لذا مصوبه محدودیت صدور روادید برای مسافران ایران به‌نوعی می‌تواند خلاف توافقات باشد، اما نباید تمام آمریکا را مساوی با اوباما و دولت اوباما بدانیم. به‌هر صورت آمریکا متشکل از قوای متفاوت است که با تعامل با هم کارها را به تعادل می‌رسانند. بنابراین زمانی‌که این سوال مطرح می‌شود که آیا این قانون جدید نقض برجام است، باید به یک تلقی گفت بله؛ به‌خصوص آنجایی که به‌نظر می‌رسد به‌صورت کاملا بی‌دلیل و بدون آنکه ایران نقشی در مسائل تروریستی داشته باشد، نام آن را هم به فهرست کشورهای سودان، سوریه و عراق اضافه می‌کنند. در این میان جان کری، وزیرخارجه آمریکا، درمورد پایبندی کشورش به برجام به محمدجواد ظریف، وزیرخارجه ایران، نامه‌ای نوشته و این مسئله مطرح می‌شود که آیا این نامه را می‌توان به‌عنوان تعهد آمریکا به برجام‌پذیرفت. دراین‌باره باید گفت این نامه یک سند رسمی است اما معمولا در عرف بین‌الملل آن متنی سند یا تعهد تلقی می‌شود که امضا شده باشد و در عرف بین‌الملل آنچه برای کشورها تعهدآور است، متنی است که در مجامع قانون‌گذاری تصویب شود؛ اگر از این زاویه نگاه کنیم نامه کری به ظریف به‌معنای تعهد آمریکا به ایران نیست، اما اگر از زاویه حسن‌نیت نگاه کنیم، این نامه تعهد آمریکا را نشان می‌دهد، اما متاسفانه در روابط میان ایران و آمریکا نمی‌توان تنها به مسئله حسن‌نیت توجه کرد؛ چراکه در هر صورت ممکن است این دولت آمریکا کنار برود و یک دولت محافظه‌کار دراین کشور آغاز به کار کند و دموکرات‌ها دیگر برسر کار نباشند و دولت جدید تلقی دیگری داشته باشد. لذا پیشنهاد می‌شود در تعامل و مذاکره با مقامات آمریکایی به‌نحوی برخورد شود که ذکر نام ایران در آن فهرست زیرسوال برود؛ کمااینکه جامعه ایرانی در آمریکا هم دراین جهت فعالیت‌های خوبی داشته است.
منبع: روزنامه بهار مورخ 3.10.1394
نظر شما