شعرش به شکل طبیعی نباید مورد اقبال و توجه گسترده قرار گیرد؛ مدعی چاپ‌های دوم، سوم و حتی ششم و هفتم می‌شود و با برجسته کردن این عنوان، برای خود تبلیغاتی به راه می‌اندازند.
مخاطب در این میان واقعاً گناهی ندارد. او مجموعه‌ای در دست گرفته است که روی جلد آن نوشته شده است: "چاپ ششم" و یا با این تبلیغ عجیب روبرو می‌شود که " تنها در عرض چند روز از نمایشگاه این کتاب به چاپ دوم رسید" وقتی مجموعه را به دست می‌گیرد واقعاً هیچ چیز دندانگیری پیدا نمی‌کند، هیچ شعری به دلش نمی‌چسبد اما با خود می‌گوید لابد من چیزی از شعر نمی‌فهمم وگرنه می‌شود اینهمه آدم از این شعر خوششان بیاید و من نه؟!
واقعیت اما چیز دیگری است. واقعیت این است که برخی ناشران و شاعران( و البته داستان نویسان، مترجمان و مولفان) از ابتدا توافق می‌کنند که کتاب‌های خود را با شمارگان غیر واقعی منتشر کنند. برای همین است که شما ممکن است کتاب شاعرمتوسطی را خریداری کرده باشید که برای فروش حتی یک کتابشان پرپر می‌زنند اما مدعی‌اند آثارشان در نمایشگاه به چاپ دوم هم رسیده است ولی واقعیت پشت صحنه این است که از این کتاب تنها 200 تا 250 نسخه چاپ شده است و از نسخه دویست و یکم این کتاب، عنوان " چاپ دوم" بر بالای اثر می‌نشیند و مخاطب فکر می‌کند با چه کتاب پرفروشی روبروست.البته این عنوان دروغ برای برخی شاعرنمایان توهم محبوب بودن و پرمخاطب بودن را هم ایجاد کرده است. آنها دقیقاً مانند همان کسی که از جنس رایگان در فلان جا سخن می‌گفت، خودشان دروغی را که به همه گفته‌اند باور کرده‌اند و دیگر نمی‌توان از توهم شاعر بودن و پرطرفدار بودن خارجشان کرد.چه بسیار استعدادهای متوسطی در عرصه شعر که در پشت همین توهمات و خودبزرگ بینی‌های کودکانه نابود شدند.
ریشه این مشکل را باید در ابهامات و تاریکی‌های نظام اقتصادی و فرهنگی حاکم بر صنعت نشر و پخش محصولات فرهنگی در کشور دید. واقعیت در این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌در تمام این سالها هیچ کار جدی و قابل دفاعی برای اصلاح ساختار این صنعت نکرده است. واقعیت در این است که شفاف سازی و نظارت درست بر مساله اعلام شمارگان در کشور همواره شعاری بوده است که در عرصه عمل به نتیجه درست و واقعی اش نرسیده است.
نظر شما