چرا زیبا کلام به مسئولان نامه می نویسد

او در زمانه ای که به تعبیر شاعر فصلی است که سرمایش از درون درک صریح زیبایی را پیچیده می کند شیوه ای را برای گفتن برخی حقایق برگزیده. شیوه ای که آدمی را به یاد برخی ترفندهای شاعران و سینماگران و داستان نویسندگان برای گریز از ممیزی می اندازد. وسط دعوا نرخ هم تعیین کنم و بگویم حیف آقای زیباکلام که عمرش را در سیاست ضایع می کند. او می توانست هنرمند موفقی شود.بگذریم. نامه های صادق زیباکلام  به قصد پاسخگویی نوشته نمی شوند. پس چرا...؟اول آن که می خواهد نشان دهد مدعیان پاسخگویی تا چه اندازه با مردم فاصله دارند و خودرا ملزم به پاسخگویی می بینند. کسی که حاضر نیست به صادق زیباکلام که استاد دانشگاه است و فعال سیاسی است و آدم شناخته شده ایست و کلی امتیاز دیگر هم دارد پاسخ بدهد با مردم بی پناه کوچه و بازار  چه خواهد کرد؟ تازه این سئوال هاییست که زیباکلام آشکارا و در رسانه ها می پرسد و عقل حکم می کند که حضرات برای پز دموکراسی هم که شده به این سئوالات پاسخ بگویند.دوم این که پاسخ اغلب پرسش های زیباکلام در خود سئوال نهفته است. فی المثل اگر کسی از شما بپرسد آیا باید هنگام رد شدن از خیابان به اطراف خود نگاه کنیم؟ معنی اش این نیست که او نمی داند موقع رد شدن از خیابان چه باید کرد. سئوال های زیباکلام غالبا از این جنسند. سئوالاتی که پاسخ آن آشکار است و سائل با طرح آن هاچیز دیگری می خواهد بگوید. سوم این که همان طور که اشاره کردم این شیوه ایست برای طرح حرف هایی که شاید طرح آن ها به شکل دیگری برای آقای زیباکلام موجب درد سر شود. مدافعان ممیزی می گویند سانسور و ممیزی در حوزه فرهنگ و هنر سبب شده تا قوه خلاقه هنرمندان ما شکوفا شود و به بیان هنرمندانه تر ی دست پیدا کنند. وضعیت آقای زیباکلام بی شباهت به وضعیت هنرمندان ما نیست. بدون شک این شکل از نوشتن در شرایط طبیعی ضروری نمی نماید.زیباکلام با این شکل از نوشتن دارد یک پیام می دهد. یعنی نفس نامه نوشتن و سئوال پرسیدن در شرایط کنونی خودش یک جور پیام است. به هرحال این ها چیزهایی بود که به ذهن این بنده کم ترین رسید به علاوه چیزهای دیگری که گفتنش ضرورتی ندارد. داشته باشد هم بیش از این رمز گشایی از نامه های آقای زیباکلام را به صلاح نمی دانم.

راستی یک نکته دیگر: آقای زیباکلام با نوشتن این نامه ها نشان دادند که در هر شرایطی امکان سخن گفتن با فرادستان وجود دارد. گاهی منتقد باید زحمت بکشد و شیوه مناسب سخن گفتن و انتقاد را پیدا کند. این کاریست که همه بزرگان فرهنگ و ادبیات ما پیش از این ها از عهده اش به خوبی برآمده اند. منتقد لزوما کسی نیست که زبان سرخ داشته باشد و سر سبزش را برباد دهد. فتامل جدا.