وقتی خلعتبری زنده بود...

آن محمدرضا خلعتبری که از امروز باید کنار نامش زنده‌یاد گذاشت، درست مثل این خلعتبری که هرچه خاک پیشکسوت فقید فوتبال رامسر است، عمر او باشد اهل رامسر بود و پیراهن پرسپولیس را می‌پوشید.
امروز فوتبال‌دوستان رامسری پیکر این ستاره فقید فوتبال را به خاک می‌سپارند و فرداشب هم قطعاً برنامه ۹۰ کلیپ کوتاهی از مراسم خاکسپاری‌اش پخش می‌کند و رسانه‌های ورزشی هم پر می‌شود از یاد و یادواره این فوتبالیست بااخلاق که بعد از مبارزه‌ای طولانی با بیماری سرطان، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. اما کاش این یادواره‌ها را روزی می‌نوشتیم که خلعتبری زنده بود. کاش یک شاخه از این دسته‌گل‌هایی که از امروز بر سر مزارش می‌گذاریم را تا دیروز برای خودش می‌بردیم. کاش کلیپ خلعتبری آن روز و روزگار پخش می‌شد که خودش بود و به چشم بود می‌دید قدرشناس پیشکسوتان هستیم.
تمام زندگی ما شده همین ای کاش و افسوس و حسرت... خدا خلعتبری رفته را بیامرزد و ما را به راه راست هدایت کند که قدر مانده‌ها را بیشتر بدانیم. کاری نکنیم که دوست و دشمن بگویند در فوتبال ما مثل زندگی‌مان قیمت مرده‌ها از زنده‌ها بیشتر است و صرفه در مردن!

^{* این یادداشت در سرمقاله یک‌شنبه ۲۸ شهریور روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}