به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست خبری فیلم «پشت دیوار سکوت» ساخته مسعود جعفری جوزانی باحضور كارگردان و فيلمنامه‌نويس، فتح‌الله جعفرى جوزانى تهيه‌كننده و مجرى طرح، محمد خزاعى تهيه‌كننده، مجيدميرفخرايی طراح صحنه و لباس، بهزاد عبدی آهنگساز، محمدرضا شريفى‌نيا، امين تارخ، سحر جعفرى جوزانى، حسين پاكدل، بازيگران فیلم بامداد شنبه در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای نشست جعفری جوزانى با بيان اينكه اين قصه بر مبناى داستان واقعی افراد و كمی شكر خيال ساخته شده است، گفت: «برای اينكه فيلم به مستند نزديك نشود و فيلم تلخی نباشد كمی در واقعيت دخل و تصرف كرديم.»
او ادامه داد: «سحر نگارش اين فيلمنامه را آغاز كرد و من بازنويسی‌هايی را روی آن انجام دادم. به شدت تحت تاثير موضوع قرار گرفتم و ساخت اين فيلم را وظيفه خود دانستم.»
كارگردان «پشت ديوار سكوت» با اشاره به فيلم مستندی كه در گذشته درباره ايدز ساخته شده بود، افزود: «نويد نامور با شهامت فيلم «چند قطره خون» را ساخت اما تهمت‌های زيادی به او زدند و حتی با دستبند او را از دانشگاه بردند و من از او به خاطر اين شهامت تشكر می‌كنم.»
جعفرى جوزانى با بيان اين مطلب كه من بيش از ده بار از سوى وكلای فرانسوی به شکایت تهديد شدم، گفت: «من پوست كلفت‌تَر از اين هستم كه باچنين تهديدهايى جا بزنم. متاسفانه در دهه‌هاى گذشته، مسئولان ما يا شهامت برخورد با اين مسئله را نداشتند و يا منافع سياسى شان اجازه پيگيری را به آن‌ها نمى‌داد.»
او ادامه داد: «شركتی كه در فيلم نامش برده شده است تنها نامش را تغيير داده‌اند و امروز هم با برخی واردكننده‌های دارویی ما كار می‌كند.»
جعفری جوزانی اين فيلم را چكيده‌ای از وضعيت نامطلوب بیماری ايدز در جامعه دانست و افزود: «در كشور ما مسائل زير فرش جارو می‌شوند و از آن‌ها حرفی زده نمى‌شود، در حالی كه اگر موضوعی را نگوييم حل نمی‌شود.»
جعفری جوزانی در پاسخ به اين سئوال كه آيا برای بيان نكاتى در فيلم تحت فشار بوديد؟ گفت: «من هر آن چيزی را كه می‌خواستم درباره اين موضوع بگويم در فيلم آورده‌ام و كسی جلوی من را نگرفته است. پاي اين فيلم ايستاده‌ام و به ساخت آن افتخار می‌كنم.»
او تاكيد كرد: «موضوعي كه در جامعه وجود دارد، بايد صادقانه مطرح شود بدون اينكه منافع جناح خاصی را تأمين كند.»
در ادامه محمد خزاعی درباره روند توليد فيلم بیان کرد: «دغدغه اجتماعی و موضوعات مهم اين فيلم كه واردات خون‌های هاي آلوده از فرانسه بود، برای من بود جذاب بود.»
او با ابراز تاسف
از اينكه هيچ برخوردی از سوی مسئولان صورت نگرفت، افزود: «درباره اين موضوع مهم
سكوت شد و مسئولان در سمت‌های بهتر حضور دارند».
در ادامه
اين نشست جعفری جوزانى (تهیه‌کننده) گفت: «ما در سال ٧٦ زمانی كه آژانس دوستی را می‌ساختيم،
به مسئله إيدز اشاره كرده بوديم كه البته الان قابل پخش نيست و ما فكر كرديم كه
حرف آن روز را بايد با روايتی نو بزنيم.»
تارخ با بيان اين مطلب كه در سينمای ما بيشتر هدف گيشه و سرگرمی است، ادمه داد: «پرداختن به چنين سوژه تلخی كه طرحش از سويی خطرناك و پرريسك است و از سوی ديگر ممكن است در گيشه توفيقی نداشته باشد، قابل تقدير است.»
پاكدل با اشاره به اينكه هنوز تحت تاثير فيلم است، گفت: «كافی است عادتمان دهند كه زود عادت كنيم. ما امروز نفس به نفس تراژدی زندگی می‌كنيم و اگر روزی اتفاق تلخی نيفتد، تعجب می‌كنيم زيرا آن روز تراژدی بر ما واقع نشده است.»
او اضافه كرد: «ما به دنيا آمده‌ايم كه روزی تصادفی بميریم و ما تصادفی زندگى می‌كنيم. موضوعی كه در فيلم ديديم در واقعيت جامعه است و سينما بايد طبيب جامعه باشد. خوشحالم در كنار حكيم سينمای ايران در گوشه‌ای از اين فيلم نقش داشتم و نسل‌های آينده به من انگ بی‌غيرتی نمی‌زنند.»
سحر جعفری جوزانی نیز طی سخنانی کوتاه درباره شكلگيری روند ساخت اين فيلم گفت: «روزی با پدرم به مرکز ملی پیشگیری از ايدز ایران رفتيم و كسانی را آنجا ديديم كه بدون هيچ توقعی به اين بيماران كمك می‌كردند. به نظر من كمك كردن و خوشحال كردن آدم‌ها بهترين كاری است كه ما می‌توانیم انجام دهیم.»
58243
نظر شما