5 خرداد دو روز بعد از حماسه خرمشهر که همه در شور و شادی این فتح بزرگ به سر می‌بردند، خانواده‌ای در شهر اصفهان داغ‌دار شهادت دلاور مردی دیگر اما این‌بار در خطه غرب کشور شد.
فرزندی بسیار با استعداد به نام رسول در تاریخ 2 فروردین 1336 در خانواده مذهبی آقا رحیم هلالی نامه‌رسان و عفت خانم به دنیا آمد.
در دوران دانش‌آموزی وی، ممتاز بودنش از یک طرف و علاقه‌اش به مسائل مذهبی و مطالعه کتب مذهبی از طرف دیگر زبانزد اطرافیانش کرده بود.
در واقع ارزشی که او در دوران کوکی و نوجوانی برای مطالعات پیرامون کتب دینی قائل بود، درحال حاضر به حسرتی برای بسیاری از جوانان ما تبدیل شده است؛ به طوری که مطالعات درسی مدرسه و دانشگاه به بهانه‌ای برای عدم فرصت داشتن، جهت مطالعات غیردرسی خصوصا در زمینه کتب اعتقادی و ارزشی تبدیل شده است.
وی در طول تحصیلات دوران متوسطه را با اخذ دیپلم نساجی به پایان برده ولی به خاطر علاقه‌اش به ادبیات در این زمینه هم مدرک دیپلم اخذ می‌کند.
بعد از رفتن به خدمت سربازی به دلیل نفرتی که از رژیم طاغوت داشت از پادگانی که در تبریز بود فرار کرد و به اصفهان برگشت، اما وقتی موضوع را با یکی از علمای اصفهان در میان گذاشت، به او گفتند چون هنوز امام دستوری مبنی بر فرار شما صادر نکرده نباید فرار می‌کردید.
به پادگان بازگشت چون هنوز امام دستور فرار نداده بود
وی هم بلافاصله به پادگان تبریز برگشت و به خاطر فرارش تنبیه شد و پس از انتشار پیام امام مبنی بر فرار از سربازخانه‌ها، مجددا نیز از آنجا فرار کرده و باقی‌مانده خدمت را بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به پایان می‌رساند.
علاقه رسول به مباحث دینی برای مدتی منجر به ورود به مدرسه علمیه امام صادق(ع) شد، اما با تحرکات منافقین و ضد انقلاب در کردستان، خود را به جبهه‌های غرب در کنار شهید بروجردی رساند.
ممتاز بودن وی و اخلاقیات پسندیده‌اش آنجا هم باعث شد تا مورد توجه فرماندهان سپاه در سنندج قرار بگیرد و به سمت روابط عمومی سپاه سنندج منصوب شود.
ولی وی مستعد بر دوش کشیدن باری سنگین‌تر از این بود که همین امر باعث شد به مسئولیت قائم مقامی سازمان پیش‌مرگ‌های مسلمان کرد انتخاب شود.
یک اصفهانی قائم مقام سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد
این نکته قابل توجه است که یک رزمنده اصفهانی قائم مقام سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد بشود و نقش بسیار موثری در جذب نیروهای کُرد به این سازمان ایفا کند؛ البته همان روز عده‌ای دلیل این توانایی را کشف کرده بودند، دلیلی نداشت جز اخلاق نیکو و پسندیده‌ای که او داشت.
خلق نیکو در جبهه‌ها ناخود‌آگاه نیروهای رزمنده را مطیع و وفادار به فرمانده خود می‌کرد که این یکی از رموز اقتدار و شکست ناپذیری بسیاری از گردان‌ها و لشکر‌های سپاه حق بود.
با این که اختیارات وسیعی شامل سمت او می‌شد ولی به هیچ وجه از امتیازات در دسترس خود استفاده نمی‌کرد و مدام در شرایط مخاطره‌آمیز، خصوصا درگیری‌های مستقیم حضور داشت که این رفتار در منش تمام فرماندهان شهید دیده شده است.
با اینکه مثلا یک فرمانده لشکر، تیپ یا گردان است و می‌تواند عملیات را از دو کیلومتر عقب‌تر هدایت کند، ولی همچون یک بسیجی ساده در خط مقدم مقابل گلوله‌های دشمن خود را حاضر می‌کند؛ شاید مهمترین عامل ماندگاری نام این فرماندهان همین مشخصه باشد.
حضور شهید هلالی در لحظه شهادتش در سخت‌ترین خط حمله
در هنگام عملیات تصرف روستای گیلانه و ارتفاعات اطراف، برای خود و عده‌ای از نیروها سخت‌ترین خط حمله را انتخاب کرد و پا به پای آنان پیشروی می‌کرد تا در نهایت در تاریخ 5 خرداد سال 60 سجده‌گاهش مورد اصابت گلوله تک تیرانداز ضد انقلاب قرار گرفت و بالاخره رسول هم پر کشید.
رسول وصیت‌نامه‌ای از خود به جای می‌گذارد و در آن به مردم و مسؤولان نصیحت‌هایی می‌کند، که خود اولین عمل کننده به آن‌ها است.
همچون آیاتی که از قرآن می‌خوانیم به مردم سفارش می‌کند که قیام و تلاش، نماز و زکات، پیام و سکوت، حیات و ممات باید برای رضای پروردگار عالم باشد، وگرنه از زیانکاران هستیم.
همچنین توصیه همیشگی‌اش را پیرامون چنگ زدن به ایمان الهی و پیروی از رهبران برگزیده را، بهترین راه برای یک سرنوشت مطلوب قلمداد می‌کند.
در فرازی دیگر از وصیت‌نامه‌اش مسؤولان را این‌گونه خطاب می‌کند: «این را بدانید هرچه به شما رسیده از ملت بود و ملت می‌تواند آن را پس بگیرد و عزت و قدرت شما از انقلاب و همت والای مردم بود. پس در هر حال یار و غم‌خوار آن‌ها باشید و مبادا مغرور شوید. بدانید اگر سیاست‌ها برای خدا نباشد به جز ملامت و ندامت و عذاب روز قیامت چیزی نخواهد داشت».
نظر شما