هفته پیش تصویری در شبكه‌های مجازی منتشر شد كه برای چندمین بار خبر از قطع درختان خیابان ولیعصر توسط شهرداری می‌داد، این خبر بهانه‌ای شد تا ستار وزیری و محمد حسینی با همكاری گروه بهارستان در اقدامی معترضانه در قالب اثری مفهومی «كمپین حمایت از درختان ولیعصر» را تشكیل دهند.
در این كمپین پیام‌های مردم را كه روی كاغذهای كوچك رنگی ثبت شده‌اند به عنوان نمادی از یك نهال نو بر باقیمانده تنه درخت نصب كرده‌اند. گویی هر عابر به جای یك درخت بریده شده، یك نهال نو را در حاشیه ولیعصر كاشته است.
ستار وزیری در رابطه با پیام این كمپین می‌گوید: «ما در این كمپین قبل از هر چیز می‌خواهیم بپرسیم كه این درختان چرا خشك می‌شوند، چون شهرداری برای توجیه قطع این درختان می‌گوید كه اینها خشك شده‌اند و اگر قطع نشوند ممكن است باعث بروز حادثه شوند، اما سوال این است كه چه عوامل زیست‌محیطی باعث می‌شوند كه چنار كه می‌تواند عمر طولانی داشته باشد و درخت مقاومی است، خشك شود.»
در این كمپین عابران خیابان ولیعصر لحظه‌ای كنار درختان بریده شده می‌ایستند و بعد جمله‌ای را روی كاغذی كه در اختیارشان قرار می‌گیرد ثبت می‌كنند، وزیری می‌گوید: «ما از رهگذران می‌خواستیم تا روی كاغذ جمله‌ای خطاب به درخت یا كسی كه آن را قطع كرده بنویسند، استقبال خوبی هم شد و ما این كاغذها را روی تنه بریده شده درختان قرار دادیم اما هنوز ٢٤ ساعت از این كار نگذشته بود كه ماموران شهرداری مجددا با اره درخت را از قسمت پایین‌تری بریدند و تمام دلنوشته‌ها را از بین بردند، انگار با اثر مفهومی ما یك برخورد مفهومی كردند، یعنی با اره دلنوشته‌های مردم كه نماد نهال در این كمپین بودند، بریدند.»
وزیری در مورد نوشته‌های مردم می‌گوید: «مطالب جالبی روی كاغذها نوشته شد، از جمله اینكه نوشته بودند: «ولیعصر را بدون درختانش نمی‌شناسم، هر درخت یك نفس، آنچه باید قطع شود درخت نیست، اینجا دیگر ولیعصر سابق نیست.»
به اعتقاد وزیری كار شهرداری متناقض است، از طرفی در ایام نوروز هنرمندان را دعوت می‌كند تا در قالب طرح بهارستان با ارایه آثار هنری توجه مردم را به درختان ولیعصر معطوف كند و از طرفی چنین برخوردی با درختان می‌كند. اینها همه در حالی است كه نام خیابان ولیعصر به عنوان طولانی‌ترین خیابان تهران و خاورمیانه با چنارهای قدیمی‌اش دی ماه سال ٩٠ در فهرست آثار ملی ثبت شده است و هرگونه دخل و تصرف در آن باید با استعلام از میراث فرهنگی صورت گیرد.
درختان كهنسال این خیابان با بهانه خشك شدن قطع می‌شوند، اما كسی به پاسخ این سوال فكر نمی‌كند كه چه روندی موجب خشك شدن این درختان می‌شود و چه سیاست‌ها و رفتارهایی در این خیابان باعث می‌شود این درختان ١٠٠ ساله خشك شوند و در نهایت شهرداری اقدام به قطع آنها كند و به طور كلی نهاد متولی حفاظت از هویت این خیابان ملی چه كسی است؟ اگر این خیابان میراث ملی است شهرداری چرا اینقدر مستقل در مورد این درختان تصمیم می‌گیرد و تصمیمش را اجرایی می‌كند؟
۴۷۴۷
نظر شما