این روانپزشک در آغاز مطلبش نوشته است:
«برخی آمارها نشان می‌دهد که از سال 3500 قبل از میلاد تا اواخر قرن بیستم 14500 جنگ رخ داد و حدود 3 میلیارد نفر کشته شدند و تنها سیصد سال صلح برقرار بود. لابد در طول صلح نیز جوامع خود را برای جنگ‌های بعدی آماده می‌کردند. بنابراین تاریخ، روایت جنگ است و گویی صلح تاریخی ندارد. شاید از این روست که عده‌ای جنگ را از ویژگی‌های سرشت آدمی می‌دانند و معتقدند که انسان به طور ذاتی و فطری خشن، کین‌توز، متجاوز و زیاده طلب است و این خصوصیات او را به سوی جنگ سوق می‌دهد. پس همان گونه که شوپنهاور از قول اندیشمندان باستان نقل می‌کند" انسان گرگ انسان است". بیهوده نبود که فروید نوشت جنگ را نمی‌توان ریشه‌کن کرد، باید تسلیم آن شد و خود را با آن وفق داد.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه نوشته است:
«تغییر ماهیّت جنگ از جنگ‌های سلحشورانه به جنگ‌های دیجیتال محتوای انسانی جنگ و رویارویی با مرگ را نیز مسخ و تحریف کرده است. جنگ که در گذشته معطوف به قهرمانیگری(heroism) در مبارزه با مرگ و تن سپردن بی‌پروا به آن بود امروزه تا حدّ بازی‌های کامپیوتری تقلیل یافته و شگفتا که بیشترین درصد این قبیل بازی‌ها نیز به جنگ اختصاص یافته است. در جهانی که سرگرمی (entertainment) بر تمام شئونات آن تسلط یافته، جنگ و کشتار واقعی انسان‌ها نیز تا حدّ یک سرگرمی تنزّل می‌یابد تا جایی که حتّی قهرمانان واقعی جنگ نیز بر خلاف آشیل و هکتور ناشناخته می‌مانند و هرگز به جایگاه و مرتبتی که عروسکی مانند لیدی گاگا در کارگاه سرگرمی سازان دارد دست نمی‌یابند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما