به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در این مراسم نمایشگاهی از بیست و هفت پوستر فیلمهای دفاع مقدس با عنوان «بازتاب رشادت» رونمایی شد.
کامران ملکی که اجرای این مراسم را برعهده داشت ضمن اشاره به برگزاری نمایشگاه پوستر فیلم های سینمایی با موضوع دفاع مقدس گفت: «مراسم امروز را تقدیم می کنیم به همه آنهایی که غریبانه رفتند و غریبانه هستند. چون در سینمای ایران آرشیو متمرکزی وجود ندارد برای تهیه این پوسترها به سراغ تک‌تک طراح‌ها ی آن رفتیم تا بتوانیم آن‌ها را برای این نمایشگاه آماده کنیم. برخی از طراحان پوستر این فیلمها در قید حیات نبودند و تهیه این تصاویر کار بسیار دشواری بود.»
در ادامه مراسم، محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما عنوان کرد: «فرا رسیدن سالروز فتح خرمشهر را تبریک می‌گویم و این روز بزرگ را گرامی می‌دارم. من از نزدیک شاهد بودم که در خانه سینما همکارانم برای تهیه این پوسترها چه سختی‌هایی را متحمل شدند. ما هر سال سعی می‌کنیم این روز را گرامی برداریم. در مقطعی به شهر خرمشهر رفتیم و با خانواده شهدا دیدار کردیم و سری به مناطق جنگی زدیم. در دوره‌ای برای اینکه امکان سفر وجود نداشت، به دیدار جانبازان عزیزمان در آسایشگاه‌ها رفتیم. الیته امروز هم برای این مراسم تعدادی از این جانبازان عزیز را دعوت کردیم، اما به دلیل اینکه در این روز مراسم مختلفی برگزار می‌شود، قطعا این دوستان درگیر بودند و نتوانستند کنار ما باشند.»
عسگرپور تاکید کرد: «در واقعه تاریخی سوم خرداد یا فتح خرمشهر موضوع فقط باز پس‌گیری شهر نبوده است. بخشی از این موضوع یک عملیات نظامی بوده است و بخشی دیگر سلحشوری است که الزاما در هر قوم و ملتی دیگر وجود ندارد. حضرت امام خمینی (ره) گفتند که خرمشهر را خدا آزاد کرد. اما با گذشت زمان وقتی می‌بینیم چه اتفاقی در سوم خرداد افتاده است می‌فهمیم چه کشورها و ابرقدرت‌هایی برای ادامه جنگ به عراق کمک می‌کردند آن وقت مفهوم خرمشهر را خدا آزاد کرد به معنای واقعی‌اش نمایان می‌شود.»
وی افزود: «وقتی به مناسبت‌های اینچنینی نزدیک می‌شویم و یا برخی مناسبت‌های خاص تن و بدن من می‌لرزد. چون می‌دانم برخی جریانات و سایت‌ها شلاق‌های‌شان را برمی‌دارند و به پیکره سینما حمله می‌کنند و می‌گویند خجالت نمی‌کشید که راجع به دفاع مقدس و مفهوم انتظار کاری انجام نمی‌دهید؟ براستی چرا وقتی به این مناسبت‌ها می‌رسیم چنین صحبتهایی عنوان می‌شود. در صورتی که من معتقدم سینما دین خود را بیشتر از دیگر عرصه‌ها به این مفاهیم ادا کرده است. ببینیم اقتصاد چقدر در این راستا (آرمان آزادی خرمشهر) قدم برداشته است، صنعت و یا کشاورزی چه اندازه؟ اگر بخواهیم همین نمونه نمایشگاه ما را در حوزه صنعت برگزار کنیم با همین مفهوم آیا اصلا کسی چنین همتی می کند و یا چیزی نصیبمان می شود؟! در صورتی که در این سینما پس از گدشت 33 سال همچنان تلاش می‌شود.»
مدیرعامل خانه سینما عنوان کرد: «یک فاصله‌ای بین آرمان‌ها و واقعیت‌های جاری در کشور ما به وجود آمده است. خیلی مواقع در این شرایط سینمای کشورهای دیگر را به سر ما می‌ز نند و می‌گویند آن‌ها در فیلم «نجات سرباز رایان» چگونه دلاوری قهرمانان خود را با تصویر می‌کشند و چرا ما در سینمای ایران نمی‌توانیم فیلمی با این مضمون پیدا کنیم و یا بسازیم؟ اما سوالی که این جا مطرح می‌شود این است که سینمای ما چه قدر به آرمان‌ها نزدیک است. در سینمای آمریکا فلسفه کشتن (جنگیدن) برای این است که کشته نشوی و در همین جا تفاوت با سینمای ایران حس می‌شود و دیگر اینکه تعارضات عمیقی بین سیاست اعلامی و سیاست اعمالی مخالفان و منتقدان سینما مشاهده می‌شود مانند همین ولع عملی به یغما بردن بیت المال! در حقیقت منتقدان و مخالفان سینما از فیلمساز ایرانی چیزی را می‌خواهند که ما به‌ازای‌های خارجی ندارد.»
او ادامه داد: «نکته دوم این است که سینمای ما غیرطبیعی اداره می‌شود و نحوه تولید و اکران در سینمای ایران مشابه خارجی ندارد و همیشه سایه دولت بر روی سینمای ایران سنگینی می‌کند و هربار دولت می‌خواهد خود را ازاین موضع جدا کند برخی از دوستان‌مان او را از این تصمیم منصرف می‌کنند. به همین دلیل سینمای ما شبیه تلویزیون دولتی اداره می‌شود و نه بیشتر!»
عسگرپور گفت: «در مدل تولید فیلم کشورمان نمی‌توان توقع داشت که به صورت طبیعی فیلمهایی ساخته شود که مرتبط با این حوزه باشد و سفارشی خوانده نشوند. با توجه به همین نکات است که نباید وقتی به این مناسبات می‌رسیم شلاق‌هایمان را برداریم و بگوییم چرا در این زمینه کاری نشده است. وقتی که ما به روی مدار طبیعی تولید و اکران نزدیک شویم قطعا شاهد این تولیدات هم خواهیم بود. ما امروز شاهدیم که در طول سال‌های گذشته فیلمهای خوبی با مضمون دفاع مقدس ساخته شده است. امروز ما خواستیم سازندگان این فیلمها با شما صحبت کنند برخی گفتند حال‌شان خوب نیست. به امید اینکه حال همه خوب شود. برخی هم در سفر بودند.»
در ادامه این مراسم مهرزاد دانش منتقد سینما مقاله‌ای با عنوان «سهم سینمای ایران در بازنمایی دفاع مقدس چقدر است؟» ارائه کرد.
او مقاله‌اش را چنین آغاز کرد: «مدتی است که در برخی محافل و بین بعضی جریان‌ها، که نگاهی بدبینانه (اگر نگوییم بدخواهانه) به مناسبات و مجموعه سینمای ایران دارند، با توسل به برخی از انگاره‌های مورد احترام و اعتبار، سعی می‌شود که سهم این سینما در بازنمایی و تحلیل وقایع و موقعیت‌های مهم تاریخ کشور، همچون همین دفاع مقدس، اندک و ناچیز برشمرده شود و به تبع آن، با حملات غیرمنصفانه و بر اساس تحلیل‌های غیرواقع‌بینانه، اعتبار این سینما به خدشه گراید و همچون غنیمتی پربها که بی‌زحمت و با غوغاسالاری به دست آمده است، مورد تصرف قرار گیرد.»
در بخش دیگری از مقاله دانش آمده است: «نگاه سینمای ایران به عرصه جنگ، نگاهی تک بعدی و تک محوری نبوده است. در طی سی و چند سالی که از آغاز جنگ می گذرد، انواع زیرگونه های مربوط به ژانر جنگی در سینمای دفاع مقدس ما کار شده است. نمودهایی همچون عملیات (عملیات کرکوک، عبور، دکل)، اردوگاهی یا اسارت(مردی شبیه باران، نفوذی)، هوانوردی (حمله به اچ3، عقاب ها)، دریانوردی (جنگ نفت کش ها، موج مرده)، دیده بانی (دیده بان، ملکه) تبعات جنگ (گیلانه، بوی پیراهن یوسف، عروسی خوبان)، شخصیت های واقعی (شور شیرین، الماس بنفش، به کبودی یاس)، عزیمت (سفر به چزابه، هیوا) و...از این جمله هستند. در عین حال، تلفیق ژانر جنگی با سایر گونه ها و لحن های سینمایی از دیگر دستاوردهای سینمای ایران در این باب است که از آن جمله می توان به کمدی (لیلی با من است)، ملودرام (کیمیا، میم مثل مادر)، جاسوسی (نفوذی)، معناگرا (ساعت 25، مهاجر، نینوا)، کودک و نوجوان (پایان کودکی)، و...اشاره کرد.»
او ادامه داد: «در عین حال تنوع نگرش به خود مبحث جنگ هم نمود دیگری از منشوری بودن فضای سینمای جنگی ایران است. در نگاهی جریان شناسانه و تبارپژوهانه، می توان 3 گفتمان جنگی را در این ژانر سینمایی ایران تشخیص داد و به عبارت دیگر اگر بخواهیم موقعیت جنگ تحمیلی را در سینمای ایران به صورت کلی چارچوب‌بندی کنیم، با پیکره‌ای 3 قسمتی مواجه می‌شویم: نخست فیلمهایی که جنگ هشت ساله را در قالب دفاع از کشور انگاشته‌اند و صرفا‌ً تهاجم عراق به خاک ایران را به‌عنوان پدیده‌ای ضد ملی به‌عنوان سوژه برگزیده‌اند و از همین رو تفاوت چندانی بین این فیلمها با فیلمهای مثلاً مربوط به دفاع جوامع تحت تجاوز در طی جنگهای اول و دوم جهانی ( مثل فیلم های میهنی سینمای شوروی یا سینمای چین با مضمون دفاع در برابر حمله ارتش ژاپن) به چشم نمی‌خورد.»
در بخش پایانی این مقاله که متنی تحلیلی درباره سینمای دفاع مقدس بود، آمد: «همان طور که هشت سال دفاع در برابر تجاوز بیگانه به خاک ایران و مرزهای عقیدتی نظام، در فراگرد تاریخ، سیاست، فرهنگ، اقتصاد، و مسائل اجتماعی ایران تأثیری فراوان نهاده است و گستره زمانی سرنوشت سازی در فراگرد ایران و ایرانیان است، سینمای دفاع مقدس نیز بخشی تفکیک ناپذیر از مناسبات سینمایی ایران است و نه تنها وابسته به جناح و گروه و ایدئولوژی خاصی نیست، که فضایی کاملا عمومی و مردمی را در عرصه فرهنگ و هنر ایران ترسیم کرده است.»
در پایان این مراسم نماهنگی با عنوان در ستایش دلاوری به نمایش در آمد.
57243
نظر شما