علی ربیعی در همایش اندیشه تعاون با بیان اینکه برای پیشرفت تعاون با نوآوری‌ها و فکرهای جدید می‌توانیم راهکارهای مناسب ایجاد کنیم، اظهار داشت: شبهه بزرگی که در این میان برخی عنوان می‌کنند، آن است که ما در رویکرد بازار آزاد و راست اقتصادی حرکت می‌کنیم و واقعیت جریان اقتصادی کشور به نحوی نیست که تعاونی بتواند در آن عمل کند، چراکه تعاونی ریشه و منشاء در دوران کف اقتصادی دارد.
وی اضافه کرد: عده‌ای معتقدند دوره تاریخی تعاون در کشور تمام شده است و بنده این جمله را بارها و بارها می‌شنوم.
وزیر کار، و تعاون و رفاه اجتماعی با بیان اینکه چطور می‌توان گفت دوره تاریخی تعاون به پایان رسیده است، افزود: آیا اقتصاد ما راست‌تر و آزادتر از اقتصاد کشورهایی مانند آمریکا و کره جنوبی است؟ ضمن اینکه ۴۰ درصد تولید ناخالص ملی برزیل توسط تعاونی‌های این کشور تامین می‌شود و درآمد ۳۰ تعاونی آمریکایی بیش از یک میلیارد دلار است.
ربیعی گفت: به اعتقاد من این گزاره قابل قبول نیست و این قصه غم‌انگیزی است که بگوییم تعاونی‌ها در اقتصاد ایران جایی ندارند.
وی با بیان اینکه در سال‌های گذشته با انبوه کسری رشد مواجه شدیم، افزود: آیا آنچه دلمان می‌خواست در زندگی مردم رخ بدهد و زندگانی آنان را متحول کند، رخ داد؟ آیا مردم شادتر زندگی کردند و آسیب‌ها کمتر شد؟
ربیعی ادامه داد: سه روز پیش بنده در اطراف چابهار و ایرانشهر بدترین نوع زندگی را در حاشیه‌نشینی مشاهده کردم که این نشان می‌دهد آسیب‌ها تمام نشده است.
وی با اشاره به اینکه ما قصد نداریم صورت مسئله را پاک کنیم، افزود: نتیجه خصوصی‌سازی و واگذاری کارخانه‌ها، بیکار شدن کارگرها بود، البته نمی‌خواهم بگویم همه چیز به این صورت بوده، اما چه میزان اشتغال در این زمینه حذف شد.
وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی با اشاره به اینکه برنامه‌های ما تغییرات اساسی در زندگی طبقه پایین ایجاد نکرد، گفت: ۷۵۰ میلیارد دلار با شعار عدالت در کشور توزیع شد، اما هنوز حاشیه‌نشین‌ها و فقیرها سر جای خود نشسته‌اند، با وجود اینکه ۷۵۰ میلیارد دلار پول کمی نبوده است.
ربیعی با بیان اینکه جامعه ما از نظر منزلت‌خواهی و عدالت‌خواهی جامعه پویایی است، افزود: ما باید نقش طبقات کم‌درآمد و متوسط را در جامعه ارتقا دهیم و برای تقویت ظرفیت‌های بدنی (تقویت مشارکت مردم در بحث اداره جامعه) بهترین شیوه تعاونی‌ها هستند.
وی گفت: اشکال بزرگی که ما در زمینه ایجاد تعاون داریم این است که دائم دنبال بسترهای حقوقی هستیم، در حالیکه اگر بسترهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را به خوبی شناسایی نکنیم، خروارها قانون شکل نخواهد گرفت.
22535
نظر شما