طرح افزایش توانمندى کارگزاران نظام

در پاسخ به این سؤال باید از یک سو، کارآمدىِ عناصر اتحاد وانسجام را یادآور گشت و در بستر آن به شکوفایى استعدادهاى نسل نوپرداخت، و از دیگر سو، به کند و کاو بایسته اى در جغرافیاى سیاسى وفرهنگىِ اتحاد ملى و انسجام اسلامى؛ به عنوان یک دعوت دست یازید.
در این یادداشت، طىّ بندهاى جداگانه اى، تحلیل ضرورت طرح اتحادملى و انسجام اسلامى از نظر مى گذرد.

بهره گیرى پایدار از رمز پیروزى انقلاب اسلامى
نسل انقلاب و نیز بیش و کم ؛ نسل سوم انقلاب ـ که حضور چشمگیر و غرورآفرین خود را در عرصه هاى گوناگونِ انتخاباتى ـ از گزینش رئیس جمهورگرفته تا نمایندگان مجلس شوراى اسلامى، و مجلس خبرگان رهبرى، وشوراهاى شهر و روستا ـ نمایانده است، بدین نکته پى برده که انقلاب اسلامى در بستر انسجام ملى و اسلامى شکل گرفته است.
به سخنى دیگر مى توان گفت، اگر در تاریخ سیاسى ایران، رهبرى کم مانندِ حضرت امام خمینى 1با الهام پذیرى از آیات قرآن کریم و سنت روشنگر و هدایت گرانه پیامبر اعظم 9و نیز تعالیم انسان سازانه اهل بیت : در رأس هرم جامعه متجلّى نمى گشت، چنین پدیده معجزآسایى در تاریخ ایران و اسلام به وقوع نمى پیوست.

در حقیقت آنچه استعمار غرب و آمریکا را غافل گیر ساخت و معادلات سیاسى آنان را در منطقه به هم ریخت، وحدت دینى ـ سیاسى یک ملت بیدار شده نسبت به هویت خویشتن بود.
بر شاهدان روزهاى انقلاب پوشیده نیست که امام خمینى، تنها کسى بود که قدرت جذب و هدایت عناصر و جریان هاى مذهبى و ملى، در حوزه ودانشگاه و جامعه را داشت. معظم له پس از پیروزى انقلاب و در دوران نهادینه شدن آن، پیوسته ملت و نخبگان را از خطر تضعیف انسجام مى آگاهانید و کم ترین حرکت مغایر با هم گرایى ملت را تحمل نمى کرد.

 مى باید به لزوم بهره گیرى اجتماعى از وحدت اشاره کرد.طرح اتحاد ملى از این دیدگاه را مى توان زمینه ارج نهادن به عامل بنیادى بقاى نظام و جامعه ایرانى به حساب آورد. هرچند در دهه هاى اخیر،همگان به اتحاد با یک دیگر توجّه داشته و در نهایت مصالح انقلاب و نظام را بر منافع شخصى و جناحى و حزبى شان ترجیح مى دادند، با این همه دربرخى مقاطع تاریخى مى باید بازگشت آشکار و فراگیر به عوامل بسترسازانقلاب داشت.

مرحله اى که هم اکنون در آن به سر مى بریم، به دلایل ویژه اى که از آن سخن به میان خواهیم آورد، اقتضاى تازه اى در ارتباط با همبستگى ملت واقشار مختلف آن دارد. از این روست که طرح اتحاد ملى و انسجام اسلامى را مى توان یادکردى تأثیر گذار بر سرنوشت انقلاب اسلامى به شمار آورد.

الگوسازى از ملت و جامعه مسلمان ایرانى
امروز جامعه دینى ایران در حاکمیت نظام جمهورى اسلامى، به مرحله اى از رشد و پیشرفت در عرصه هاى علمى و اقتصادى و فناورى دست یافته است که معمار بزرگ انقلاب ؛ حضرت امام خمینى 1آرزومند آن بود وهمواره چنین آینده اى را نوید مى داد.
شکى نیست که تحمل چنین ملت و نظام و جامعه اى متکى به خویشتن بر استکبار جهانى گران مى آید و دشمنان پنهان و آشکار انقلاب از هرطریقى مى کوشند تا حرکت شتابنده و امیدبخش ایرانیان را متوقف سازند.
برخوردهاى سخت و غیرقانونى دنیاى غرب و استعمار با روند فناورى هسته اى ـ که در صلح آمیز بودن آن جاى تردید نیست ـ به دست مى دهد که آنان نمى خواهند ایران به صورت الگویى راهگشا براى ملت ها درآید. مقام معظم رهبرى با طرح اتحاد ملى و انسجام اسلامى، در حقیقت استکبارجهانى و صهیونیسم بین المللى را به چالشى نفس گیر انداخته اند، تاظرفیت هاى والاى ملت ایران در عرصه هاى اخلاق و ایمان و دانش ونوآورى و صلح گرایى را در معرض داورى جهانیان قرار دهند.

بى گمان بدون وحدت گرایش هاى دینى ـ سیاسى ایرانیان و مسلمانان در رویارویى با سردمداران کفر و نفاق، نمى توان با سربلندى از آوردگاهى چنین دشوارخیز بیرون آمد. رهبرى انقلاب با هوشیارى و بینش خاص خویش در شناخت دشمن و مکر و نیرنگ وى ـ که شاهد تلاش هاى تفرقه افکنانه داخلى و خارجى بودیم ـ در واقع سلاح برنده را از چنگ آمریکادرآورد.
همان گونه که دهه هاى خودباورى و نوآورى را سپرى کردیم و هم اکنون در مقطع مشاهده شکوفه هاى نهال دانش به سر مى بریم، مى باید در پرتوهم گرایى هاى مهربانانه و مؤمنانه خود، الگوى رفتارى متناسب باضرورت هاى نظام جمهورى اسلامى را به منطقه و جهان ارایه داد.

افزایش توانمندى کارگزاران نظام در جهت عزّت ملّى
آیا در درون نظامى که متکى به آراى مردم است، مى توان نظاره گر برخى کارگزارانى بود که از گرایش فعال در روند عزت ملى، بیگانگى وفاصله دارند؟
نگاهى به کارنامه کارگزاران جمهورى اسلامى در دهه هاى اخیر نشان مى دهد که کارآمدى آنان در گرو تعهد و پاى بندى به آرمان عزت ملى بوده است، بنابراین در هر مقطع از مقاطع حساس و سرنوشت ساز انقلاب اسلامى، اگر مردم نشانه هایى از رویکردهاى مغایر با ضرورت هاى جامعه دیده اند، خواه ناخواه با این پرسش مواجه گشته اند؛ چه عواملى سبب شده که عناصر خودى و حاکم بر کشور، منافع صنفى یا گروهى خود را بر مصالح انقلاب و ملت فداکار ترجیح داده اند؟

شاید کارکردهاى کارگزاران از هر دسته و جناح، به دلیل نگاه درونى آنان قابل توجیه باشد، امّا مردم در نگاه بیرونى خود نسبت به عملکردهاى کارگزاران در نهادها و ارگان هاى گوناگونِ حقوقى و قضایى و اجرایى، نگرش واقع بینانه ترى خواهند داشت.
مطالبات خرد و کلانِ اجتماعى و اقتصادى و فرهنگى و سیاسى ملت،به روشنى نمودار چند و چونِ شیوه هاى کارگزاران نظام مى باشد.
بى تردید فقدان نگاه اتحاد ملى و اخلاق سالم برخى عناصر موجود درمجموعه نظام را مى باید یکى از علل اساسى ناکارآمدى آنان در سیاست داخلى و خارجى به شمار آورد. همان گونه که بستر دست آوردهاى مثبت وعزت گراى جمهورى اسلامى نشان مى دهد، همدلى و پیوستگى نیروهاى نظام عامل بنیادى پیشرفت هاى علمى و عملى در عرصه روابط سیاسى ونظامى و فرهنگى و اقتصادى با کشورهاى منطقه و جهان بوده است.

بنابراین نباید تردید داشت که اتحاد ملى در صورت عینیت یافتن از سوى نهادها و ارگان هاى خدمت گزار جمهورى اسلامى، مى تواند تضمین کننده حرکت ملت در صراط عزت ملى باشد.
اساساً مقام معظم رهبرى، مخاطب نخست خود را همین گروه مى شناسد؛ گروهى که قدرت را در اختیار داشته و مى باید ملت را به تعبیرحضرت امام خمینى 1ولى نعمت خود بشناسند. اگر اینان به هر دلیلى،پایبندى صادقانه به دعوت اتحادگرایانه رهبرى انقلاب در حوزه رسالت وکارکردهاى خود نداشته باشند و به عزت ملى در فضاى اتحاد ملى نیندیشند، چه انتظارى مى توان از جامعه داشت ؟
از این روست که طرح اتحاد ملى را مى باید همراه بامقاصدى همچون افزایش توان مندى کارگزاران نظام در جهت عزت ملى به حساب آورد. البته بى شک، این کارگزاران اعم از روحانى و غیر روحانىِ نظام هستند که مى باید منش و کنش ها و واکنش هاى خرد و کلان خود را دربستر هم گرایى فراجناحى شکل بخشند و از گسترش موج بدبینى وبى اعتمادى و ستیزه گرى هاى لفظى بى حاصل و زیان بار پیش گیرى کنند.

ارتقاى آمادگى هاى داخلى براى مقابله سیاسى ونظامى با استکبار
نقش دیگر اتحاد ملى ـ که نمودار ضرورت آن است ـ ارتقا بخشیدن به روندآمادگى هاى ملت و دولت است. همبستگى هاى جامعه ـ چه در بعد مدیریت کلان و فراگیر نظام و چه در بعد ملى و اجتماعى که گروه هاى گوناگون رامى نمایاند ـ در نهایت مى باید سبب ساز ظهور آمادگى هاى روانى و ذهنى ِهمگانى باشد.
به سخنى دیگر، در بستر اتحاد ملى باید به شناسایى نیرومندى هاى بالقوه اى پرداخت و آن را در بدنه مدیریت سیاسى و نظامى کشور به کارگرفت که خنثى کننده توطئه هاى دشمنان است.

چنان که دوران دفاع مقدّس در تاریخ کشور ما به دست مى دهد،ایرانیان از هر قومیت و اقلیت و جمعیت سیاسى در صورت تمرکز رهبرى وهدایت گرى هاى سنجیده آن مى توانند ظرفیت هاى آمادگى خود براى هرگونه مقابله را آشکار سازند.
آنچه در این میانه، قابل تأمّل و پیگیرى است، همانا گشودن فراخناى کارآمدِ اتحاد ملى است.
بدین گونه است که سستى ورزیدن در جریان همبستگى عناصرمدیریتى کشور و نیز جریان همبستگى حاکمیت و ملت، گناه و ستمى نابخشودنى است، چراکه نظام جمهورى و تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم نشان داده است که ذخیره هاى کلانى از آمادگى در برخورد با تهدیدها وتوطئه هاى دشمن در وجود ملت نهفته است.

اما آنچه که به ظهور عینى آن همه کمک مى کند، عبارتند از: ایمان وخودباورى و اعتماد به نفس و به ویژه اتحاد ملى. بى شک هنوز در حافظه بدخواهان اسلام و نظام، مى توان خاطره هاى تلخ آنان از افتخار آفرینان عرصه جهاد و شهادت هشت ساله دفاع مقدس را سراغ گرفت.

آیا بسیج بیست میلیونى ـ به تعبیر حضرت امام خمینى نماد بارز وعینى اتحاد ملى و انسجام اسلامى ایرانیان نبود؟
در جهت ارتقاى آمادگى هاى داخلى، بى گمان باید مسؤولیت هاى انکارناپذیرى را براى مسؤولان و کارگزاران و نیز حوزه هاى علمیه ودانشگاه هاى کشور برشمرد؛ زیرا هرکدام به نوعى، سهمى در این روندخواهند داشت.
تبیین مفهوم و هدف آمادگى هاى سیاسى و نظامى، تداوم فعالیت هاى مرتبط با تجهیز ابزارى، تبلیغ کارآمد و انسجام گرایانه در قبال تبلیغات تفرقه افکنانه رسانه هاى جهان استکبارى، ایجاد الفت بین گروه هاى متمایل به وطن و عزت و سرافرازى ایرانیان و مسلمانان، خدمت رسانى هاى مستمر و تأثیرگذار دولت بر روند معیشتى جامعه، بایسته هاى اجتناب ناپذیرند.