آمريكايى ها بعد از حوادث ٢٨ مرداد ١٣٣٢ و سرنگونى دولت مصدق، در ميان مردم ايران چهره ى محبوبى نداشتند و بعد از انقلاب اسلامى هم اتفاقات متعددى به دشمنى اين دو كشور دامن زد. دانشجويان ايرانى سفارت آمريكا در تهران را در ١٣ آبان ١٣٥٨ اشغال كردند و ٤٤٤ روز كارمندان آن را گروگان نگهداشتند.
اتفاق مهمى كه به اين زودى ها از خاطره ى آمريكايى ها پاك نخواهد شد! اما آمريكايى ها هم در ١٢ تير ١٣٦٧ با شليك موشك هدايت شونده به هواپيماى مسافرى ايران در آسمان خليج فارس و گرفتن جانِ دهها شهروند ايرانى و غير ايرانى باعث شدند تا اين اتفاق ناگوار در خاطره ى ايرانيان براى هميشه ثبت شود.
آمريكا ايران را دشمن خود در منطقه مى داند و ايران را در محور شرارت قرار داده است و البته ما هم در استفاده از اين عنوان براى آنها هرگز دريغ نكرده ايم!
اين سوْال هم كه چرا نام ديگر كشورهاى منطقه در فهرست آن هفت كشور وجود ندارد خيلى به وضعيت ما كمك نخواهد كرد و به فرض اگر همه ى كشورهاى مورد نظر ما در فهرست منع ورود به خاك آمريكا قرار بگيرند دردى از ما درمان نخواهد شد!
در اين ميان اما وجود نام يك كشور در فهرست هفت كشورِ ايران، عراق، سوريه، يمن، ليبى، سودان و سومالى عجيب به نظر مى رسد.
آمريكا با دو بار لشگر كشى گسترده در سال هاى ١٣٦٩ در پاسخ به اشغال كويت و ١٣٨٢ به بهانه ى ارتباط حكومت عراق با القاعده و وجود سلاح هاى كشتار جمعى، در نهايت باعث سقوط رژيم صدام و برقرارى حكومت جديد پارلمانى در اين كشور شد كه البته هنوز هم نتوانسته آرامش كامل را به اين كشور بازگرداند. سربازان آمريكايى سال ها در اين كشور حضور داشتند و تلفات سنگينى را نيز متحمل شدند و هنوز هم تعدادى مستشار آمريكايى در عراق وجود دارند.
لحظه اى خود را به جاى يك عراقى تصور كنيد كه كشورش اشغال شده، حكومتش عوض شده، دو حمله ى نظامى آمريكا و ناآرامى هاىِ بعد از آن به قيمتِ جانِ ده ها هزار نفر تمام شده و هنوز هم ثبات به اين كشور بازنگشته، ارتش كشورش منحل شده تا ارتش جديدى تشكيل شود كه البته هرگز به اقتدار ارتش صدام نرسيده، بخشى از كشور در آستانه ى جدايى است، بخشى ديگر از كشور تحت اشغال داعش قرار گرفته، زيرساخت هاى كشور هنوز در اثر جنگ هاى متعدد ويران هستند، سامانه هاى آموزش و بهداشت و درمان به قدرت گذشته كار نمى كنند، هفته يا ماهى نيست كه در مراكز پر جمعيت بمب گذارى اتفاق نيافتد...و دست آخر، شهروندان اين كشور از ورود به كشور اشغال كننده و عامل اصلى اين گرفتارى ها منع مى شوند!
قطعا عراق يك مورد عجيب در ميان آن هفت كشور است و شايد آمريكايى ها مى خواهند اين پيام را براى بقيه ى كشورهاى مشابه بفرستند كه حتى اگر به كشور شما حمله ى نظامى كنيم و رژيم آن را نيز تغيير بدهيم هنوز اين حق را براى شما ايجاد نمى كند كه پايتان را به آمريكا بگذاريد!
نظر شما