به گزارش خبرآنلاین، انتشارات انقلاب اسلامی همزمان با روز جانباز، چاپ دوم کتاب «جامی ز خمخانه دل» به همراه فیلمی تولید شده از دیدار جانبازان با رهبر انقلاب را روانه بازار نشر کرد. این اثر شامل پاسخ بیش از ۶۰ شاعر به مطروحه ایشان است.
این کتاب شامل گزیده بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در بزرگداشت مقام جانباز و نیز اشعار بیش از 60 تن از شاعران از جمله رضا اسماعیلی، علی انسانی، میلاد عرفان‌پور، علیرضا قزوه، ولی الله کلامی زنجانی، مصطفی محدثی خراسانی و... است که در پاسخ به مطروحه رهبر انقلاب و در پاسداشت مقام جانباز سروده شده است.
رهبر انقلاب در دیدار با شاعران در خرداد ماه سال 90، همزمان با روز بزرگداشت جانباز، یکی از رسالت‌های شاعر امروز را تجلیل از مقام شامخ جانبازان و ایثارگران و شرح ایستادگی‌ها و شورآفرینی‌های آنان، با بهره‌مندی از ابزار ادبیات و هنر دانستند و به موضوع جانباز شهید یعنی جانبازی که بعد از مدتی به شهادت می‌رسد، اشاره فرمودند.
در پایان این دیدار، یکی از شاعران از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خواست که در این موضوع «مطروحه‌ای» را طرح فرمایند تا شاعران به استقبال آن، شعر بسرایند. ایشان نیز ساعتی پس از پایان محفل، مطروحه‌ای را اعلام و از شاعران آیینی خواستند تا براساس آن شعر بسرایند. متن مرقومه به شرح ذیل است:
«بسمه تعالی
بفرمایید اگر دوستان مایلند، این مطلع را بسازند خطاب به جانباز شهید:
رندانه آخر ربودی جامی ز خمخانه دل
خونین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه دل»
ایشان در بخشی از این دیدار خطاب به شاعران فرموده بودند: «یک‌وقت در مورد جانبازها فکر می‌کردم، که به نظرم رسید گاهى فضیلت آنها از شهدا هم بیشتر است. جانباز کسى است که بعد از آنکه قسمتى از بدنش را در راه خدا داد و عضو یا اعضاى شهیدى را با خودش همراه کرد و در بقیه مدت زندگى و عمرش هم متقى و شکرگزار بود و عمل صالح انجام داد، خداى متعال در مورد اینگونه از مجروحین جنگ در قرآن می‌فرماید: «لَّذِینَ اسْتَجَابُواْ لِلّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُواْ مِنْهُمْ وَاتَّقَواْ أَجْرٌ عَظِیمٌ». کلمه «عظیم» در پایان این آیه شریفه، قابل تأمل است.»
سروده ذیل نمونه‌ای از مطروحه سیدجواد منورزاده، یکی از شاعران، است که در استقبال از سروده امام خامنه‌ای به نظم درآمده:
«رندانه آخر ربودی جامی ز خمخانه دل
خونین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه دل
جامی که چون نوش کردی، عالم فراموش کردی
خوردی و دستی فشاندی، اندر طربخانه دل
در گوش جانان چه گفتی؟ دست از علایق چو شُستی
با طایر گلشن قدس، گشتی تو هم‌خانه دل
تو شمع سوزنده بودی، نور فروزنده بودی
لختی نماندی و رفتی، با پرّ پروانه دل
سودای جانانه داری، در سر چه افسانه داری؟
گر قصد جانانه داری، برگو ز افسانه دل
برگو چه جامی ربودی، کز جان جانان شنودی
خونین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه دل
چون دل به دلداده دادی، جامی پُر از باده دادی
رندانه آخر ربودی جامی ز خمخانه دل»
علاقمندان برای خرید یا دانلود نسخه الکترونیک این کتاب یا به پایگاه اطلاع‌رسانی BOOK-KHAMENEI.IR مراجعه کنند.
6060
نظر شما