معلولان؛ استعداد‌های پنهان جامعه

حال آنکه باید به فکر ایجاد بستری مناسب برای رشد این افراد در بطن جامعه بود. چه بسا استعداد آنان زیر سایه بی توجهی‌ها از بین می‌رود. «یلماز عجبی» یکی از این افراد است. او که ساکن زنجان است و تنها 25 سال دارد، توانسته با تکیه بر توانایی خویش، هنر نقاشی خود را در معرض نمایش بگذارد. وی با آمدن به دفتر روزنامه همشهری مشکلات خود و معلولان را مطرح می‌کند.
وی در گفت و گو از استعدادهای معلولان و نبود زمینه برای فعالیت در جامعه می‌گوید.
از چه ناحیه‌ای دچار معلولیت هستید؟
معلولیت من مادرزادی است. یکی از گوش‌ها و یکی از دستهایم از زمان تولد دچار معلولیت است.
درحال حاضر در چه زمینه‌ای فعالیت دارید؟
هرچند دیپلم خود را در رشته کشاورزی اخذ کردم، اما هم اکنون در زمینه نقاشی با رنگ‌روغن، اکرلیک و تئاتر فعالیت دارم. نقاشی را 8 سال پیش در کلاس‌های موسسه رعد از خانم «ژیلا کبودوند» آموختم و تا امروز هم این رشته را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم. در حال حاضر این حرفه را با یک گروه 5 نفره که 2 نفرآنها خانم و 3 نفر آقا هستند و بیشتر معلولیت ذهنی دارند، پیگیری می‌کنیم.
با توجه به این‌که افراد حاضر در گروه شما دارای معلولیت ذهنی هستند، آیا از الگوی خاصی برای کشیدن نقاشی تبعیت می‌کنند؟
زمانی که الگوی نقاشی را در اختیار گروهم می‌گذارم، مشابه آن را طراحی می‌کنند و تاکنون پیشرفت زیادی در این زمینه داشته‌اند. در نظر دارم در آینده نزدیک این گروه را گسترش بدهم و آثار بیشتری از این افراد را در معرض نمایش بگذارم.
شما در زمینه تئاتر هم فعالیت داشتید، آیا در این زمینه به موفقیتی دست پیدا کردید؟
در گروه تئاتر بهزیستی، در زمینه طراحی دکور فعالیت داشتم. در مسابقات تئاتر معلولان که آذرماه امسال در استان اصفهان برگزار شد، در بخش منطقه‌ای، مقام‌های اول و دوم در بخش‌های مختلف از جمله بازیگری را کسب کردم.
تا کنون چه فعالیت‌هایی در زمینه نقاشی انجام داده‌اید؟
در 3 سال گذشته نمایشگاهی از آثارم را برگزار کردم. در مسابقات کشوری نقاشی مقام 2 را کسب کردم و اسفند امسال نیز نمایشگاهی از آثار گروهمان را در فرهنگسرا برپا خواهیم کرد.
آیا از درآمدی که حرفه‌تان برایتان ایجاد می‌کند، راضی هستید؟
هزینه خرید لوازم نقاشی بسیار بالاست. هرچند در این زمینه از حمایت خانواده‌ام در حد توانشان برخوردارم، اما درآمد حاصل از فروش نقاشی‌هایم اندک است. هرچند آثارم را در مغازه‌ آشنایانم برای فروش می‌گذارم، اما استقبال زیاد نیست. اگر حمایت‌های لازم از این هنر انجام شود، امکان رشد درآمد وجود دارد.
از نظر شما معلولان در جامعه امروز چه مشکلاتی دارند؟
اگر دقت کرده باشید حضور معلولان در شهر بسیار کمرنگ است زیرا وسائل نقلیه مناسب برای این رفت و آمد معلولین در شهر وجود ندارد و همین موضوع باعث شده تا بیشتر معلولان منزوی شوند و در خانه کنج عزلت بگزینند. مناسب‌سازی نشدن فضای شهری برای استفاده معلولان هم از دیگر عواملی است که بر آنها تأثیر گذاشته است. علاوه بر این، در حال حاضر از ظرفیت و توانایی معلولان به خوبی استفاده نمی‌شود. همه این عوامل دست به دست هم داده‌اند تا بستر مناسب برای فعالیت و اشتغال این افراد وجود نداشته باشد. با این شرایط معلولان بیش از پیش به انزوا کشیده می‌شوند و در آینده دچار بحران‌های زیادی می‌شوند.
آیا حمایت‌های بهزیستی کافی نیست؟
بودجه بهزیستی برای حمایت از معلولین کافی نیست. علاوه بر این، اولویت پرداخت‌های بهزیستی افرادی هستند که نیاز بسیار زیادی به حمایت دارند و شرایط آنها وخیم و بحرانی است. نهادهای مردمی و ارگان‌های مردمی کمک بیشتری در این زمینه می‌توانند انجام دهند.
درخواست شما از مسئولان چیست؟
حمایت ارگان‌ها و مسئولین برای حل مشکلات حائز اهمیت است. هرچند اداره ارشاد در زمینه صدور مجوز برای انجام کارهای فرهنگی و هنری همکاری خوبی دارد. اما این حمایت‌ها کافی نیست. اگر ارگان‌های مربوطه مکانی برای راه‌اندازی بازارچه‌هایی برای عرضه هنرهای دستی و فرهنگی معلولین در نظر بگیرند علاوه بر پررنگ کردن حضور این افراد در جامعه باعث درآمدزایی آنها می‌شود و باری از دوش خانواده معلولان برمی‌دارد. کرایه مغازه‌ برای فروش محصولات معلولین هزینه زیادی دارد و آنها به تنهایی نمی‌توانند این کار را انجام دهند.
راه حل این مشکل از نظر شما چیست؟

ایجاد و فعالیت موسسات خیریه‌ای مانند رعد که در آن به آموزش مهارت‌هایی مانند نقاشی و معرق می‌پردازند در این زمینه بسیار موثر است. اگر اینگونه موسسات بتوانند خدمات خود را بسط و گسترش دهند کمک شایانی به معلولان می‌شود.

46