اما در شهر شیراز تا همین 4 یا 5 سال پیش خبری از یک تبلیغات خاص نبود، منزل مبله گویا در شیراز در همین چند سال مد شده ، بهرحال مهد تمدن و هنر و فرهنگ و ... ایران در ایام تعطیلات برای خود میهمانان زیادی دارد و مسافرخانه ها و هتلها توان پذیرش همگی را ندارند و سرریز این جماعت به منازل مبله پناه می برند، همین امر موجب شده بر در ودیوار و کف پیاده رو و جدول خیابان و درخت و تابلوها و تیر برق و ... تبلیغات زننده منازل مبله را ببینید.
اما یک نکته ! چه بسا مردمان بیشتری به قصد زیارت در مشهد و قم نیز مشرف می شوند و از همین منازل مبله بهره می برند و اثر چندانی از این نابهنجاری نیست ، دست کم مردانی در میادین و اماکن پرتردد ،مقوایی درست دارند که با محتوای منازل و سویت و ... میهمانان را جذب می کنند ولی در شهر شیراز دیوارنویسی راه آسانتری است.
از سوی دیگر شهرداری و دادگستری با قوانین موجود در جلوگیری بازدارنده و مجازات ناتوان است، هر قدر که شهرداری در تمیز کردن و رنگ آمیزی کوشش نماید، متخلف دوباره با اسپری بر تخلف خود اصرار می ورزد و اگر شهرداری به دادگستری شکایت نماید ، بیشترین مجازات بر مالک خط تلفن همراه موجود در تبلیغات بار می شود و آن چیزی جز حداکثر قطع موقت تلفن و پرداخت هزار ریال نیست!!!
ماده 92 قانون شهرداری چنین می گوید: نوشتن هر نوع مطلبي يا الصاق هر نوشته اي بر روي ديوارهاي شهر كه مخالف مقررات انجمن شهر باشد ممنوع است مگر در محلهايي كه شهرداري براي نصب و الصاق اعلانات معين مي كند و در اين محلها فقط بايد به نصب و الصاق آگهي اكتفا كرد و نوشتن روي آن نيز ممنوع است متخلف علاوه بر تاديه خسارت مالكين به پرداخت پانصد تا يك هزار ريال جريمه محكوم خواهد شد.
آیا این مجازات توان لازم برای مقابله و بازدارندگی متخلف را خواهد داشت ؟ چه بسا اجرای این تبلیغات بر روی میراث فرهنگی خسارت غیرقابل جبران به بار آورد.
مصطفی ترک همدانی
وکیل دادگستری
Hamedani_law@yahoo.com
نظر شما