«پوپک و مش​ماشاالله» کمدی از جنس «بعضی​ها داغشو دوست دارند» است

به گزارش خبرآنلاین، «پوپک و مش​ماشالله» با بازی مهناز افشار، امین حیایی، فرهاد آئیش و سروش صحت، فضایی کمدی دارد که همین مسئله آن را با دیگر تجربه​های موتمن در سینما از جمله «صداها»، «شب​های روشن»، «هفت پرده»، «جعبه موسیقی» و «باج​خور» متفاوت می​کند.

فرزاد موتمن در گفت​وگو با خبرآنلاین درباره استقبال صورت گرفته از فیلم و ویژگی​های این تجربه جدید در کارنامه کاری​اش سخن گفت.

از وضعیت فروش فیلم اطلاعی دارید؟
روز اول اکران،​ فروش فیلم به 27 میلیون و روز دوم به 40 میلیون تومان رسید.

استقبال خوبی از فیلم جدیدتان صورت گرفته، دلیل این استقبال را چه چیزی می​دانید؟
«پوپک و مش​ماشاالله» یک کمدی مردم​پسند است. یک کمدی از جنس «بعضی​ها داغشو دوست دارند». این نوع کمدی با نوع دیگر این فیلم​ها که نمونه آن را می​توان در فیلم «آپارتمان»​ دید متفاوت است.

«پوپک و مش​ماشالله» برای عموم مردم ساخته شده است. بر همین اساس استقبال از فیلم تاکنون خوب بوده و اطلاع دارم در شهرستان​ها هم فیلم مورد توجه قرار گرفته و به کلی مخاطب با دیدن فیلم می​خندد.

خیلی​ها تعجب کردند وقتی دیدند شما فیلمی کمدی ساخته​اید...
تجربه نشان داده از من هیچ چیز بعید نیست و دوست دارم همه نوع سینما را تجربه کنم.

در این میان احتمالاً​ به نوع خاصی از فیلم​سازی علاقه بیشتری دارید؟
البته فیلم​های تجربی را بسیار دوست دارم. همچنین به فیلم​های عاشقانه هم علاقه دارم. «صداها» هم تجربه مهمی در کارنامه کاری من بود؛​ فیلمی که مخاطب چندانی نداشت.

زمانی که «پوپک و مش​ماشالله» را ساختید، «صداها» اکران شده بود و فروش قابل قبولی هم نداشت. به نظر می‌رسد تاثیر فروش اندک فیلم برخلاف شاخصه​هایی که در آن وجود داشت، موجب شد شما به سمت ساخت فیلمی کمدی بروید. این برداشت را قبول دارید؟
نمی​توانم بگویم اتفاقات مربوط به «صداها» بر این کار تاثیری نداشته است. من به ساخت فیلمی همانند «صداها» اعتقاد دارم و وظیفه خودم و به طور کلی فیلمسازان را ساخت فیلم​های اینچنینی و تجربه​های جدید می​دانم و در اولین فرصت «صداها»ی دیگری خواهم ساخت، اما مسئله این است که در سینمای ما کارگردان باید همواره خود را ثابت کند، زیرا وقتی یک فیلم کارگردانی نمی‌‌​فروشد این طور تلقی می​شود که او نمی​تواند کاری که مخاطب زیادی داشته باشد بسازد.

تا مدت​ها تصور می​شد من فقط می​توانم فیلم​های سرد و فرم​گرا همانند «هفت پرده» بسازم. بعد از «شب​های روشن» این تصور وجود داشت که باید فقط عاشقانه بسازم. پس از «شب​های روشن»، «باج​خور» را ساختم تا علاوه بر آنکه نسبت به «شب​های روشن» تماشاگر بیشتری داشت، این تصور را که من فقط عاشقانه باید بسازم، بشکند.

بعد از ساخت «صداها» احساس کردم این تصور بین تهیه​کنندگان به وجود آمده که موتمن فقط می​تواند فیلم​های سرد و محبوس در فضایی بسته بسازد و نمی​تواند مردم با بخنداند یا بگریاند. همان موقع تصمیم گرفتم فیلمی بسازم که من را از آن چارچوبی که برخی تصور می​کردند خارج کند تا همه ببینند فرزاد موتمن وحشتناک فیلمساز است. 

«پوپک و مش​ماشالله» یک فیلم بامزه و مفرح و یک کمدی اجتماعی است که مردم می​توانند با شخصیت​های آن همذات‌پنداری کنند.