خطری که اقتصاد فرهنگ را تهدید می‌کند

این جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه می‌نویسد: «همواره گفته‌ام که این فرهنگ است که باید به سیاست، یا اقتصاد و سود، خط بدهد. در یک تقسیم بندی اشاره کردم که حتی ممکن است بنا به ملاحظات و مصلحت هایی تقدم رتبی را به سیاست و اقتصاد بدهیم اما تقدم ارزشی از آن فرهنگ و مولفه های مربوط به آن است. این تقدم ارزشی باید همواره بر تقدم رتبی سایه بیندازد، یعنی ما نباید به هر ارزش به اقتدار برسیم و یا به سود برسیم. حال ممکن است.این سوال مطرح شود که اقتصاد کجا باید به فرهنگ توجه کند و سایه تقدم ارزشی را بر خود احساس کند؟
پاسخ این سوال بحث قناعت است. یعنی اگر اقتصاد قرار باشد فرهنگی باشد؛ باید توجه به قناعت داشته باشد. یعنی این که ما سعی کنیم یک فرهنگ اقتصادی ایجاد کنیم که قناعت حاکم بر آن باشد، علاوه بر محدودیت های شرعی و فرهنگی که داریم، برای رسیدن به سود اقتصادی قرار نیست هر کالایی را تولید بکنیم و مصرف گرایی بی رویه را فریاد بزنیم.»

وی ادامه می‌دهد:خطری که اقتصاد فرهنگ را تهدید می کند این است که هرآن ممکن است به نام اقتصاد فرهنگ بعد معاش فراموش شود یا این که بعد معیشت گرایی اصالت پیدا کند و حالتی به وجود آید که ما امروزه شاهد آن هستیم و به نام فعالیت های فرهنگی و هنری یک لذت گرایی و سودانگاری انجام می شود و کارهای سطحی و مبتذل تولید می شود، این یک طرف قضیه است. طرف دیگر این که وقتی اقتصاد گرایی باب می شود وظیفه دولت های ایدئولوژیک و فرهنگی نسبت به فرهنگ مغفول واقع می شود. یعنی دولت می گوید حالا که اقتصاد گرایی باب است، من فقط وظیفه تامین معاش و امنیت مردم را دارم و مسئول حقوق فرهنگی مردم نیستم.

برای مطالعه متن کامل این مطالب اینجا را کلید کنید.