شاید جریان احمدی نژاد این روزها از جریانی شادتر باشد، اما به نظر می رسید این شادی زودگذر و سطحی است. احمدی نژادی ها که کینه های قدیمی از اصولگرایان داشتند، از شکست یاران سابق و دشمنان فعلی شان خوشحال تر از همیشه اند. در این جشن به یکدیگر نان غرض می دهند و پیروزی برخی از اشخاص مستقل که روزگاری به دولت پیشین وابسته بوده اند را هم به حساب خود گذاشته اند.
در حالی که اصولگرایان فهرستی رسمی در تهران و شهر های بزرگ منتشر کردند و شکست خوردند، برخی اشخاص و افراد که منتسب به دولت احمدی نژاد بوده اند در برخی حوزه های انتخاباتی بعضا کوچک تر موفق شده اند با چند ده هزار رای به مجلس راه یابند.
در این بین برخی مسائل در پیروزی این افراد قابل تامل است. این افراد منفرد نه به دلیل وابسته بودن به جریان احمدی نژاد که به دلیل برخی تعلقات فردی و قومی در برخی شهرهای کوچ رای آورده اند. یا از طرف دیگر با هزینه های سنگین مالی در جریان تبلیغات انتخابتی توانسته اند چند هزار رای جمع کنند و در حوزه های کوچک که سرنوشت انتخابات با چند هزار رای تعیین می شود پیروز شوند.
شاید برخی از اصولگرایان تندرو فکر کنند، در کوتاه مدت با نزدیکی خود به این افراد متفرق که روزگاری نسبتی با احمدی نژاد داشته اند شکست خود را جبران خواهند کرد، اما شاید بازگشت به این مرد با در نظر گرفتن انتقادهای جدی که به عملکرد وی، در میان اصولگرایان وجود دارد استراتژی درستی نباشد.
در حقیقت، خاستگاه احمدی نژادی ها راست افراطی و محافظه کار است. این در حالی است که گفتمان اصیل اصولگرایی میانه وری را پیشه کرده است. از این رو تفاوت های بسیار جدی بین اصولگرایی اصیل و ریشه دار با جریان احمدی نژاد از نظر و سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی وجود دارد. هر چقدر هم برخی اطرافیان احمدی نژاد که مهارت ویژه ای در جنگ روانی دارند بخواهند رنگ و لعاب عدالت محورانه به این جریان دهند، بازهم واقعیت عملکرد احمدی نژادی ها نشان داد که این جریان هیچ سنخیتی با گفتمان عدالت و طبقات محروم و فرودست ندارند. حتی اقدامات دولت احمدی نژاد به مراتب وضعیت طبقات فرودست جامعه را بدتر کرد. از این رو، این ادعا که گفتمان احمدی نژاد، انقلابی و عدالتخواهانه است، با واقعیت سازگار نیست.
عملکرد وی در نهایت منجر به کوچکتر شدن سفره های همان کارگران و مردم عادی شد. حتی عملکرد انتخاباتی اشخاص نزدیک به احمدی نژاد خود حکایت از این دارد که ثروت در جریان احمدی نژاد یک مزیت است. خرج های هنگفت تبلیغاتی برخی از این افراد در حوزه های کوچک انتخاباتی موید این مطلب است.
از طرف دیگر رای پایین منتسبان به این جریان در شهر تهران نشان از آن داشت که در جایی که رقابت انتخاباتی ورای بحث های قومی و البته خرج های بی حساب و کتاب باشد، احمدی نژادی ها رای چندانی ندارند. مثلا کوچک زاده ، که بعد از خارج ماندن از لیست اوصلگرایان تهران خود را به جریانات تندرو احمدی نژادی نزدیک کرد، در تهران کمتر از 50 هزار رای آورد. حتی شخصیت معروف و سینمایی همچون حبیب الله کاسه ساز با ۵۰۴۱ رأی در جایگاه دویستم کاندیداهای تهران قرار گرفته است.
اما در این جا نباید نادیده گرفت که چند تن از افرادی که روزگاری در دولت احمدی نژاد بودند به صفت فردی یا با استفاده از روش های تبلیغاتی توانسته اند در برخی حوزه های کم جمعیت تر رای بیاورند. البته باید صبر کرد تا مجلس تشکیل شود تا دید این افراد دقیقا چه موضع سیاسی و فراکسیونی در مجلس خواهند گرفت.
در انتها، لازم به ذکر است که اعضای سابق دولت احمدی نژاد که در حوزه های مختلف کشور کاندیدا شدند. بعضا در لیست اصولگرایان جای نگرفتند و به صورت مستقل وارد مجلس شدند. در این جا نام این افراد را ذکر می کنیم:
۱- محمود بهمنی رییس بانک مرکزی دولت سابق از حوزه ساوجبلاغ
۲- حاجی بابایی وزیر آموزش پرورش دولت سابق از حوزه همدان
۳- دکتر فریدون عباسی رئیس سازمان انرژی اتمی دولت سابق از حوزه شیراز
۴- بیگی استاندار دولت سابق از حوزه تبریز
۵- دهمرده استاندار دولت نهم و دهم در زابل
۶- شاعری معاون وزیر دولت سابق از حوزه بهشهر
۷- اسدالله عباسی، وزیر تعاون ، کار و امور اجتماعی دولت دهم، از حوزه رودسر و املش
۸- فریدون حسنوند، استاندار بوشهر در دولت قبل از حوزه اندیمشک
۹- حسین هاشمی تختی پور، استاندار سابق هرمزگان،از حوزه بندرعباس
۱۰- دکتر اکبر ترکی، معاون وزیر بهداشت دولت قبل از حوزه فریدن
۱۱-دکتر ساداتی نژاد، معاون وزارت علوم دولت قبل از حوزه کاشان
۱۲- سید احسان قاضی زاده هاشمی مدیرکل مطبوعات داخلی دولت نهم و مدیرکل ارشاد استان تهران در دولت دهم از حوزه انتخابیه فریمان و سرخس(خراسان رضوی)
17219
نظر شما