ما لیاقت بردن این بازی را هم داشتیم و حتی برخی از کارشناسان خارجی و بازیکنان با سابقه ایران و جهان همانند گری لینکر(گلزن نامدار انگلیس در جام جهانی 86) نیز بی‌عدالتی داور را در این بازی به رخ کشیدند و بر بازی ایران زبان تحسین گشود.
موقعیت‌های خوب ، نفس و دوندگی فوق طاقت و از جان مایه‌گذاشتن و از همه مهمتر درایت و خبرگی مربی کارکشته و پخته‌ای چون کی روش که اسیر جوزدگی نشد همه نشان داد که تیمی منحصر به فرد را به میدان برزیل آوردیم.
به قول کی‌روش ما به دو تن باختیم اول به داور و دوم به بازیکنی تیزهوش چون مسی که در چنین موقعیت‌هایی است که بازیکنان بزرگ خود واهمیتشان را نشان می‌دهند.
به گمانم این بازی می‌تواند فصل تازه‌ای برای فوتبال ایران باشد و جهشی برای پریدن به فضاهای بالاتر و این البته با تحولاتی که در عرصه‌ها سیاسی و فرهنگی و اجتماعی ایران در شرف وقوع است می‌تواند تصویری همه‌جانبه‌تر از ایران به جامعه جهانی ارائه کند.
تیم ایران هر نتیجه‌آی در بازی بعدی بگیرد مهم نیست. اگر چه با اعتماد به نفسی که بازیکنان از این بازی به دست آوردند به قطع و یقین بازی متفاوتی را با بوسنی در پیش خواهیم داشت.
اعتماد به نفس خیلی کارها می‌تواند بکند و به گمانم می‌توان ایران را در بازی آخر متفاوت‌تر از بازی های دیگرش دید . اگر چه بوسنی تیمی قوی است و بازی آنها مقابل آرژانتین نشان داد که نباید دست کمش گرفت و باید اعتماد به نفس را با خرد وتدبیر کی‌روش در هم آمیخت تا به نتیجه‌آی بهتر چشم امیدداشت.
غیر مرتبط با متن:من فوتبال نویس نیستم،اما از سال 1978 به این سو تمامی جام های جهانی و البته بازی های مهم باشگاهی ایران ودنیا را دیده‌ام و می‌بینم و یکی از تفریحات خوب و لذت‌بخشم دیدن فوتبال است. سال‌هایی هم در دوران کودکی تا قبل از ورود به دانشگاه فوتبال بازی می‌کردم به شکلی جدی و تمام وقت و الان سال‌هایی است که بیننده حرفه‌ای و تمام وقت فوتبالم و راستش طاقت نیاوردم بعد از بازی خوب تیم ملی این چند کلمه را ننویسم. امید که پا درکفش دوستان ورزشی نویس نکرده باشیم.
نظر شما