حالا کار نظارت بر این قانون بر عهده کیست؟ رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس گفته:« یکی از بحث‌های مطرح کمیسیون فرهنگی رسیدگی به موضوع مطبوعات و حمایت از خبرنگاران به‌ویژه بیمه آنان است.» و سریعاً هم رفته سر اصل موضوع و با اشاره به همین قصه‌ی سختی کار و زیان‌آور بودن کار خبرنگاری ادامه داده:« کمیسیون فرهنگی مجلس بر حسن اجرای قانون نظارت دارد تا چه میزان از این اقشار مورد حمایت قانونی قرار می‌گیرند. چندی قبل وزیر ارشاد و معاونانش در کمیسیون ما بودند و پیرامون مطبوعات بحث مفصل شد.» یعنی چشم‌انداز شغلی و بیمه‌ای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، دیگر از آن گذشته و البته حال ِ شرمنده خانواده بودن، خارج می‌شود و یک خبرنگار با سربلندی، می‌تواند همه جا از شغلش صحبت کند و لااقل شأن اجتماعی و امنیت شغلی‌ای معادل همتاهای خود در کشور هند داشته باشد؟ شاید آنهایی که خود درگیر این شغل و حواشی آن نیستند، تصور کنند که پافشاری بر مشکلات این شغل، نوعی اغراق است اما باور کنید که بسیاری از کسانی که در این حوزه اسم و رسمی دارند، اصلاً دل‌شان نمی‌خواهد که فرزندان‌شان، وارد آن شوند و می‌گویند هیچ آینده‌ای ندارد.
بالاخره متوجه نشدیم که خبرنگاری در این کشور، کار سخت است یا کار راحت است؟! البته از نظر کسانی که دارند این کار را می‌کنند که کار سخت است و ظاهراً قانونی‌اش هم کار سخت است اما وقتی پای اجرای قانون پیش می‌آید آن وقت مشخص می‌شود که کار سخت نیست یا اصلاً سخت نیست و اتفاقاً خیلی هم آسان است چون آخرش تأمین اجتماعی باید جوابگوی حقوق بازنشستگی و بازنشستگی زودرس و باقی قصه‌ها باشد که شرمنده‌ام بگویم در دهه هشتاد و تا همین اوایل دهه نود، این جوابگویی خیلی کم بوده.
کد خبر 362956
نظر شما