آنچه که از بررسی ترجمه ها بدست می آید این است که این ترجمه ها بیشتر در جهت انتقال فرهنگ غرب به کشور ما صورت می گرفت.
نهضت ترجمه باعث شد که اساتید دانشگاه ها عمدتاً آثار غربی ها را در اقتصاد، جامعه شناسی، روانشناسی و سایر حوزه های علوم انسانی ترجمه کنند و این ترجمه ها را به عنوان متن درسی در دانشگاه ها تدریس کنند.
این مسئله باعث شد که نیروهای تئوری پرداز ما کمتر به فکر تألیف و تولید علمی باشند . حتی علت انتخاب موضوعات ترجمه ها از سوی مترجمان این دوره بسیار و به شدت تحت تأثیر جریان های روشنفکری غرب زده بود. این مسئله باعث شد که بیشتر در حوزه علوم انسانی و مسائل فرهنگ به معنای عام کلمه، ترجمه هایی صورت گرفت و رمان ها و کتاب های در حوزه علوم انسانی ترجمه شد که با هدف انتقال فرهنگ غرب به داخل کشور این ترجمه ها صورت گرفت.
از سوی دیگر میزان موضوعات مورد ترجمه با نیازها و مسائل جامعه همگون نبود و چندان همگونی مناسبی وجود نداشت. البته نیاز کشور و دانشگاه ها به علوم انسانی و نیاز جوانان به آگاهی از این علوم مطرح بود ولی برای اینکه فرهنگ متفاوتی با غرب داریم خیلی همگونی در ترجمه ها وجود نداشت.
همین مسئله باعث جدا شدن قشری از روشنفکران از روحانیت بود و همچنین فاصله گرفتن روحانیت و حوزه های علمیه از دانشگاه های ما شد که هر کدام منادی و سخنگوی طرز تفکری شدند. دانشگاه ها نماینده طرز تفکر غربی و اروپایی بودند و حوزه ها تفکر اسلامی و سنتی را نمایندگی می کردند.
امروز انچه بیش از هر زمانی باید مورد توجه حوزه ها و دانشگاه ها باشد درک درستی از جریان های جدید ترجمه در ایران و غرب است. حوزه باید بتواند نگاه جامعی به ترجمه های متون داشته باشد و دانشگاه نیز باید حرکت جدیدی را برای ترجمه معکوس متون ایرانی به غرب آغاز کند. این حرکت شاید بتواند موجب کاهش شکاف ها و فهم متفاوت جریان های جدید در حوزه و دانشگاه باشد.
نظر شما