در اين ميان، نكته مهم طرح، هماره اين آيات با آب به مثابه مايه حيات و زندگي و مقوّم رستن گياهان است «چه كسي آسمان‌ها و زمين را آفريده و برايتان از آسمان آبي فرو فرستاده است، آن‌گاه بدان باغ‌هاي با طراوت رويانيد. آيا معبودي غير از خداوند هست (سوره نمل آيه60)»
مهم‌ترين گياهاني كه در قرآن كريم به آنها اشاره يا تصريح شده است (به نقل از داشنامه قرآن، خرمشاهي، بهاءالدين ج دوم صفحات 27- 1926)عبارتنداز:
1- عنب: به انگور تر و تازه در زبان عرب «عنب» گويند در قرآن يازده بار از اين ميوه به صورت جمع و فرد اشاره شده است.
2- بصل: در فارسي به آن پياز گويند، در آيه 61 سوره بقره ضمن اشاره به پياز به سبزي، خيار، سير و عدس اشاره مي‌شود. (و هنگامي كه گفتيد: اي موسي، هر گز بر يك خوراك بسنده نكنيم، پس برايمان از خدايت بخواه تا از آنچه زمين مي‌روياند از سبزي و خيار و سير و عدس و پيازش برايمان آورد!)
3- بقل: به معناي مطلق سبزي و به باغ سبزي‌كاري، عرب، مقبّله گويد!
4- حب: به معناي دانه، چندين بار در قرآن به كار رفته است.
(خداوند شكافنده دانه و هسته است، زنده را از مرده بيرون مي‌آورد و بيرون آورنده مرده از زنده است (سوره انعام آيه 95)
مولانا و دانه هستي بخش!
به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر كه مرا درد، درد اين جهان باشد
كدام «دانه» در زمين رفت كه نرست
چرا به «دانه» انسانت اين گمان باشد؟
5- خضر: به معناي سبزه، سبزينه و هرگونه روييدني است «او كسي است كه از آسمان آبي فرو فرستاد، آن‌گاه بدان هرگونه روئيدني (از زمين) بيرون آورديم سپس از آن سبزه برآورديم،...» (سوره انعام آيه 99)
6- رمّان: در فارسي به آن انار گويند و در كتاب خدا سه بار به كار رفته و از ميوه هاي بهشتي شمرده شده است (انعام آيات 141-99 و الرحمن آيه 68)
7- ريحان: گياه داراي رايحه خوش در فارشي «شاهسپرم» يا «سپرغم» گويند و از تيره نعناعيان است كه خوشبو است (الرحمن آيات 12-10 واقعه آيه 89)
8- زيتون: خداوند متعال به آن سوگند ياد كرده است، پنج بار در قرآن آمده است و عصاره آن زيت يا روغن زيتون است.
9- انجير: در منبع پيش‌گفته از اين ميوه ياد شده است. تين آيه 1 و التين و الزيتون، سوگند به انجيز و زيتون
10- قضب: گياه تازه رسته را گويند (عبس آيات 28-27)
11- نخل: خرما و بيست بار در قرآن آمده است. اين ميوه نيز به عنوان ميوه بهشتي است. واحد شمارش نحل به خاطر اهميت آن، «نفر» است!
نظر شما