پناهندگان و زندانیان در غربت

پناهندگی شکلی از دور شدن است که هرچند با اختیاز انجام می شود اما بازگشت اگر غیرممکن نباشد دشوار می شود. در بررسی های انجام شده در 3 سال گذشته به اسن نتیجه رسیده ام که اکثریت ایرانیان پناهنده به خاطر ترس موهوم و تبلیغات سیاه از سوی دشمنان از بازگشت به کشور وحشتی بیهوده دارند. در حالیکه اگر به آنها اطمینان داده شود که مشکلی پیدا نخواهند کرد قطعا این همه سختی و مصیبت را تحمل نخواهند کرد.
پناهندگان ایرانی در کشورهای دیگر دو گروه هستند. گروه اول که همراه خود پول و دارایی برده اند و به اعتبار آن اقامت دریافت کرده اند و زندگی می کنند. گروه دوم بدون هیچ گونه پشتوانه مالی از کشور خارج شده و آخرین دارایی خود را نیز به قاچاقچیان انسان پرداخته اند و اینک به اجبار در کمپ ها و اقامتگاههای پناهندگی زندگی می کنند و با زور یک وعده غذا و دشواری های محیطی در انتظار تعیین تکلیف هستند. بعضی از کمپ های پناهندگی دارای شرایط بسیار بد بوده و مردم از کشورهای مختلف با فرهنگ ها و سلیقه های متفاوت در کنار یگدیگر زندگی می کنند و سرویس های بهداشتی مشترک باعث بروز بیماریها و حوادث بسیار آزار دهنده می شوند. اکثریت اینگونه کمپها راس ساعت معین بسته می شوند و تا صبح فردا اجازه رفت وآمد به افراد داده نمی شود و بارها اتفاق افتاده که کودک بیمار یا فرد دارای بیماری ویژه نیاطمند دکتر بوده اما نتوانسته خود را به بیمارستان برساند و در آغوش پدر یا مادر جان سپرده که همین مامل باعث افسردگی جدید و حتی خودکشی بعضی پدران و مادران شده است.
اهانت به شخصیت انسانیت ئ کرامت فرهنگی پناهندگان پیش پا افتاده ترین آزار در این گونه امکان است و در برخی از کشورها مانند ممالک اروپایی و بعضی از کشورهای همسایه وضعیت پناهندگان ایرانی بسیار اسفناک بوده و باعث شرمساری هر بازدید کننده می شود. درحالیکه بارها و بارها دولت ایران اعلام کرده پناهندگان می توانند به کشور بازگرداند اما حجم سنگین تبلیغات مانع تحقق این فرانیده شده است. گروع ودم که وضعیت اسفناک تر از پناهندگان دارند ایرانیان زندانی در کشورهای دیگر هستند که بودن ملاقات و در شرایط فوق العاده غیرانسانی و غیربهداشتی زندانی هستند هرچند این افراد مرتکب قانون شکنی و رفتارهای غیرقانونی شده و به موجب قوانین کشور میزبان دستگیر و زندانی شده اند. اما اغلب آنها جرایمی در حد ورود غیزمجاز یا اقامت غیرقانونی دارند و یا برای امرار معاش و جلوگیری از مرگ خود غذا یا وسیله ای سرقت کرده اند.
اکثریت زندانیان برخی از کشورها افرادی هستند که با فریب مافیای مواد مخدر در دام آنها افتاده و یا بدون اطلاع از موجود بودن مواد مخدر بسته ای را به خاطر انسانیت پذیرفته اند تا به یک هموطن برسانند. زندانهای مالزی پر از زندانیان مواد مخدر است که حدود 17 نفر آنها در انتظار اعدام هستند و بقیه نیز شرایط دشورای دارند. ایرانیان زندانی شده در برخی از کشورهای همسایه مثل آذربایجان و ترکیه و پاکستان وضعیت ناخوشایندتری از زندانیان اروپایی دارند.
در ابتدای دولت تدبیر و امید،پیشنهاد کردم چند گروه برای رسیدگی به وضعیت پناهندگان و زندانیان ایرانی به کشورهای مختلف سفر کرده و با این گونه افراد گفت وگو کنند و ضمن دادن تضمین به پناهندگان فاقد جرم و سابقه کیرفری، آنها را به وطن بازگردانند تا هم خانواده ها خوشحال شوند و هم از استعدادهای آنها بهره گرفته شود.
در مورد زندانیان، دشواری غربت و زندان از یک طرف نبود ملاقاتی از طرف دیگر، باعث بروز حوادث آزار دهنده ای شده است. حرمت و کرامت ایرانیان باید در نظر باشد.مخصوصا جوانانی که به نوعی فریب خورده و به امید آینده ای روشن خود را به باتلاق پناهندگی انداخته اند. امروز بعضی از کشورها برای یک شهروند خود تلاش های تبلیغاتی و گسترده ای می کنند و حتی بعضی از شهروندان آنها که مرتکب قانون شکنی و جرایم امنیتی شده اند مورد حمایت تبلیغاتی و رسانه ای آنها قرار می گیرند.رسانه ها باید در این زمینه اوضاع را توضیح دهند و دولت محترم مخصوصا وزارت امور خارجه در این زمینه با سرعت وارد عمل شود و اجازه ندهد کودکان ایرانی بیشتر از این در کمپ های پناهندگی شاهد فجایع انسانی و غیراخلاقی باشند. در مورد زندانیان هم انتقال آنها به کشور برای تحمل مجازات راه حل مناسبی برای حل مشکلات اینگونه افراد است.