در 19 بهمن سال 1337 مجلس وقت به دنبال یک فقره اسیدپاشی به صورت یک قاضی دادگستری قانونی علیه مرتکب شوندگان این جنایت تصویب می کند.
متن این قانون به شرح زیر است:
ماده واحده- هركس عمداً با پاشیدن اسید یا هر نوع تركیبات شیمیایى دیگر موجب قتل كسى بشود به مجازات اعدام و اگر موجب مرض دائمى یا فقدان یكى از حواس مجنى علیه گردد به حبس ابد با اعمال شاقه و اگر موجب قطع یا نقصان یا از كار افتادن عضوى از اعضا بشود به حبس مجرد از دوسال تا ده سال و اگر موجب صدمهاى دیگرى بشود به حبس مجرد از دو سال تا پنج سال محكوم خواهد شد. مجازات شروع پاشیدن اسید به اشخاص حبس مجرد از دو سال تا پنج سال است ...
یکی از نمایندگان که در صورت مذاکرات مجلس شورای ملی از او به "خلعتبری" یاد شده است در باره سابفه این قانون می گوید:
مىخواستم یك موضوع را به عرض نمایندگان محترم برسانم و آن این است كه سال گذشته یك نفر از قضات بسیار شریف عدلیه در حینى كه مشغول قضاوت بود و حكمى به ضرر كسى صاد ر كرده بود مورد تجاوز محكوم قرار گرفت و به روى او اسید پاشید . این قاضى آقای عرشى بود . این قاضى چندین ماه در ایران و آلمان زجر كشید و بالاخره یك چشمش را از دست داد و حقیقتاً همه از این پیش آمد متأثرند ... اینکه این قاضى فوت نكرد برای مراقبت و مواظبتى بود كه بیمارستان از او كرد ...چطور مى شود كه یك قاضى در پشت میز قضاوت نشسته است و میروند به صورتش با كمال جسارت اسید مى پاشند؟...
17302
نظر شما