ابوالفضل کریمی: هر نسل دارای یک دوران اوج در موسیقی است. هر زمان که یک دوره جای خود را به دوره بعدی می‌دهد، نسل قدیمی‌تر اعلام می‌کند که دوره حیات موسیقی تمام شده و دیگر هیچ اثر جدیدی نمی‌تواند جای آثار برجسته یک دوره خاص در تاریخ موسیقی را بگیرد. می‌توان هنرمندانی را نام برد که هر کدام در دوره خود آثار برجسته‌ای اجرا کرده‌اند که دیگر هرگز قابل تکرار نیست.
اما به گزارش پاپ‌ساینس،نرم‌افزار جدیدی ساخته شده که می‌تواند دوباره صدای خوانندگان گذشته را با سبک‌های مدرن امروزی زنده کند. این نرم‌افزار که توسط مرکز ابداعات صوتی زنف واقع در کالیفرنیای شمالی ساخته شده، چیزی شبیه به پاندورا برای سبک موسیقی زنده است. این نرم‌افزار پیچیده آهنگ‌ها را برا اساس صدایی که از نوارهای کهنه و قدیمی باقی مانده، تجزیه و تحلیل می‌کند. سپس این آهنگ‌ها طوری بازسازی می‌شوند که گویا در استادیوهای مدرن امروزی و توسط فناوری‌های پیشرفته روز ضبط شده‌اند.
اما قضیه به اینجا ختم نمی‌شود. زنف در حال کار روی نرم‌افزاری است که نه تنها اجراهای قدیمی را بازسازی کند، که بتواند یک سبک خاص را تا جایی تشریح کند که بتوان حس شخصی یک هنرمند را روی قطعاتی که او هرگز در دوران زندگی خود اجرا نکرده، پیاده کرد. یعنی نرم‌افزار این قابلیت بالقوه را دارد که برای مثال صدای غلامحسین بنان را از تصنیف «ای ایران، ای مرز پرگهر» برداشته و صدای خواننده‌ای مانند علیرضا عصار را جایگزین آن کرد. به این ترتیب می‌توان دید آهنگ‌های مختلف با صدای خوانندگان گوناگون به چه شکلی در خواهد آمد.
شرکت زنفا تصمیم دارد در همه جنبه‌های تجاری ممکن از این فناوری بهره بگیرد. برای مثال با کمک این فناوری می‌توان نسخه‌های واضح‌تری از آهنگ‌های قدیمی را روی فیلم‌ها قرار داد یا نرم‌افزاری ساخت که به شما اجازه می‌دهد آهنگ‌هایی را که با گیتار خود نواخته‌اید، به سبک اریک کلاپتون در بیاورید.
این نرم‌افزار همچنین می‌تواند نسخه‌های مجازی از چند ابزار موسیقی را با هم ترکیب کند .به این ترتیب این امکان وجود دارد که در آینده این شرکت بتواند گروه‌هایی مجازی شامل همه ستارگان را در طول دهه‌های گذشته در کنار همقرار داده و به اجرای موسیقی بپردازد و یا گروه بیتلز را با جایگزین‌های مجازی به جای جان و جورج دوباره بازسازی کرد.
البته برخی کارشناسان معتقدند نرم‌افزار زنف به مشکلات بسیاری در زمینه کپی‌رایت (حقوق معنوی مولف) منجر می‌شود؛ برای مثال در صورتی‌که استاد محمدرضا شجریان متوجه شود سبک آواز او توسط یک نرم‌افزار هوش مصنوعی کپی شده و بدون اجازه‌اش از صداوسیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود، قطعا شکایت خواهد کرد!
همچنین تلاش برای ساخت آهنگ از طریق هوش مصنوعی ممکن است با استقبال گرم از طرف شنوندگان همراه نشود، ضمن آن‌که منتقدان نیز می‌توانند ادعا کنند کامپیوتر‌ها نمی‌توانند احساسات را همانند انسان در کارهای خلاقانه به کار بگیرند.
حس نوستالژیک نیز در این میان مسئله مهمی است. صدای یک خواننده نماینگر زمان و مکان او در تاریخ است، بنابراین آیا واقعا کسی می‌خواهد بداند که آهنگ‌های قدیمی در استادیوهای مدرن امروزی با باس‌های حقیقی و با قابلیت‌هایی بسیار شاخص‌تر از استعداد طبیعی‌شان چطور خواهد بود؟
البته اگر کمی فکر کنیم شاید به این نتیجه برسیم که این کار در نوع خودش بسیار جالب است.
نظر شما