در مهر ماه گذشته، پس از چند سال پیگیری آرام و اظهار شکایت، گروهی از اهالی روستاهای اوره، کُمجان، طرقرود، تار، و شماری از دیگر دوستداران محیط زیست، در اعتراض به عملیات بی‌ملاحظه‌ی معدن‌کاری در کوهستان کرکس، در مقابل فرمانداری نطنز اجتماع کردند. مطابق معمولِ مدیران دولتی، فرماندار به مردم هشدار داد (و بلکه تهدید کرد) که مراقب باشند تا مبادا «بهانه به دست دشمن دهند... زیرا بیگانگان منتظر حرکات این چنینی هستند»! معاون امور معادنِ سازمان صنعت و معدن استان اصفهان هم به معترضان گفت: «بهره بردار معدن باید در محیط آرام کار کند و از سوی دیگر کم‌ترین آسیب را به محیط زیست و محل زندگی ساکنان روستا وارد کند»! جای پرسش است که چرا بعضی از مدیران کشوری که چنین ثبات و قدرتی دارد، هرجا که در برابر حرف حساب کم می‌آورند، هراس‌افکنی از بیگانگان را به‌گونه‌ای تبلیغ می‌کنند که در واقع می‌تواند نشانگر ضعف کشور باشد. همچنین جای شگفتی است که چگونه می‌توان هم خاک و سنگ یک کوه را به توبره کشید و هم از «کم‌ترین آسیب به محیط زیست» دم زد؟!
کوه‌های ایران، نباید مورد بهرهبرداری معدنی قرار گیرند، زیرا مهم‌تر از هرچیز، آن‌ها «آبخیزِ» جویبارها و رودها و کاریز‌ها و چاه‌ها هستند. در مقایسه با درآمد همیشگی و ارزش حیاتی که آبخیزها دارند، درآمد معدن‌کاری هرقدر هم که باشد، چیزی نیست. دروغ بزرگ طرفداران فعالیت‌های معدنی این است که مدافعان محیط زیست را مخالف توسعه‌ی اقتصاد و افزایش اشتغال می‌خوانند. در صورتی که در تمام منطقه‌های کوهستانی کشور که معدن‌کاری رواج یافته، کشاورزی و باغ‌داری و دام‌داری روستاها از میان رفته و مهاجرت به شهرها افزایش یافته است.
امروز (26/11/95) ده‌ها تن از اهالی روستاهای دامنه‌ی کرکس و شماری از کنشگران محیط زیست، به نمایندگی از سوی هزاران دوستدار این آب و خاک، در مقابل ساختمان وزارت صنعت و معدن در تهران تجمع کردند. آنان وزیر را مخاطب قرار دادند و از او خواستند که اگر نمی‌تواند محیط زیست ارزنده‌ی کوهستان کرکس را از فعالیت‌های مخرب معدنی در امان بدارد، استعفا کند. آن‌چه که در این تجمع، چشم‌گیر و امیدوارکننده بود، نخست علاقمندی مردمی ساده به حفظ محیط زیست و برخورد فعال آنان با موضوع بود که تا چند سال پیش آرزویی دست‌نیافتنی می‌نمود؛ و دیگر برخورد متمدنانه‌ی مسوولان با معترضان که نمایندگان ایشان را به داخل ساختمان وزارت فراخواندند و قول بررسی دقیق موضوع و پاسخ‌دهی تا یک هفته‌ی دیگر را دادند. جالب توجه این که چند تن از نیروهای انتظامی که در جلوی ساختمان وزارت بودند، برای معترضان که چند ساعت فریاد کشیدند، آب هم آوردند و تعارف کردند!
امید
آن که دولت آقای روحانی که بارها اعلام کرده است که به حفظ محیط زیست اهمیت بسیار
می دهد، از وزیر صنعت و معدن خود که امر محیط زیست را تحقیر کرده و چند روز پیش
گفته است که «سازمان محیط زیست به خاطر چهار تا گورخر، اجازه‌ی فعالیت معدنی در
منطقه‌ی بهرام گور را نمی‌دهد» بخواهد که عذرخواهی کند. این‌گونه سخن‌ها که مشابه
آن را در دولت پیش هم بارها شنیدیم، و با طرح غلط موضوع قصد تقلیل مساله‌ی حیاتی
محیط زیست را به یک امر پیش‌پاافتاده دارد، فقط سبب نابودی باز هم بیشتر منابع
طبیعی کشور می‌شود.
نظر شما