به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛هلند و برزیل؛خیلی ها پیش بینی می کردند این دو تیم در فینال جام بیستم به مصاف هم بروند اما آلمان کاری با برزیل کرد که...در آن طرف هم هلندی ها یک نبرد تقریبا پایاپای را با آرژانتینی ها انجام دادند اما ضربات مرگبار پنالتی باعث شد تا جام جهانی همچنان یک قهرمانی به لاله های نارنجی بدهکار بماند!
برزیل برای اعاده حیثیت آمده بود و هلند هم برای حفظ رکورد نباختن هایش در جام جهانی.(شکست در ضربات پنالتی جزو آمار حساب نمی شود.) باز هم هواداران زرد پوش بودند و پرچم های برزیل.یک مشت دیوانه فوتبال.همین چند روز پیش بود که از شکست مقابل آلمان اشک می ریختند.اما به نظر هواداران آن بازی را فراموش کرده بودند؛حداقل برای بازی امشب با هلند.نیمار هم آمده بود.او لباس تیم ملی کشورش را به تن کرده بود تا با نشستن روی نیمکت به همه روحیه بدهد.حضورش روی نیمکت مثل مرهمی بود بر زخم های سرباز کرده برزیل.وقتی پایش را داخل ورزشگاه گذاشت همه ایستاده تشویقش کردند.سرود ملی را که می خواندند دوباره بغض گلویشان را فشار می داد.باز هم احساسات و بازهم... حتی کسانی که با پرچم برزیل وارد زمین شدند هم اشک می ریختند.اما این بار نوبت باختن نبود.برزیل باید ایستاده می مرد تا شاید بغض میلیون ها هوادارش این بار به خاطر پیروزی بترکد نه چیز دیگری.
لاله های نارنجی این بار سورمه ای پوشیده بودند و آغازگر بازی.از همان ابتدای بازی برزیل حمله را آغاز کرد.هواداران این تیم آمده بودند تا فقط برد ببینند.
اما شوک در همان دقیقه دوم بازی وارد شد.سیلوا کاپیتان آنها وقتی از روبن جا ماند او را در محوطه 18 قدم سرنگون کرد تا داور در سوت خودش به نشانه پنالتی بدمد.ضربه ای که فن پرسی پشت آن ایستاد و تبدیل به گل کرد تا برزیل باز هم گل بخورد و مقابل چشم هوادارانش از حریف عقب بیفتد!
برزیل گل خورده بود اما هواداران این تیم باز هم حمایت می کردند.درد آنها مشترک بود و به خوبی وضعیت موجود را درک می کردند.هر بار که یکی از بازیکنان پا به توپ می شد انفجاری در ورزشگاه شکل می گرفت.هلند رو به بازی منطقی آورده بود با حفظ توپ در زمین خودی تلاش می کرد تا برزیلی ها را به جلو بکشد.
10 دقیقه از بازی گذشته بود و میتوان گفت که کفه ترازو کمی به نفع هلندی ها سنگینی می کرد.آنها پاس های کوتاهی به هم می دادند و سعی می کردند از دفاع برای حمله نقشه بریزند.آنها در حملات خطرات جدی ای را روی دروازه برزیل تدارک می دیدند.بازی سرعت بالایی داشت اما هلندی ها بی گدار به آب نمی زدند.تماشاگران برزیلی ورزشگاه را روی سرشان گذاشته بودند.هر بار که بازیکنان آنها پا به توپ می شدند واقعا مهار هواداران غیر ممکن بود.آنها دوست نداشتند تیمشان بازنده باشد.
اما این جام،جام آنها نبود.باز هم روبن دربدو حرکت قرار داشت.پاس ارسالی او از سمت راست روی دروازه برزیل سانتر شد و اشتباه داوید لوئیز در دفع توپ بلیند را در محوطه شش قدم صاحب توپ کرد تا برزیل گل دوم را هم دریافت کند.این برزیل شکننده بود.دوباره هواداران این تیم اشک ریختند.آنها البته یک نگرانی دیگر هم داشتند؛نکند نتیجه بازی با آلمان تکرار شود؟
برزیل دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت.آنها باید حمله می کردند تا شاید بتوانند خنده را روی لبان میلیون ها هوادار تیمشان بنشانند.اما این برزیل انگار زورش را نداشت.تماشاگران باز هم فشار می آوردند.آنها گل می خواستند و همین انگیزه ای که داشتند باعث شد تا بازیکنان کمی به خودشان بیایند.برزیلی از دقیقه سی ام بازی،توپ و میدان را در اختیار گرفتند.آنها یکی دو حمله جدی را روی دروازه هلند هم انجام دادند و چند ضربه ایستگاهی هم گیرشان آمد اما خبری از رسیدن به گل نبود.
در دقیقه 43 رامیرز حرکتی زیبا را پشت دروازه هلند انجام داد.حرکتی که مدافعان هلند سرنگونش کردند.این نقطه بهترین نقطه برای داوید لوئیز بود تا شاید بتواند دروازه هلندی ها را باز کند.اما در حالی که همه فکر می کردند لوئیز این ضربه را می زند اسکار توپ را به دیوار دفاعی کوبید تا موقعیتی دیگر از دست برود.
نیمه اول به اتمام رسیده بود و برزیلی ها با وجود موقعیت های خوبی که به دست آورده بودند نتوانستند توپی را از خط دروازه حریف خودشان عبور بدهند.آنها فقط 45 دقیقه دیگر فرصت داشتند تا تمام ناکامی های نیمه نخست را جبران کنند و شاید با زدن دو گل به هلند امید زیادی برای بردن بازی داشته باشند.
با آغاز نیمه دوم خیلی از هواداران برزیل ورزشگاه را ترک کرده بودند.برای آنها همه چیز تمام شده بود!اسکولاری در بین دو نیمه گوستاوو را از زمین بیرون کشید و فرناندینیو رو را جانشین او کرد.
هلند هنوز هم تشنه گل بود.آنها از زمانی که بازی آغاز شد یک موقعیت جدی را روی دروازه برزیل خلق کردند تا کار برزیل را تمام کنند.روبن بدجور مدافعان این تیم را آزار می داد.سرعت بالای او شده بود بلای جان برزیلی ها.
باز هم منطق در دستور کار هلندی ها بود،دقیقا بر خلاف برزیلی ها که احساسی حمله می کردند و سعی داشتند تا با فشار هواداران خودشان به دروازه هلند برسند.دقایق به تندی در حال گذر بود و برزیل داشت کام هوادارانش را بیشتر تلخ می کرد.خیلی ها که رفته بودند و بدون شک خیلی ها هم به خیابان ها را ریخته بودند تا فوتبال را بهانه ای کنند برای اعتراض.اعتراضی که از با نزدیک شدن به رقابت های جام جهانی شدت بیشتری گرفته بود.
در دقیقه 61 رامیرز می توانست یکی از گل های خورده را جبران کند اما او تمرکز خوبی نداشت و با بی دقتی توپ را از کنار دروازه هلند به بیرون زد تا هم داد خودش در بیاید و هم داد هواداران.برزیل تیم برتر میدان بود اما اشتباهات زیادی داشت.آنها هر طور که بود می خواستند به گل برسند اما منطق هلندی ها اجازه این کار را به آنها نمی داد.در دقیقه 69 اسکار در محوطه 18 قدم هلندی ها سرنگون شد اما داور نه تنها خطای بلیند را نگرفت بلکه به این بازیکن کارت زرد نشان داد.او اعتقاد داشت که اسکار تمارض کرده است و به همین دلیل با کارت زرد جریمه شده است.
در همین دقیقه بود که بلیند به دلیل مصدومیت زمین بازی را ترک کرد و جای خودش را به یانمارت داد.این بار دیگر خیال فن خال راحت بود و او می توانست با توجه به دو گلی که به برزیل زده اند تعویض هایش را انجام دهد.شاید اصلا نیازی نبود که او بخواهد یک تعویضش را برای دروازه بان و ضربات پنالتی نگه دارد.
دو دقیقه بعد اسکولاری هم دست به تعویض زد.او رامیرز را از بازی بیرون کشید و هالک را جانشین او کرد تا شاید قفل دروازه هلند این بار با هالک باز شود.برزیل حمله می کرد و اگر در نیمه نخست هم این کار را انجام می داد شاید دو بر صفر بازنده نمی شد.
بازی به دقیقه 80 رسیده بود.برزیل گل می خواست اما نمی شد.هلند با تجربه تر از این حرف ها بود که بشود به راحتی دروازه اش را باز کرد.به خصوص تیمی مثل برزیل که در این جام هیچ نشانی از برزیل همیشگی نداشت.88،89 و 90.فقط مانده بود وقت های تلف شده.وقت هایی که کاش به سرعت برق و باد برای برزیلی ها می گذشت.در نخستین دقیقه از وقت های تلف شده بود که هلند گل سوم را هم روی یک کار خوب تیمی و توسط وینالدام به ثمر رساند تا جنازه برزیلی ها در خانه خودشان دفن شود.
آنها حتی سوم هم نشدند تا بتوانند داغ دل هوادارانشان را کم کنند.خودشان هم مات و مبهوت بودند و احتمالا در وسط زمین داشتند به این فکر می کردند که چطور باید با کابوس به وجود آمده روبرو شوند.کابوسی که اگر به فکرش نباشند شاید تا مدت ها گریبان این تیم را بگیرد.برزیل نیاز به کالبدی جدید،روحی جدید و جانی تازه دارد تا شاید بتواند برای جام جهانی بعدی رویای هواداران خودش را به حقیقت تبدیل کند.رویایی که امشب در ورزشگاه روی پلاکاردهای در دست تماشاگران نوشته شده بود:«قهرمانی برزیل در جام جهانی روسیه.»
251 41
نظر شما