تندروهای داخلی ،نتیجه مذاکرات هر چه باشد، موضع منفی دارند

مذاکرات هسته ای در وین بدون رسیدن به توافق نهایی بار دیگر برای مدت 7 ماه دیگر تمدید شد و قرار بر این شد تا 10 اسفند ماه جاری روی قالب سیاسی توافق جامع کار شود و تا 10 تیر ماه سال آینده توافق نهایی به امضای ایران و گروه 1+5 برسد.

این نتیجه هر چند برای بسیاری از مردم و ناظران قابل پیش بینی - و البته نگران کننده - بود اما برای تندروهای داخلی در ایران و برخی طرف ها از جمله اسراییل خوشایند و دلچسب بود ؛چرا که آنها را امیدوار می کند در 7 ماه باقی مانده تلاش های خود را بیشتر کنند تا بلکه بتوانند چرخ توافق هسته ای را از حرکت بیندازند.

از سوی دیگر با توجه به اینکه کمتر از دو ماه دیگر کنگره آمریکا در اختیار جمهوریخواهان مخالف دولت اوباما قرار می گیرد، تندروها امیدوارند سرسختی کنگره آمریکا در برابر توافق هسته ای با ایران و ساز مخالف نمایندگان جمهوریخواه در کنگره که از 3 ژانویه سال جاری میلادی (13 دی ماه) دست بالا را در نهاد قانونگذاری آمریکا خواهند داشت، جبهه مخالفان توافق را تقویت کند.

واقعیت این است که به نظر می رسد وسواس بیش از حد روی برخی موضوعات در دو طرف مذاکره و نیز نبود جسارت کافی برای گرفتن تصمیمات سخت، گره اصلی مذاکرات باشد وگرنه "یک سال" زمان کمی برای رسیدن به توافق نهایی نبود و بهتر بود با استفاده از فرصت یک ساله (نوامبر 2013 تا نوامبر 2014) توافق نهایی صورت می گرفت، اما به هر جهت نبود جسارت کافی ، عدم اعتماد متقابل ، شرایط دست و پا گیر و وسواس گونه برای دو طرف مذاکره (به ویژه دو طرف اصلی آن یعنی ایران و آمریکا) و از سوی دیگر تحرکات مخالفان توافق و... همه و همه دست به دست هم دادند تا زمان توافق نهایی 7 ماه دیگر به عقب بیفتد.

در این نوشتار اما مخاطب اصلی نحوه رفتار مخالفان داخلی توافق هسته ای است. آنها شادمان شده اند و این شادمانی از تیترها و مطالبی که آنها در رسانه های خود بازتاب داده اند کاملا آشکار است؛ رسانه ای با خط درشت تنها در صفحه نخست خود نوشته است : "هیچ ! "و دیگری از "غیر قابل اعتماد بودن کدخدا " داد سخن داده است!
گویی دولت یازدهم که علم مذاکرات هسته ای را برداشته به کدخدا(بخوانید آمریکا) اعتماد تام داشته است! که اگر چنین بود شاید نتیجه مذاکرات اخیر در وین چیز دیگری می بود ؛ در حالی که بر خلاف ادعای این مدعیان "پرمدعا و خالی انبان" به گمان بسیاری از ناظران این سرسختی و وسواس تیم مذاکره کننده هسته ای روی مواضع و خطوط قرمز بوده که یکی از موانع اصلی عدم توافق نهایی در موعد مقرر(3 آذر) بوده است.

مخالفان تندرو توافق هسته ای خود را برای دو نوع مواجهه با مذاکرات وین آماده کرده بودند و به زعم خود در هر دو حالت آنها استدلال خود را موجه می دانند:

1- سناریوی نخست تندروها برای احتمال حصول به توافق نهایی در مذاکرات وین آماده شده بود . در این صورت رسانه ها و محافل سیاسی مخالف توافق هسته ای داد " واداده گی " سر می دادند و تیم مذاکره هسته ای را به دادن امتیاز به طرف مذاکره متهم می ساختند و برای " از دست رفتن دستاوردهای هسته ای کشور" نوحه سرایی می کردند.

2-

سناریوی دوم اما برای احتمال تمدید دوباره مذاکرات و عدم حصول به توافق نهایی و جامع آماده شده بود که از عصرگاه روز دوشنبه سوم آذر 1393 اجرای این سناریو و شانتاژ رسانه ای با عدم حصول به توافق نهایی کلید خورد و رسانه های وابسته به جریان تندرو ساز " هیچ!" را کوک کرده اند و این گونه می خواهند وانمود کنند که دولت در استراتژی خود در مذاکرات هسته ای شکست خورده و هیچ دستاوردی نداشته و در حالی که تحریم ها همچنان پابرجا است، دولت به توافق ژنو پای بند بوده و روند فعالیت های هسته ای کشور را در یک سال گذشته متوقف کرده است.

این تکنیک رسانه ای تندروها را باید کناری گذاشت و همچنان امیدوارانه به مذاکرات ادامه داد چرا که انتهای این دالان پر پیچ و خم کور سویی از امید پیداست در حالی که تندروهای منتقد هیچ رویکردی را تجویز نمی کنند و تنها در کنار گود نشسته و منتظرند تا شاهد شکست همه تلاش های خیرخواهانه و تفاهم "برد - برد" باشند.

شاید بسیاری این گفته "آنتوان چخوف" نویسنده مشهور روسی را که" منتقدان ادبی را به خرمگس هایی تشبیه می کرد که سخنان و اظهارات آنها تنها مثل نیش است " را نپسندند و این اظهار نظر چخوف را در اغلب موارد نابردبارانه و خلاف رویکرد متساهلانه بدانند ؛ اما این روزها مصداق این گفته چخوف را می توان در برخی منتقدان که تنها نیش می زنند و هیچ راهکاری برای ارایه به جای دیپلماسی و مذاکره در موضوع هسته ای  ندارند، به عینه دید.

منتقدانی که هیچ چیری برای ارایه و تجویز در چنته ندارند و بدون توجه به نتایج مخالفت هایشان تنها لجبازانه به دنبال اثبات روش های غلط و افکار  پریشان خود هستند.

آنها وقتی می گویند تحریم ها همچنان باقی مانده در مورد بخش قابل توجهی از تحریم ها که پس از توافق ژنو به حالت تعلیق در آمد و روند افزایش آنها متوقف شد ، خود را به تجاهل زده اند و اساسا به این نکته اشاره نمی کنند که بخشی از تحریم ها با توافق ژنو به حالت تعلیق در آمد و ایران موفق شد بیش از 8 میلیارد دلار از حساب های بلوکه شده خود بگیرد، تحریم های هوایی لغو شد، تحریم های پتروشیمی برداشته شد و اجرای تحریم های بیمه حمل و نقل دریایی نیز متوقف کردید و تحریم های نفتی نیز تا حدودی شل تر شد و دولت  توانست در یک سال اخیر جلوی روند رو به افزایش تحریم هارا بگیرد و همین خود یک دستاورد محسوب می شود.
وانگهی همه طرف ها می دانستند که برداشته شدن تحریم ها اقدامی یک روزه و یک ماهه و یک ساله نیست . ایران هر چند این تحریم ها را ظالمانه می خواند و خواهان برداشته شدن کلی آنهاست اما در روند مذاکرات و توافق هسته ای که به صورت مرحله به مرحله و لایه به لایه و بر مبنای اعتماد سازی متقابل و به صورت بسیار بطئی و کند جلو می رود، صیچ صحبتی از برداشته شدن همه تحریم ها به صورت یکباره در میان نیست.

اما تندروها اساسا در اظهار نظرها و نوشته هایشان به این مساله اشاره نمی کنند و تنها با گفتن بخشی از حقایق و پنهان کردن بخش بزرگی از آن، با تجاهل می خواهند به مردمی که یک سال و نیم پیش در انتخابات 24 خرداد 1392 به طور واضح و مشخص با رای معنادار خود به رییس جمهور روحانی، دست رد به سینه آنها زدند، منطق پوشالی ، مغالطات و آسمان ریسمان های خود را بقبولانند؛ غافل از اینکه حنای این جماعت دیر سالی است بین اکثریت مردم ایران رنگ ندارد.

پس باید گذاشت اینها با تیترها و خبرهای نصفه نیمه ، پرمغلطه و وارونه شان خوش باشند و در ظاهر ژست حق به جانب بگیرند ، در حالی که در واقع نتیجه سیاست های دولت مورد حمایت آنها در 8 سال گذشته بود که کشور را به وضعیتی که امروز با آن مواجهیم رسانده است.

شکست نهایی تندروهای داخلی و خارجی با توافق نهایی حاصل می شود و از همین رو بر جبهه عقلا است که امید خود را از دست ندهد و تسلیم نشود و دیپلماسی هسته ای کشور را با تمام توان جلو ببرد.

1717