در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توان گفت که افرادی ساده لوح و ناآگاه با راه اندازی چنین کمپین‌هایی قصد دارند اعتراض خود را به کیفیت پایین خودروهای داخلی و خدمات فروش نه چندان مناسب آنها بیان کنند که این کار حق هر مشتری است.
اما ساده‌لوحی آنها از آنجا شروع میشود که سه دسته از افراد با حمایت (سوءاستفاده) از چنین کمپین‌هایی قصد دارند علاوه بر تخریب تولید ملی اهداف ضد رکودی دولت را با شکست روبرو کنند.
دسته اول حامیان واردات خودرو به کشور هستند که قصد دارند بدون توجه به خدمات پس از فروش منابع ارزی کشور را صرف واردات خودرو کرده و با قیمتی بالاتر از آنچه که در بازارهای جهانی به فروش میرسد به مشتریان ایرانی عرضه کنند. این دسته از افراد با توجه به سرمایه‌ای که در دست دارند شرکت‌هایی صوری را به ثبت رسانده و خودروهایی را وارد کشور میکنند که خدمات پس از فروشی برای آنها در نظر نگرفته‌اند.
دسته دوم خودروسازان چینی هستند که قصد دارند روز به روز سهم بیشتری از بازار خودروهای ایرانی را به دست آورند و خطوط تولید خودرو در ایران را چینیزاسیون کنند. این افراد برنامه ریزی کرده‌اند که مونتاژ خودروهای چینی در کشور را از 10 درصد کنونی افزایش دهند و رفته رفته خودرسازان بزرگ را نیز به اختیار خود درآورند.
اما دسته بعدی افرادی هستند که با سوءاستفاده از چنین کمپین‌هایی قصد دارند بسته خروج از رکود دولت را از همان ابتدای کار زمین گیر کرده و با ابزار اقتصاد به نقد دولت بپردازند. بدیهی است که با نزدیک شده به انتخابات مجلس این افراد نقدهای جدی‌تری به عملکرد دولت خواهند داشت و تهیه و تدوین بسته خروج از رکود را به عنوان سیاستی ناموفق معرفی میکنند. بنابراین بهتر نیست حال که کشور در رکود به سر می برد بخش تولید کشور را یاری کرد تا در چند ماه پایانی سال از رکود خارج شده و به بازارها تحرک بخشند؟
22539
نظر شما