گفت‌وگو با پزشک جنجالی پلاکارد به دست بیمارستان جم/برغم مخالفت بیمارستان پلاکارد دستم گرفتم

این پزشک متخصص ارتوپد بیمارستان جم اقدامش را به نوعی دفاع از خود و جامعه پزشکی در برابر توهین‌ها و تهمت‌ها دانست و اعلام کرد: مسئولان بیمارستان با کار او مخالف بودند و حتی بلافاصله و با اصرار او را به داخل بیمارستان بردند.

دکتر حسن عباسی دهبکری درباره ماجرای اعتراضش به حضور هنرمندان در جلوی بیمارستان جم در پی درگذشت عباس کیارستمی، گفت: من از سالیان قبل با مرحوم کیارستمی آشنا بودم و گاهی هم مسائلی را که در زمینه ارتوپدی داشتند با من مطرح می‌کردند و حتی آثارشان را به من هدیه داده بودند؛ به طوری که من ارادت زیادی به آقای کیارستمی داشتم.

وی با بیان اینکه فوت آقای کیارستمی به ما لطمه و ضربه زد، گفت: من به علت و حواشی فوت آقای کیارستمی کاری ندارم، اما این واقعه مرا بیش از آقای مهرجویی‌ سوگوار کرد. آن هم یک سوگواری همراه با شلاق خوردن و تهمت شنیدن. من در مجلس ختم آقای کیارستمی حضور داشتم که در آنجا آقای مهرجویی علاوه بر توهین‌هایی که به ما کردند و ما با همه اندوه‌مان آنها را شنیدیم، ما را قاتل خطاب می‌کردند و من در این میان احساس می‌کردم که یک قاتلم. به جرات می‌گویم که من بیش از آقای مهرجویی در این واقعه سوگوارم.

این پزشک متخصص ارتوپد بیمارستان جم ادامه داد: آقای مهرجویی در آن حال خاصی که داشتند به همه جراحان و جامعه پزشکی ناسزا گفتند و ما باز این ناسزاها را فرو خوردیم و خودمان را کنترل کردیم، اما دوباره کمپینی مقابل درب بیمارستان ما راه انداختند و بر داغ ما افزودند. من هم نتوانستم آنجا خودداری کنم و در جواب ناسزا، ناسزا گفتم.

دهبکری با بیان اینکه به جز آقای مهرجویی، هنرمندان دیگری هم به پزشکان توهین‌های جمعی می‌کردند تا جایی که جامعه پزشکی را با عنوان نظام فاسد پزشکی نام می‌برند، گفت: به هر حال این ناراحتی‌ها به تدریج جمع می‌شود. من حتی از بیمارستان خواهش کردم که به این توهین‌ها پاسخی دهند، زیرا اگر این حرف‌ها پاسخ داده نشوند حمل بر تایید می‌شود. اما کسی این کار را نکرد بنابراین در آن شرایط همان‌طور که آقای مهرجویی چشم‌شان را بستند و به ما ناسزا گفتند من هم برای دفاع از خودمان این اقدام را انجام دادم، البته من نمی‌خواهم این موضوع را حلاجی کنم و از نفاق و درگیری بدم می‌آید؛ اما وقتی به ما حمله می‌شود چاره‌ای جز دفاع نداریم؛ این در حالیست که به صورت بسیار بدی به ما حمله و هجمه شده است. به نظر من در تبلیغات علیه ما بی‌عدالتی شده است. بنابراین در همان لحظه‌ای که برخی از هنرمندان درب بیمارستان جمع شدند، من هم این اقدام را انجام دادم اما نمی‌خواستم تا این حد پرحاشیه شود.

وی گفت: اکنون از من گذشته که بخواهم به فکر مسائل هوچی‌گری باشم و بعد از یک عمر با آبرو زندگی کردن و احترام گذاشتن به همه و به ویژه به هنرمندان، این مسائل برایم پیش آید اما دیگر چقدر باید توهین بشنویم تا جایی که به ما صفت قاتل دهند؟ باید به کسی که تمام زندگی و جوانی‌اش را برای کاهش دردها و نجات جان‌ها گذشته قاتل بگویند. بالاخره تحمل انسان هم حدی دارد. بنابراین من هم این بنرها را در دست گرفتم. البته تاکید می‌کنم که آقای مهرجویی سزاوار این حرف‌ها نبودند، اما مجبور بودم که برای دفاع از خودم این اقدام را انجام دهم. البته این موضوع بسیار بد است که به من به عنوان پزشک این کشور به هنرمندی توهین کنم و متعاقبا کسی هم به من توهین کند، اما مجبور شدم برای دفاع از خودم این کار را انجام دهم.

دهبکری در پاسخ به اینکه آیا بیمارستانی از اقدامی که شما انجام دادید مطلع بوده و بعد از این اقدام مسئولان بیمارستان چه واکنشی نشان دادند؟ گفت: بیمارستان با من مخالف بود و اگر می‌گفتم می‌خواهم چنین اقدامی انجام دهم، مخالفت می‌کردند اما وقتی شنیدم که بعضی هنرمندان درب بیمارستان می‌آیند این کار را انجام دادم. حتی بیمارستان با من بسیار جر و بحث کردند و حتی رییس بیمارستان بلافاصله با اصرار مرا به داخل بیمارستان برد. مسئولان بیمارستان در این زمینه با من مخالف بودند.

وی با بیان اینکه روشن شدن قضایای قانونی ربطی به این ماجرا ندارد، گفت: نتیجه هر چه باشد دلیل نمی‌شود که به ما توهین کنند، آن هم قبل از اینکه نتیجه‌ای اعلام شود و حکمی صادر شود. چنین چیزی بی‌سابقه است.

دهبکری در پاسخ به اینکه آیا فکر نمی‌کنید با این کار شما فضا متشنج‌تر شده است؟ گفت: من نمی‌توانم همه چیز را پیش‌بینی کنم. من فقط از خودم دفاع کردم و پیش‌بینی نمی‌کردم چه می‌شود وگرنه دلم نمی‌خواهد هیاهو ایجاد شود آن هم به این شکل ناخوشایند.

وی درباره پلاکاردهایی که به دست داشت و درباره فتوشاپ بودن برخی از آنها نیز افزود: برخی از نوشته‌های روی این پلاکاردها را دستکاری کردند و چیزهای عجیب و غریبی نوشتند اما تاکید می‌کنم که من نمی‌خواهم هیاهو شود و در این میان قانون باید حکمیت کند، اما باید پرسید که ما چقدر ساکت شویم. ما نیاز به اعاده حیثیت داریم و کسی باید در این میان حکمیت کند و نباید در برابر قانون نظرمان را تحمیل کنیم.

58241