هر جا که بروی، آسمان یک رنگ نیست
حتما شنیده‌اید که می‌گویند: «هر جا که بروی، آسمان همین رنگ است». اما انگار واقعیت چیز دیگری است. بر اساس مطالعات گسترده‌ای که طی 35 سال گذشته توسط دانشمندان انجام شده و جمعه گذشته نتایج حاصل از آن در نشریه ساینس درج شده است، آسمان به دلیل افزایش آلودگی در بیشتر نقاط جهان، تیره‌تر شده و در این میان، تنها قاره اروپا است که این سال‌ها آسمان روشن‌تری را تجربه می‌کند.
پژوهشگران دانشگاه مریلند، کاهش میدان دید را توسط ایستگاه‌های هواشناسی سراسر جهان در خلال سال‌های 1352 / 1973 تا 1386 / 2007 مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و اطلاعات حاصل از ماهواره‌های تحقیقاتی را نیز در سال‌های انتهایی این دوره مطالعه کرده‌اند. نتایج نشان میدهند، میدان دید، یعنی دور‌ترین فاصله‌ای که یک دیده‌بان هواشناسی آموزش دیده قادر به رؤیت آن است، به دلیل وجود ذرات ریز گرد و غبار، دوده و ذرات کوچک دی‌اکسید گوگرد معلق در هوا کاهش پیدا کرده است. این ذرات کوچک سرگردان یا همان آیروسل، همگی حاصل سوزاندن سوخت‌های فسیلی هستند.
کمترین وضوح دید یا تیره‌ترین آسمان، سهم مناطق صنعتی با نرخ توسعه بالا در جنوب و شرق قاره آسیا است. آفریقا، استرالیا و آمریکای جنوبی نیز هر کدام سهمی از آسمان تیره دارند و اروپا، تنها قاره‌ای است که خورشید در آن، درخشان‌تر از 30 سال قبل به زمین می‌تابد.
با این‌که این تأثیرات روند آرامی دارند یا به عبارت، دیگر متوسط کاهش جذب نور خورشید توسط زمین هر سال 0.1 درصد کاهش می‌یابد، دانشمندان معتقدند ذرات معلق مسئول این تغییرات نیز تحت تاثیر شرایط جوی متفاوت، نقش‌های گوناگونی را ایفا می‌کنند. بنابراین به تحقیقات گسترده‌تری نیاز خواهد بود تا مشخص شود اینریال کاهش جذب نور است که هر سال افزایش می‌یابد یا نه، عاملی می‌خواهد بالا رفتن پرشتاب دمای کره زمین را مهار کند.
شارژ باتری لیتیومی در 20ثانیه!
مهندسان انستیتو فناوری ماساچوست، ام.آی.تی، به روش تازه‌ای برای افزایش کارایی باتری‌های یون لیتیوم که منبع انرژی مطلوبی برای تأمین نیروی مورد نیاز وسایل برقی، از لپ‌تاپ‌ها گرفته تا خودوروهای برقی هستند، دست یافته‌اند. این تحقیق، آن‌طور که در نشریه نیچر توصیف شده، به باتری‌های لیتیوم اجازه خواهد داد خیلی سریع‌تر از آنچه در حال حاضر امکان دارد، تخلیه و شارژ مجدد شوند.
این سلول‌ها به دلیل چگالی بالای انرژی و دخیره‌سازی انرژی فراوان الکتریکی در فضایی اندک، از محبوبیت خوبی برخوردارند، تنها مشکل این‌جاست که سرعت شارژ و تخلیه این باتری‌ها نسبتا پایین است. دانشمندان در طراحی مجدد این باتری‌ها از ترکیبی به نام لیتیوم فسفات آهن استفاده کرده‌اند و سلولی آزمایشی ساخته‌اند که می‌تواند تنها طی 20 ثانیه به طور کامل شارژ و تخلیه شود. این در حالی است که باتری‌های معمولی در این ابعاد به 6 دقیقه زمان برای انجام این فرایند نیاز دارند.
جربراند سیدر و بیونگ وو کانگ، پژوهشگران ام.آی.تی، اهمیت ساخت این باتری‌ها را چنین بیان کرده‌اند: «توانایی شارژ و تخلیه این باتری‌ها در مقیاس ثانیه، می‌تواند راه را به سوی کاربرد‌های تازه‌ای از این فناوری باز کند و زندگی بشر را متحول کند».
این دو پژوهشگر در تحقیقات خود دریافته بودند یون‌های لیتیوم در شبکه بلوری خود مرتب زیگ‌زاگ حرکت می‌کنند و همین، باعث سرعت پایین انتقال جریان در این باتری‌ها می‌شود. بنابراین با استفاده از فناوری نانو، توانستند مسیری مستقیم برای حرکت این یون‌ها آماده کنند و سرعت شارژ و تخلیه باتری را تا 20 برابر افزایش دهند.
چشم‌انداز استفاده از باتری‌هایی که در کمتر از یک دقیقه کاملا شارژ شوند، بسیار وسیع است. از لپ‌تاپ‌ها و موبایل‌هایی که عملا تمام شبانه‌روز را می‌توانند با تمام قدرت کار کنند گرفته تا خودروهای برقی که با تجهیر به این باتری‌های جدید، نه تنها سریع‌تر شارژ می‌شوند، که شتاب بهتری نیز خواهند گرفت. ام.آی.تی نتایج تحقیقات و اجازه ساخت این محصول را در اختیار دو شرکت قرار داده و امیدوار است تا 3 سال آینده، باتری‌های جدید را به بازار عرضه کند.
امید برای درمان CJD به یأس بدل شد
نخستین آزمایش‌های بالینی برای درمان بیماری کروتزفلد-جاکوب یا به اختصار، CJD، نتایج کاملا مأیوس‌کننده‌ای به دنبال داشت.
مطالعات آزمایشگاهی و نشانه‌های بالینی بیماران، شانس درمان این بیماری را به‌وسیله کیناکرین، دارویی که قبلا برای درمان مالاریا و ورم مفاصل مورد استفاده قرار می‌گرفت، خوب ارزیابی کرده بود. این بیماری که با زوال پیش‌رونده دستگاه عصبی مرکزی همراه است و درنهایت به مرگ بیمار منتهی می‌شود؛ در شرایط عادی از هر یک میلیون انسان، 2 نفر را درگیر می‌کند. در حال حاضر دویست بیمار نیز به دلیل مصرف گوشت گاوهای مبتلا به آنسفالوپاتی اسفنجی‌شکل گاوی یا همان جنون گاوی ( که در دهه 1990 پیش از کنترل BSE به این بیماری مبتلا شده‌اند) از عوارض آن رنج می‌برند و به‌تدریج، جان خود را از دست میدهند.
جان کالینج از دانشگاه کالج لندن، تحقیقی را روی 107 بیمار مبتلا به سی.دی.جی برای انجمن تحقیقات پزشکی انگلستان انجام داد. او بیماران را به دو گروه 40 و 67 نفره تقسیم کرد و تنها به 40 نفر از این بیماران، برای درمان کیناکرین داده می‌شد. با این‌که نرخ مرگ‌ومیر در بیمارانی که کیناکرین مصرف می‌کردند، اندکی پایین‌تر بود، اما هیچ تفاوت معنی‌داری در میزان نجات بیماران مانند شدت کمتر عوارض بیماری پس از مصرف دارو وجود نداشت.
تنها نکته دلگرم‌کننده این بود که هر 4 بیماری که عملکرد مغزی آنها موقتا بهبود یافت، جزو گروه مصرف‌کننده کیناکرین بودند.
میشل گشویند از دانشگاه کالیفرنیا در سن‌فرانسیسکو، در یادداشتی که برای مقاله کالینج در مجله عصب‌شناسی لنست نوشته، می‌گوید: «بسیار بعید به نظر می‌رسد که کیناکرین درمان قطعی سی.جی.دی باشد؛ اما نتایج این تحقیق نشان می‌دهد اجرای درمان‌های آزمایشی برای بیماری‌های مهلک با سرعت پیش‌روندگی بالا که درصد بسیار اندکی از جمعیت را درگیر می‌کنند، ممکن است».
فایننشال تایمز، 13 مارس-ترجمه : محبوبه عمیدی
نظر شما