به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «پرده‌های عاشورایی»، تازه‌ترین حرکت مرکز تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که طی آن نقل‌‌های «حجه‌الوداع»، «دو طفلان»، «شب مسلم»، «حضرت قاسم (ع)»، «شب حر»، «حضرت علی‌اکبر (ع)»، «حضرت علی‌اصغر(ع)»، «ابوالفضل‌العباس (ع)»، «امام حسین (ع)» و روایتی از «حضرت زینب (س)» در فضای باز کانون در پارک لاله روایت می‌شود. طراح «پرده‌های عاشورایی» داوود بختیاری و نقال آن محمدرضا آزادفرد است.
آزادفرد در مورد چگونگی شکل‌گیری «پرده‌های عاشورایی» می‌گوید: «داوود بختیاری طرحی در مورد نقالی داشت که با من در میان گذاشت و من از او خواستم آن را با تلفیق تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی پیش ببریم. هنگامی که این طرح را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در میان گذاشتیم، از آن استقبال شد و مسئولین کانون تاکید کردند می‌خواهند این کار برای همه مردم و نه صرفا مخاطب کودک انجام گیرد.»
او در مورد چگونگی انتخاب نقل‌ها می‌گوید: «در تعزیه‌خوانی هر یک از شب‌های ماه محرم متعلق به یکی از شهدای کربلاست. ما نیز از همان ترتیب و توالی استفاده کردیم.»
نویسنده و کارگردان «کلاه گلف» در مورد تفاوت نقلی که برای کودکان بازگو می‌شود با نقالی برای بزرگسالان توضیح می‌دهد: «من تاکید داشتم حالا که قرار است این اتفاق در یکی از مراکز تخصصی تئاتر کودک و نوجوان رخ دهد، شیوه نقالی باید تغییر کند اما این تغییر مستلزم تمرین و صرف زمانی بود که ما در اختیار نداشتیم. یکی از حوزه‌های فعالیت من نقالی است اما تخصصی در کار کودک ندارم و این اتفاق به مخاطب‌شناسی و تاکید بر جنبه‌هایی از نقالی که می‌تواند در جذب کودکان موثر باشد، بستگی دارد. تنها تجربه من در حوزه نقالی به سه سال اخیر برمی گردد که در موسسه‌ای با نوجوانان و جوانانی مابین 10 تا 19 سال تمرین نقالی می‌کنم.»
او ادامه می‌دهد: «من تلاش داشتم از تجربه‌ای که به آن اشاره کردم استفاده کنم اما نظر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این نبود که چنین تغییری باید در شیوه نقالی رخ دهد و به این امر به عنوان رویدادی فرهنگی نگاه می‌کرد که می‌تواند بیش از کودکان بر والدین آن‌ها تاثیر بگذارد.»
بازیگر نمایش «ناگهان پیت حلبی» در مورد شیوه نقالی خود در «پرده‌های عاشورایی» می‌گوید: «نکته‌ای که باید بر آن تاکید کنم این است که نقالی ما به صورتی که مرسوم است و پیش از این دیده‌اید، نیست زیرا تلفیقی با تعزیه است. این جا نقال هم نقال است هم اولیا خوان و اشقیا خوان. در واقع ما از یک تکنیک به تکنیک دیگر می‌غلتیم.»
نویسنده نمایشنامه «مجلس سیاه‌بازی نازکنیز» در مورد مکانی که برای برپایی «پرده‌های عاشورایی» انتخاب شده است، توضیح می‌دهد: «مکانی که برای این اتفاق انتخاب شده است، مکان خوبی نیست. در ابتدا قرار بود در لابی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اجرا کنیم که در پی اعتراض ما به جلوی در کانون منتقل شدیم. متاسفانه تبلیغاتی در این مورد صورت نگرفته است و صرفا کسانی که گذری در حال عبور از پارک لاله و جلوی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هستند، متوجه آن می‌شوند.»
آزادفرد در مورد چگونگی فراگیری نقالی می‌گوید: «در کودکی به واسطه موشک‌باران و این که مادرم طالقانی بود، به طالقان رفتیم. خانه ما کنار حسینیه طالقان بود که همواره در ایام محرم و صفر میزبان تعزیه‌خوان‌های مطرح و درجه یک می‌شد. از آن جا علاقه مندی ام شکل گرفت و بعد از آن هم جسته و گریخته نقالانی را می‌دیدم که برای نقالی به طالقان می‌آمدند. این چیزی بود که از کودکی در درون من شکل گرفت و من را به این سمت هدایت کرد. سال‌ها بعد که در دانشگاه سوره پذیرفته شدم، تحت تعلیم داوود فتحعلی‌بیگی قرار گرفتم. در این فاصله خودم نیز در حال روی صحنه بردن نمایش‌هایی بودم و حاج آقا فتحعلی‌بیگی مرا به زنده‌یاد مرشد ترابی معرفی کرد.»
او ادامه می‌دهد: «از هر نقالی که می‌دیدم چیزهایی یاد گرفتم و داوود فتحعلی‌بیگی آن‌ها را جرح و تعدیل می‌کرد. به واسطه کار در عرصه حرفه‌ای خودم هم تجربیاتی کسب کردم و به شکل حرفه‌ای وارد عرصه نقالی شدم.»
بازیگر نمایش «طبل بزرگ» در پایان می‌افزاید: «چیز عجیب و غریبی که بسیار هم خنده‌دار است این است که خیلی از افراد تفاوت بین پرده‌خوانی و نقالی را نمی‌دانند و فکر می‌کنند پرده‌خوانی همان نقالی‌ست یا نقالی همان پرده‌خوانی است. جدیدا می‌بینم مداحی هم وارد نقالی شده است در صورتی که این‌ها ربطی به هم ندارند. باید بدانیم پرده‌خوانی مشخصا با پرده اجرا می‌شود و نقالی به عنوان نمایشی تک نفره است که در آن نقال صرفا با چوبی در دست به نام منتشا روی صحنه می‌رود و شگردهای بیانی، بدنی و روایی خاص خود را دارد.»
57242
نظر شما