به غیر از زبان تان مردم را به نیکی فراخوانید

سيد حافظ فرزند كوچكم بيدار است و ابراز علاقه مي كند شب را با من باشد. لباس مي پوشانم اش و با خود همراهش مي كنم. از خيابان سهروردي مي گذريم و از آنجا به ميدان هفت تير و آنگاه ميدان ولي عصر مي رسيم. براي شروع بازديد از خيابان فلسطين به مقصد خيابان انقلاب مي رويم. وقتي به ميدان فلسطين مي رسيم، سيد حافظ ذوق زده با ديدن مناره و سردر زيباي مسجد امام صادق(ع) ميدان فلسطين فرياد مي زند:امام رضا، امام رضا(ع)،. سال پيش وقتي دو ساله بود به همراه مادرش در سفري سه روزه به مشهد رفتند. كاشي هاي رنگي و نور آرايي سردر مسجد امام صادق، حرم رضوي را براي اش مجسم ساخته است.

براي ديدار مادرم به شاهين شهر اصفهان مي روم. عصر روز پنجشنبه نيز مراسم چهلمين روز درگذشت زن عمويم در شهر تاريخي گز بر پا است. پسر كوچكم را نيز با خود به مراسم مي برم. مرثيه خوان با صداي نه چندان خوش آهنگي قرآن را بلند بلند با ميكروفن چسبيده به دهان تلاوت مي كند. سيد حافظ، پسرم با دست هاي كوچك اش گوش هاي اش را مي گيرد و از من مي خواهد تا براي رهايي از اين صدا، مجلس را ترك كنيم. به همراهش به دم در تكيه مي آيم و در كنار پسر عموهايم مي ايستم تا شايد بخشي از آزار ناشي از آن صداي گوشخراش التيام يابد.

شب هنگام پسر كوچكم هوس مي كند به پارك اسباب بازي برويم. از خانه پدري تا پارك با يكديگر قدم مي زنيم. به پارك اسباب بازي مي رسيم. چند كودك در حال بازي اند و سه خانواده در نزديكي اسباب بازي ها به پيك نيك آمده اند. ناگهان صداي مرثيه خواني از بلندگويي به گوش مي رسد. اطراف را مي جويم. در سيصد متري پارك اسباب بازي و در ميانه فضاي سبز پارك ، يادماني محل استقرار پيكر شهداي گمنام جنگ تحميلي قرار دارد و صداي بلندگوها از آنجا است. نواي مداح بلندتر مي شود و ضربه ها بيشتر به گوش مي رسد. سيد حافظ سراسيمه به نزدم مي آيد و مي گويد از اينجا برويم دوباره كسي مرده است!

بي شك گسترش فرهنگ دينداري و پاسداشت رشادت هاي جوانان وطن از جمله اقدام هاي صواب و فضايل اخلاقي جوامع بشري بشمار مي رود. اما نمي دانم پيشنهاد دهنده خاك سپاري پيكر شهداي گمنام آنهم در ميان مردمي كه خود اين شهدا را تربيت و تقديم كرده اند،به چه نيتي و توسط چه كسي(اني)بوده است(اند) . پر واضح است كه پارك، دانشگاه و محل اوقات فراغت و كسب و كار مردم براي خاك سپاري عزيزان مردم نيست. مقبره و مزار و آرامگاه محل خاك سپاري عزيزان ماست. چنانچه نظر پيشنهاد دهندگان اين عمل يادآوري خاطره اين عزيزان جان باخته براي اعتلاي وطن و آرمان هاي شان براي مردم بوده است منزل را اشتباهي گرفته اند. بهتر بود اين يادآوري ( خاكسپاري شهداي گمنام)را در محل استقرار مراجع قدرت بكارمي بستند كه اينك به پشتوانه مجاهدت و رشادت آن عزيزان در مسند نشسته اند و نه در ميانه مردمي كه خود اين عزيزان را تقديم كرده اند و نه آنهم در محل اوقات فراغت شان!