شعر امام موسی صدر برای مادرش با صدای زنده یاد صادق طباطبایی

زنده یاد دکتر صادق طباطبایی در دیداری که یک روز بارانی صورت گرفته، شعر امام موسی صدر برای مادرش را می خواند و شرح می دهد.

 

 

 

 

به گزارش خبرآنلاین به نقل از روابط عمومی مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، در زمانی که امام صدر در نجف و دور خانواده به سر می برده، نامه ای شعرگونه برای آنها می فرستد که در آن مادر و خواهرانش را وصف می کند و جویای احوال آنها می شود.

به مناسبت روز مادر، خوانش این شعر توسط زنده یاد دکتر صادق طباطبایی را در فایل تصویری این مطلب ببینید.

بخشی از نامه شعرگونه امام موسی صدر که درباره مادرش سروده شده به شرح زیر است:

«ای‌ مادر خوب‌ مهربانم‌ ای‌ نام‌ تو راحت‌ روانم‌

ای‌ روی‌ تو مهر تابناکم‌ پس‌ نیست‌ ز شام‌ تیره‌ باکم‌

ای‌ پای‌ تو بر سر بهشتم‌ جز با تو مباد سرنوشتم‌

ای‌ قامت‌ روح‌بخش‌ تو جان‌ قربان‌ قدت‌ شوم‌ فراوان‌

ای‌ قلب‌ تو گنج‌ مهر یزدان‌ سرچشمۀ‌ رحمت‌ است‌ و احسان‌

لبخند توام‌ چو صبح‌ صادق‌ بر مطلع‌ سعد هست‌ ناطق‌

الفاظ‌ تو نغمۀ‌ حیات‌ است‌ در پیش‌ تو چنگ‌ و تار مات‌ است‌

ای‌ جان‌ و تن‌ من‌ از عطایت‌ پس‌ جان‌ و تنم‌ شود فدایت‌

عقل‌ من‌ و فهم‌ و دانش‌ من‌ گفتار و خصال‌ و بینش‌ من‌

از بهر کمال‌ توست‌ جویی‌ وز آن‌ سر نازنینت‌ مویی‌

اکنون‌ که‌ به‌ هجر مبتلایم‌ وز محضر مهر تو جدایم‌

این‌ نامۀ‌ تو بود انیسم‌ در کلبۀ‌ دل‌ بود جلیسم‌

شبهاست‌ رفیق‌ شام‌ تارم‌ در روز چو توست‌ غمگسارم‌

درد دل‌ خود به‌ او بگویم‌ دلجویی‌ تو در او بجویم‌

زو می‌شنوم‌ لطیف‌ بویت‌ هم‌ بوسه‌ زنم‌ بر او چو رویت‌

آرام‌ دلم‌ ز درد و غم‌ هست‌ افسوس‌ یکیست‌ وه‌ چه‌ کم‌ هست‌»

/6262

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 522665

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • سارا A1 ۱۲:۰۶ - ۱۳۹۵/۰۱/۱۱
    2 5
    مگه ايشون فارسی بلد بودن شعر بگن ؟
    • بی نام IR ۱۳:۱۱ - ۱۳۹۵/۰۱/۱۱
      13 0
      امام موسی صدر ایرانی بود و به زبان فارسی حرف می زد
  • بی نام IR ۰۴:۴۰ - ۱۳۹۵/۰۱/۱۷
    1 0
    ايكاش ما هم در دوره امام موسي صدر بوديم تا دم مسيحايي ايشان به ما هم مي رسيد و جان ما را زنده مي كرد. صد حيف