اگر طوفان عصر دوشنبه،زلزله بود ...

برق قطع شده و چراغ های راهنمایی از کار افتاده بودند.در چهارراه «سید الشهدا ع » که یکی از تقاطع های اصلی این محدوده است،ماموران راهنمایی و رانندگی حضور نداشتند و ترافیک شدیدی ایجاد شده بود.
 مردم در ترافیک به هم راه نمی دادند . خیلی از راننده ها حق تقدم را رعایت نمی کردند و در نتیجه بعضی مسیر ها به طور عجیبی قفل شده بود.
سواره ها به  پیاده ها توجه نداشتند.خیلی ها کنار خیابان منتظر ماشین بودند تا در آن هوای طوفانی سریع تر به منزل برسند،اما کمتر کسی حاضر بود پیاده ای را سوار کند.
تابلوی تعداد زیادی از مغازه ها و دیش های ماهواره سقوط کرده بود.شاخه های بزرگ درختان شکسته و روی ماشین ها افتاده بود.
شیشه های چند ساختمان شکسته و روی سر عابران ریخته بود.
اشیاء زیادی از روی ساختمان های در حال ساخت در این مسیر روی زمین افتاده و راه بسته شده بود.عمده این سقوط ها مربوط به ایرانیت هایی می شد که برای جلوگیری از سقوط مصالح روی داربست هایی در پیاده روها نصب کرده بودند.
موتوسیکلت هایی که بد پارک شده و در نتیجه در جوی آب افتاده بودند،اشیایی که مغازه دارها در خیابان ها گذاشته بودند و باد برده بود،بنرهای و تابوهای تبلیغاتی پاره شده و سقوط کرده .و ... احتمالا صحنه هایی هستند که شما هم دیده اید.

واقعیت این است که این طوفان چند دقیقه ای را باید جدی ترین آزمون برای سنجش میزان آمادگی مردم تهران در برابر حوادث طبیعی در سال های اخیر دانست. یکی دو زلزله مهم دهه اخیر در پایتخت در حد چند ثانیه بوده و حتی خیلی ها آنها را حس نکردند.اما این طوفان که تقریبا 10 دقیقه طول کشید نشان داد چقدر ما در برابر چنین حوادثی آسیب پذیر هستیم.

اینکه به هم رحم نمی کنیم،اینکه روی دیوار و پشت بام هر وسیله ای را می گذاریم،اینکه در نبود چراغ قرمز و پلیس بلد نیستیم – یا نمی خواهیم- درست رفتار کنیم،اینکه شهرداری تکلیف درخت هایی قدیمی را روشن نکرده،اینکه گاهی ماموران راهنمایی و رانندگی در تقاطع های مهم حضور ندارند،اینکه هواشناسی طوفانی با این وسعت را پیش بینی نکرده بود و اینکه همین حالا یعنی یک ساعت پس از فروکش کردن طوفان برق دست کم در منطقه تهرانپارس وصل نشده،یعنی اگر روزی زلزله بیاید اوضاع خیلی سخت تر و پیچیده تر از چیزی خواهد بود که بتوانیم فکرش را بکنیم.اگر طوفان عصر دوشنبه،زلزله بود ...