در یک ماه گذشته و پس از تصمیم مجلس برای بازگرداندن تعرفه واردات خودرو به 90 درصد سابق و تلاش‌های دولت در جهت افزایش کیفیت و تحول در خدمات پس از فروش، بینندگان خبرآنلاین نظرات بسیاری مطرح کرده‌اند که بیش از هر چیز نشان از عدم اطمینان آنها به صنایع خودروسازی داخلی است.
به نظر می‌رسد ارزش برند صنایع خودروسازی در کمترین حد خود قرار گرفته و اعتماد زیادی به فعالیت‌های فعلی که در مجلس و دولت در جریان است وجود ندارد. در این بین فراخوان تویوتا و عذرخواهی و قبول مسوولیت مدیرعامل این کارخانه در قبال نقص محصولات که چندی پیش در صدر اخبار قرار گرفت تاثیر زیادی در دیدگاه‌های مردم داشته است.
شکایت به خدا
یکی از کاربران با اشاره به آلایندگی هوا و ایمنی کم خودروهای داخلی به خدا شکایت برده و دیگری پس از مطرح شدن افزایش تعرفه واردات با انتقاد از حمایت، نتیجه آن را تلفات انسانی، آلودگی هوا، گرفتاری و هدر رفت وقت مردم دانست. رضا کاربر دیگر خبرآنلاین از عدم اجرای برنامه کاهش تعرفه که از سال 83 شروع می‌شد انتقاد کرده است. یکی از کاربران نیز منطق جالبی را مطرح کرده « نباید بزرگ بودن بنگاه موجب خروج از کارکرد آن بر مبنای اقتصاد خرد بشود . خط کش شرکتهای خودرو اقتصاد خرد است و تاثیرآن بر اقتصادکلان انکار نمی شود .» از نظر ایشان قرارداد تسلیحات نظامی نیز با دید سودآوری در سطح بنگاه بسته می‌شود و نه با اشتغال‌زایی. یک نظر جالب و البته عجیب نیز به خواننده‌ای که خود را معرفی نکرده تعلق دارد:« ما اگر برای 20 درصد کاهش تعرفه اینقدر بازی درمی‌آوریم چطور می‌خواهیم یارانه‌ها را هدفمند کنیم!»
دلایل محبوبیت برند
تعداد اندکی از کاربران به جای انتقاد، نظراتی در رابطه با کیفیت و محبوبیت برند مطرح کرده‌اند. یکی از این نظرات برای دلایل محبوبیت برند این است: «1-کیفیت بالا 2-توجه به ایمنی 3-مصرف آلایندگی پایین 4-کیفیت قطعات 5-راحتی .» خواننده دیگری معتقد است علت‌ها فراموش شده و دنبال رفع مشکل معلول‌ها هستیم. یک خواننده نیز مزایای ورود خودروهای به روز و با کیفیت را چنین برمی‌شمرد: « 1-صرفه جویی در وقت مردم و عدم معطلی در رفع ایراد در خدمات پس از فروش 2- برطرف شدن مشکل آلودگی هوا که اثرات آن سلامتی مردم است3-پایین آمدن هزینه‌های درمان در درازمدت و کوتاه‌مدت 4-صرفه‌جویی ارزی در واردات بنزین و ارز بری کمتر4-پایین آمدن محسوس تلفات جاده‌ای و زخمی‌های ناشی از آن»
عجب گیری کردیم ما؟!
علی که به نظر از طرفداران تولید داخلی است از قدرت بی‌حد و حصر خودروسازان انتقاد می‌کند و امیدوار است بازار انحصاری شکسته شود تا «مردم دعا نکنند ایکاش ما هم مثل کشورهای عربی خودروسازی نداشتیم.» اما رضا که گویا دلخور از خودروهای قدیمی در حال تولید است می‌گوید: « عجب گیری کردیم ما؟! به مردم چه اینها نمی خوان پیشرفت کنند؟! با پراید و پژو کدام بازار جهانی می‌خواهند بروند فقط مردم مجبورند بخرند؟!»
یکی از خوانندگان نیز در نظری سیاسی-اقتصادی صنعت خودرو را درد بی‌درمان دانسته و گفته «برای گرفتن کمک از دولت خود را آنقدر بزرگ کنید که نتوانند جمعتان کنند و از کمک‌های دولتی برای ادامه بقا در همه شرایط برخوردار باشید. چه رونق چه رکود. کدام شیر دولت مردی می‌تواند تیر خلاص را به این اژدهای داراکولا صفت بزند و زیر جسد آن خفه نشود.» اما از این نظر عجیب که بگذریم نظر منطقی یک خواننده را باید مورد توجه قرار داد: «صنعت زمانی صنعت است که بتواند در رقابت بیرحمانه -رقابت آزاد- ادامه حیات داشته باشد و با سرم و دارو و ایزوله کردن بازار چیزی بدست نمی‌آید و مانند دستگاه فرسوده‌ای است که آنرا برای دل خودتان سرپا نگه می‌دارید.»
پس خواست مردم چی میشه؟!!
پس از تصمیمات دولت برای بهبود خدمات پس از فروش، کاربران خبرآنلاین با نوعی بی‌اعتمادی به آن نگریستند چنانچه یکی از نظرات چنین بود « ماشین گران بی کیفیت بدون یک ذره ایمنی می دن دست مردم بعد می گن خدماتشو می خوان درست کنن. پس خواست مردم چی میشه؟!!» در این مورد مهدی همه نمایندگان را هم به خدا واگذار کرد. یک نفر نیز جمله قابل توجهی مطرح کرد «خودروسازهای معتبر دنیا آنقدر به محصول خود اطمینان دارند که گارانتی با کارکرد بالا یا بعضا نامحدود ارائه می‌دهند» مجید هم مدیریت در خودروسازان را متکبر، لوس و پرتوقع خواند. یکی از خوانندگان نیز با مرزبندی آشکار با صنعت خودروسازی نظر خود را چنین اعلام کرد « یا امنیت و جان و ایمنی وآسایش مردم یا خودروسازی»
بحران اعتماد
به نظر می‌رسد صنعت خودروسازی با نوعی بی‌اعتمادی از سوی مردم مواجه شده است. ساده‌انگاری است اگر آنها را متهم کنیم که از شرایط کشور و بازارهای جهانی اطلاع ندارند. به عنوان مثال هر شهروندی می‌داند صنایع خودروسازی ما گرچه با کره‌ای‌ها هم سن است اما در واقع فقط نزدیک به دو دهه است که گام در خودروسازی گذاشته‌ایم و نباید قبل از آن را محاسبه کرد. این گروه البتهعلی‌رغم علم بر این موضوع، در مباحث روزمره خود به دلیل «احساس یک طرفه‌ای» که خود را به خودروساز نیازمند می‌دانند و نه خودروساز را به خود، در مقام انتقاد و حتی مخالفت در آمده‌اند. این همان چیزی است که بسیاری از آن به عنوان نداشتن ارزش برند یاد می‌کنند. در واقع هر بازاریابی می‌داند مصرف‌کننده در هر مقطعی که (درست یا غلط) حس کند به او دروغ گفته شده (یا با صداقت با او برخورد نشده) اعتماد خود را به بنگاه از دست خواهد داد. اینکه خودروسازان برنامه‌ای برای افزایش ارزش برندشان دارند یا نه، شاید سوالی باشد که بسیاری از کاربران خبرآنلاین مایل به دانستن آن هستند.
نظر شما